Ισραήλ: Στρατιώτες περιγράφουν τα βασανιστήρια σε Παλαιστίνιους στη φυλακή κολαστήριο

Σντε Τεϊμάν. Αυτό το όνομα θα μείνει στην ιστορία ως ένα από τα μέρη συνώνυμα της φρίκης. Πρόκειται για την φυλακή στο Ισραήλ, στην πραγματικότητα στρατόπεδο βασανιστηρίων, από όπου πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε το βίντεο που δείχνει ομαδικό βιασμό Παλαιστίνιου από στρατιώτες.

Αρχικά από τις 7 Οκτωβρίου, 140 Παλαιστίνιοι μαχητές και άμαχοι μεταφέρθηκαν στο κέντρο κράτησης που δημιουργήθηκε ειδικά σε μια βάση της στρατιωτικής αστυνομίας στο στρατόπεδο Σντε Τεϊμαν. Στη συνέχεια περισσότεροι από 4.500 Παλαιστίνιοι της Γάζας φυλακίστηκαν εκεί.

Οι μαρτυρίες και οι καταγγελίες για το Σντε Τεϊμάν ξεκίνησαν εδώ και μήνες. Οι κρατούμενοι εκεί λιμοκτονούν, ξυλοκοπούνται και βασανίζονται. Όσοι ήταν ασθενείς ή τραυματίες, τους φορούσαν πάνα για τις ανάγκες τους και ήταν δεμένοι με χειροπέδες τόσο σφιχτά, ώστε υπήρχαν αρκετές περιπτώσεις ακρωτηριασμών άκρων.

Βασανιστήρια

H ισραηλινή Haaretz δημοσιεύει μαρτυρίες στρατιωτών, που τις συλλέγει εδώ και μήνες, για τις απάνθρωπες συνθήκες στο στρατόπεδο, που ισραηλινές ανθρωπιστικές οργανώσεις έχουν περιγράψει ως την κορυφή του παγόβουνου, όσων συμβαίνουν σε ανάλογες ισραηλινές φυλακές.

Οι στρατιώτες που μιλούν ανώνυμα για λόγους προστασίας περιγράφουν ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο κακοποίησης και σε κάθε περίπτωση γνωστό στους ανώτερους τους. Μέσα σε κλουβιά, δεμένοι με χειροπέδες, αναγκαστικά καθιστοί με δεμένα μάτια σε υψηλές θερμοκρασίες, ιδίως τους καλοκαιρινούς μήνες, Παλαιστίνιοι φερόμενοι ως μαχητές ή άμαχοι, ηλικιωμένοι και ανήλικοι υφίστανται κάθε είδους εξευτελισμό.

Πηγή: Haaretz

Οι σαδιστικές συμπεριφορές που περιγράφονται δεν μπορούν να εξηγηθούν από τους στρατιώτες που μιλούν στο ισραηλινό μέσο. Ακόμα και κάποιοι από αυτούς που καταγγέλλουν εγκλήματα, λένε ότι μετά το σοκ των πρώτων ημερών είχαν αρχίζει να συνηθίζουν σε ένα περιβάλλον κακοποίησης που όμως γινόταν οικείο. Οι Παλαιστίνιοι είναι σαν να μην έχουν ανθρώπινη υπόσταση, λένε. Οι περισσότεροι από αυτούς που αναφέρουν τα όσα είδαν ομολογούν ότι συνειδητοποίησαν τη βαρβαρότητα αφού έφυγαν από εκεί.

Άλλος εκτιμά από τους ήχους που άκουγε ότι τα χτυπήματα έσπαγαν μέχρι και κόκαλα. Το μόνο μέρος που δεν ακουμπούσαν οι στρατιώτες ήταν το πρόσωπο

«Ήμουν εκεί για 20 ημέρες. Το μέρος ήταν τότε χωρισμένο σε τέσσερα κυρίως κλουβιά, με δύο υπόστεγα σε κάθε ένα. Συνολικά υπήρχαν εννέα υπόστεγα και στο καθένα υπήρχαν μεταξύ 50 και 100 κρατούμενοι, εκτός από αυτό με τους ανηλίκους, όπου υπήρχαν ίσως μεταξύ 10 και 20.

