Από τις δύο πρώτες ταινίες της δεκαετίας του 1980, η σειρά επιστημονικής φαντασίας είναι ιδιαίτερα μπερδεμένη. Αλλά η τελευταία ταινία με τίτλο «Alien: Romulus» επιστρέφει στα βασικά και αποτελεί μια εξαιρετικά τρομακτική ταινία με τέρατα.

Στους ηθοποιούς περιλαμβάνονται οι Άρτσι Ρενό, Ιζαμπέλα Μερσέντ, Αϊλήν Γου και Σπάικ Φιρν, αλλά οι μόνοι χαρακτήρες για τους οποίους θα ενδιαφερθεί κανείς είναι η ορφανή Ρέιν, την οποία υποδύεται με χάρη η Κέιλι Σπέινι, και ο αδέξιος θετός αδελφός της Άντι, τον οποίο υποδύεται με μαεστρία ο Ντέιβιντ Τζόνσον

Έχουν ήδη γυριστεί οκτώ ταινίες Alien, συμπεριλαμβανομένων των δύο spin-offs Alien vs Predator, αλλά oι πραγματικά καλές ταινίες Alien μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Η σειρά είναι πασίγνωστη για τα sequel και τα prequel που επηρεάστηκαν από συγκρούσεις προσωπικοτήτων και παρεμβάσεις των στούντιο, και ακόμη και τα δύο τελευταία, Prometheus και Alien: Covenant, κατέληξαν να είναι επιτηδευμένα, παρόλο που έγιναν από τον σκηνοθέτη του πρωτότυπου του 1979, Ρίντλεϊ Σκοτ.

Γρήγορη και λογική πλοκή;

Τώρα, όμως, το σύνολο των πραγματικά καλών ταινιών Alien αυξήθηκε κατά μία. Ο Φέντε Άλβαρεζ, ο Ουρουγουανός σκηνοθέτης του Don’t Breathe και του remake του Evil Dead του 2013, θριάμβευσε με ένα έξυπνο, συναρπαστικό και μερικές φορές τρομακτικό sci-fi chiller, το οποίο οδηγεί τη σειρά πίσω στις νευραλγικές ρίζες των ταινιών με τα τέρατα, ενώ ταυτόχρονα της δίνει νέα πνοή.

Αφού ξεκινήσουν, το πρώτο πράγμα που ανακαλύπτουν οι νεαροί επαναστάτες είναι ότι το εγκαταλελειμμένο διαστημόπλοιο είναι στην πραγματικότητα ένας διαστημικός σταθμός

Τοποθετεί το Alien: Romulus μεταξύ των γεγονότων του Alien του Σκοτ και του Aliens του Τζέιμς Κάμερον και φροντίζει να αναδημιουργήσει τη ρετρό-φουτουριστική ατμόσφαιρα αυτών των ταινιών. Ειδικότερα, εμμένει στη φθαρμένη βιομηχανική αισθητική τους, με τον χαμηλό φωτισμό, τους πίδακες ατμού και τα γδαρμένα και χτυπημένα μηχανήματα, τα περισσότερα από τα οποία μπλοκάρουν τόσο συχνά που είναι απίστευτο ότι κάποιος από τη Γη κατάφερε ποτέ να περάσει τη Σελήνη.

Επίσης, επαναφέρει το θόρυβο του συναισθήματος και χρησιμοποιεί χαρακτήρες που μοιάζουν με συνηθισμένους ανθρώπους και όχι με προκαθορισμένους ήρωες δράσης, ενώ αυτός και ο συν-σεναριογράφος του, Rodo Sayagues, έχουν διαμορφώσει μια γρήγορη, κατά κάποιο τρόπο λογική πλοκή που είναι ανακουφιστικά σύντομη και αποστασιοποιημένη από τα «γιατί το κάνουν αυτό αυτοί οι ηλίθιοι;» που κατέστρεψαν το Prometheus.

Σοφά, δεν προσπαθεί να βάλει μέσα τη Σιγκούρνι Γουίβερ αν και μια guest εμφάνιση-έκπληξη από κάποια που εμφανίστηκε σε μια από τις πρώτες ταινίες Alien θα ενθουσιάσει κάποιους οπαδούς της σειράς, ενώ θα αναστατώσει κάποιους άλλους.