Οι… τιμωρίες

«Σε κάθε υπόστεγο όλοι είχαν τα ίδια ρούχα, μπλε, και ένα είδος πορτοκαλί μαντηλιού στα μάτια. Φορούσαν σαγιονάρες και ο καθένας είχε ένα στρώμα γιόγκα, μόνο πιο λεπτό, και δεν τους επιτρεπόταν να κουνηθούν από αυτό. Κατά τη διάρκεια της ημέρας δεν επιτρεπόταν να ξαπλώσουν- τη νύχτα δεν επιτρέπεται να καθίσουν. Η ορθοστασία δεν επιτρεπόταν καθόλου χωρίς άδεια. Και δεν τους επιτρεπόταν να μιλούν. Τις περισσότερες φορές καθόντουσαν με τα χέρια δεμένα και με δεμένα τα μάτια. Στην πραγματικότητα, όχι τις περισσότερες φορές – είναι έτσι όλη την ώρα, μέρα και νύχτα».

Σε αυτούς που θεωρούσαν επικίνδυνους – χώριζαν τους κρατουμένους σε επίπεδα επικινδυνότητας από το 1 μέχρι το 4-  τους έδεναν και τα πόδια.

Πηγή: Haaretz

Στα κλουβιά υπήρχαν δύο με τρεις χημικές τουαλέτες που κάποιος μπορούσε να πάει μόνο μετά από άδεια.

Σε αυτές τις συνθήκες οι τιμωρίες ήταν πολύ συχνές. Τιμωρίες εάν οι κρατούμενοι μιλούσαν μεταξύ τους, εάν προσπαθούσαν να κοιτάξουν μετακινώντας το μαντήλι που φορούσαν στα μάτια, τιμωρίες για κάθε αφορμή.

Και εδώ οι μαρτυρίες συγκλίνουν. Μία από τις ήπιες τιμωρίες ήταν να μένουν όρθιοι με τα χέρια σηκωμένα για όση ώρα επιθυμούσε ο δεσμοφύλακας. Αλλά ακόμα συχνότερη ήταν η τιμωρία του ξύλου.

Τότε έπαιρναν τους φυλακισμένους, τους πήγαιναν κάπως απόμερα που δεν έγραφαν οι κάμερες και τους χτύπαγαν με γκλοπ. Ένας στρατιώτης μιλά για τις κραυγές που άκουγε κατά τη διάρκεια της τιμωρίας.

Άλλος εκτιμά από τους ήχους που άκουγε ότι τα χτυπήματα έσπαγαν μέχρι και κόκαλα. Το μόνο μέρος που δεν ακουμπούσαν οι στρατιώτες ήταν το πρόσωπο.

Κάθε δύο ώρες και ένας ξυλοδαρμός

«Κάθε δύο ώρες υπήρχε ένα περιστατικό ξυλοδαρμού» λέει ένα στρατιώτης στη Haaretz αλλά προσθέτει ότι η χειρότερη τιμωρία ήταν η σωματική έρευνα.

«Συνήθως για μια έρευνα, εμφανίζεται μια ομάδα Force 100 με περίπου 10 άτομα. Έβαζαν τους κρατούμενους να ξαπλώνουν μπρούμυτα, με τα χέρια πίσω από το κεφάλι. Η Force 100 έπαιρνε περίπου 10 άτομα από κάθε φυλακή – κλουβί.

Έρχονταν με λίστες και ήξεραν ποιοι ήταν οι άνθρωποι. Τους έπαιρναν στην άκρη και πραγματικά τους έκαναν τη ζωή δύσκολη. Ξέρω ότι αυτή η λίστα είχε ετοιμαστεί από τη στρατιωτική αστυνομία και όχι από τη Στρατιωτική Υπηρεσία Πληροφοριών ή τη Shin Bet [υπηρεσία ασφαλείας]. Με άλλα λόγια, δεν έγινε για να τους αποσπάσουν πληροφορίες. Ήρθαν με μια λίστα ονομάτων και τους χτύπησαν άγρια. Ήταν χτυπήματα σε επίπεδο που… Νομίζω ότι κάθε φορά έσπαγαν δόντια, έσπαγαν κόκαλα. Γιατί ήταν πραγματικά ισχυρά χτυπήματα».

Τους χτυπούσαν μέχρι να κουραστούν

Ο ίδιος στρατιώτης αναφέρει ότι τα άτομα της Force 100 χτυπούσαν τους κρατούμενους μέχρι να κουραστούν.

« Υπήρχαν επίσης φορές που καλούσαν κανονικούς στρατιώτες να λάβουν μέρος στους ξυλοδαρμούς, από τις μονάδες φρουράς ή από τη στρατιωτική αστυνομία. Δεν ξέρω αν αυτό ήταν συντονισμένο εκ των προτέρων μαζί τους ή τους καλούσαν αυθόρμητα, αλλά ήταν ένα είδος χειρονομίας προς ορισμένους στρατιώτες».

«Υπήρχαν περιπτώσεις που δεν έβλεπα τους ξυλοδαρμούς, αλλά άκουγα τις γροθιές ή τις φωνές. Ήταν πολύ έντονες οι φωνές. Ήταν πιο έντονες από αυτές που άκουγα μερικές φορές σε άλλες ανακρίσεις. Τώρα, όλο αυτό το διάστημα, έρχονταν και τα σκυλιά που γαύγιζαν και πηδούσαν πάνω τους. Με φίμωτρο, ναι, αλλά τους γρατζουνούσαν και ήταν πραγματικά τρομακτικά. Στην αρχή υπήρχε και μια χειροβομβίδα αναισθητοποίησης. Ναι, κάθε φορά που ξεκινούσε μια τέτοια έρευνα, η Δύναμη 100 έριχνε μια χειροβομβίδα αναισθητοποίησης στο κλουβί».

Ένας άλλος στρατιώτης περιγράφει το περιστατικό που τον σημάδεψε.

Δεν είναι άνθρωποι…

«Ήρθαν τύποι από τη δύναμη συνοδείας, οι οποίοι κατά τη γνώμη μου ήταν έφεδροι της στρατιωτικής αστυνομίας. Μπήκαν σαν μεγάλα κεφάλια, με μάσκες του σκι, και οδήγησαν τρεις ή τέσσερις κρατούμενους έξω.

Τους ανάγκασαν να περπατήσουν σκυφτοί, με χειροπέδες και με φανέλες στα πρόσωπά τους. Ο καθένας από αυτούς κρατούσε το πουκάμισο του ατόμου που βρισκόταν μπροστά του. Και τότε ξαφνικά είδα έναν από τους αστυνομικούς, ακριβώς στην είσοδο του κλουβιού, να παίρνει το κεφάλι του πρώτου κρατούμενου και «μπουμ», να το σπάει με δύναμη σε κάποιο σιδερένιο μέρος της πόρτας. Και στη συνέχεια τον χτύπησε ξανά και είπε «Γιαλά».

Τη στιγμή που το είδα αυτό έπαθα απόλυτο σοκ. Ήταν απλά ακριβώς απέναντί μου… ξαφνικά είδα κάποιον με τη σκέψη να περνάει από το κεφάλι του ότι, ‘Ωραία, αυτό δεν είναι ανθρώπινο ον. Μπορώ απλά να χτυπήσω το κεφάλι του στην πόρτα. Απλά και μόνο επειδή το θέλω. Ο αδιάφορος τρόπος που το έκανε με άφησε άναυδο. Δεν έδειχνε θυμωμένος ή γεμάτος μίσος, γελούσε μάλιστα με αυτό».

Τα γέλια ως υπόκρουση βασανιστηρίων περιγράφονται επίσης από πολλές μαρτυρίες.

«Οι πιο ακραίες περιπτώσεις έρχονται στον απόηχο», περιγράφει ο ίδιος στρατιώτης. Για παράδειγμα, μια γυναίκα στρατιώτης από τον λόχο δήλωσε ότι ένας κρατούμενος την κρυφοκοίταξε και άγγιξε τον εαυτό του σεξουαλικά. Έτσι έφεραν τη Force 100, η οποία τον χτύπησε άγρια.

Μία άλλη μαρτυρία αναφέρει τι τους είπε μια γυναίκα αξιωματικός στην ενημέρωση όταν έφτασαν στο στρατόπεδο:

«Θα είναι δύσκολο για σας. Θα θέλετε να τους λυπηθείτε, αλλά αυτό απαγορεύεται. Να θυμάστε ότι δεν είναι άνθρωποι. Από τη δική σας οπτική γωνία, δεν είναι άνθρωποι. Το καλύτερο είναι να θυμάστε ποιοι είναι και τι έκαναν τον Οκτώβριο».

Η πρόσφατη σύλληψη δέκα στρατιωτών για τον ομαδικό βιασμό Παλαιστινίου στο κολαστήριο Σντε Τεϊμάν, προκάλεσε την αντίδραση των ακροδεξιών υπουργών του Ισραήλ ενώ και ακροδεξιοί διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν για να απαιτήσουν την απελευθέρωση τους.

Οι πέντε αφέθηκαν αρχικά ελεύθεροι ενώ οι υπόλοιποι τιμωρήθηκαν απλώς με κατ΄οίκον περιορισμό όσο οι έρευνες συνεχίζονται από τις ισραηλινές αρχές.

Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και το Διεθνές Δικαστήριο ελέγχουν το Ισραήλ για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Με πληροφορίες από Haaretz