Εφιαλτικό;

Οι βασικοί χαρακτήρες είναι μια ομάδα εικοσάρηδων αποίκων που έχουν κολλήσει σε έναν γκρίζο και βρώμικο πλανήτη που δεν έχει ποτέ καθόλου ηλιακό φως.

Στους ηθοποιούς περιλαμβάνονται οι Άρτσι Ρενό, Ιζαμπέλα Μερσέντ, Αϊλήν Γου και Σπάικ Φιρν, αλλά οι μόνοι χαρακτήρες για τους οποίους θα ενδιαφερθεί κανείς είναι η ορφανή Ρέιν, την οποία υποδύεται με χάρη η Κέιλι Σπέινι, και ο αδέξιος θετός αδελφός της Άντι, τον οποίο υποδύεται με μαεστρία ο Ντέιβιντ Τζόνσον. Αυτοί οι καταπιεσμένοι εργάτες πρέπει να δουλεύουν για χρόνια μέχρι να τους επιτραπεί τελικά να ταξιδέψουν στον καταπράσινο πλανήτη που ονειρεύεται η Ρέιν, αλλά ένας από αυτούς έχει μια καλύτερη ιδέα.

Έχουν εντοπίσει ένα εγκαταλελειμμένο διαστημόπλοιο σε τροχιά ακριβώς από πάνω τους, οπότε αν μπορέσουν να πετάξουν μέχρι εκεί, θα μπορέσουν να διασώσουν τις κρυογονικές κάψουλες του, να αναστείλουν τη ζωής τους και να κάνουν βουτιά στον κόσμο των ονείρων τους πριν τους προλάβουν οι αρχές της αποικίας.

Αφού ξεκινήσουν, το πρώτο πράγμα που ανακαλύπτουν οι νεαροί επαναστάτες είναι ότι το εγκαταλελειμμένο διαστημόπλοιο είναι στην πραγματικότητα ένας διαστημικός σταθμός. Το δεύτερο πράγμα που ανακαλύπτουν είναι ότι είναι εγκαταλελειμμένο επειδή, μαντέψτε, το πλήρωμά του εξοντώθηκε από άλιεν με αγκαθωτή ουρά, μακριά νύχια και κεφάλι αγγουριού. Σύντομα θα έρθει η σειρά της Ρέιν να κυνηγηθεί σε μεταλλικούς διαδρόμους από αυτά τα τέρατα, αλλά αυτό δεν είναι το μόνο της πρόβλημα.

Υπάρχουν προμήθειες καυσίμων και αξιωματούχοι των υπηρεσιών επιβολής του νόμου για τους οποίους πρέπει να ανησυχείτε, ενώ ο διαστημικός σταθμός παρασύρεται προς μια ζώνη αστεροειδών που θα τον κάνει κομματάκια σε λίγες ώρες. Όπως συμβαίνει σε όλα τα καλύτερα θρίλερ με τικ-τακ, οι χαρακτήρες έχουν περιορισμένο χρόνο για να ολοκληρώσουν την αποστολή τους, και στη συνέχεια ο χρόνος αυτός ξαφνικά γίνεται πολύ πιο περιορισμένος.

Μοιάζει με χαμένη ευκαιρία να μην έχουμε τα πλάσματα να προκαλούν χάος στην ίδια την αποικία, αν αναλογιστεί κανείς πόσο εκτεταμένο και λεπτομερές είναι αυτό το βρώμικο σκηνικό. Αλλά το Alien: Romulus ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις ως μια ανατριχιαστική ταινία με στοιχειωμένο σπίτι στο διάστημα, με μερικές έξυπνες ανατροπές, σασπένς που σου κόβει την ανάσα και τρόμο.

Ο Άλβαρεζ, ο οποίος δεν βασίζεται στα ψηφιακά εφέ κάνει τα άλιεν τόσο εφιαλτικά όσο ποτέ άλλοτε. Είναι αρκετά λογικός ώστε να τους κρατήσει κρυμμένους για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας, χτίζοντας επιδέξια την ένταση με κρότους, αλλά όποτε τα τέρατα βγαίνουν από τη σκιά, η γλίτσα κυριαρχεί.

*Με πληροφορίες από: BBC

Headlines