Tι σήμαινε να είσαι γκέι στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’80;
Τα πρώτα χρόνια του κινήματος για την απελευθέρωση των γκέι ατόμων, ο φωτογράφος Στάνλεϊ Στέλαρ ξεχύθηκε στο West Village ώστε να αποτυπώσει με τον φακό του γκέι άνδρες που ζούσαν σε προβλήτες.
Ως ένα νεαρό γκέι αγόρι που μεγάλωνε στο Φλάτμπους του Μπρούκλιν, ο Στάνλεϊ Στέλαρ ένιωθε πάντα ολομόναχος. «Δεν είχα φίλους», ανέφερε σε συνέντευξη του στο περιοδικό AnOther και την Miss Rosen to 2020.
«Ανέβαινα στην ταράτσα του σπιτιού μου, καθόμουν εκεί μόνος μου και σκεφτόμουν το μέλλον. Οι μεγαλύτερες χαρές μου ήταν να κοιτάζω στοίβες περιοδικών. Οι εικόνες έγιναν οι φίλοι μου».
Αφού σπούδασε γραφιστική στο Parsons στις αρχές της δεκαετίας του 1960, ο Στέλαρ ξεκίνησε την καριέρα του ως καλλιτεχνικός διευθυντής εκδόσεων σχεδιάζοντας περιοδικά και βιβλία για καφέ. «Είμαι παιδί όλων των μέσων», λέει στο περιοδικό.
«Μέσα στο κεφάλι μου υπάρχουν όλες οι εικόνες του δεύτερου μισού του 20ού αιώνα. Είχα μεγάλη επίγνωση του τι γινόταν και ποιος το έκανε, μαζί με την ιστορία της φωτογραφίας. Αφού είδα τη δουλειά τόσων άλλων ανθρώπων, ήθελα να βγάλω τις δικές μου φωτογραφίες».
Η ριζοσπαστική γκέι σκηνή της πόλης
Το 1976, ο Στέλαρ απέκτησε την πρώτη του επαγγελματική φωτογραφική μηχανή και ξεκίνησε μια αποστολή να καταγράψει το West Village του Μανχάταν, το οποίο ήταν στα high του κατά τα πρώτα χρόνια του κινήματος για την απελευθέρωση των γκέι ατόμων.
«Ήξερα ότι έκανα κάτι που σχεδόν κανείς δεν είχε ξανακάνει – δημιουργούσα μια εικόνα που ήταν ομοερωτική. Αυτή ήταν μια πολύ κακή λέξη που χρησιμοποιούνταν για να με κοροϊδέψουν, να με υποτιμήσουν και να με κάνουν να αισθάνομαι ότι είμαι λιγότερο άνθρωπος»
«Όταν έκανα coming out, ο γκέι κόσμος βρισκόταν στο δρόμο. Αν ήσουν ένας νεαρός γκέι άνδρας είχες πολύ λίγες επιλογές ως προς το τι να κάνεις, πώς να γνωρίσεις κόσμο, να κάνεις σεξ ή να έχεις φίλους. Βρήκα τη λεωφόρο Greenwich και την Christopher Street- για πολλά χρόνια αυτό ήταν το σημείο», λέει ο Στέλαρ.
«Με καλούσαν σε διαμερίσματα γκέι ανδρών και έβλεπα πώς ήταν η ζωή τους. Μου έκανε πραγματική εντύπωση- έπρεπε να μας καταγράψω με τρόπους που δεν ήταν απαραίτητα εμπορικοί. Οι εικόνες των ανδρών στην κοινωνία σήμαιναν το GQ ή τα περιοδικά πορνό στην 42η οδό – αυτό ήταν όλο. Ήθελα να κάνω αυτό που δεν είχα δει».
Το 1981, ο Στέλαρ ανέλαβε καθήκοντα φωτογράφου στο περιοδικό The New York Native Christopher Street Magazine και στο That New Magazine, συγκεντρώνοντας μια σειρά φωτογραφιών που καταγράφουν τη ριζοσπαστική γκέι σκηνή της πόλης, μια επιλογή από τις οποίες παρουσιάζεται στο Stellar Stellar: Night, Life. Η έκθεση συγκεντρώνει έργα που δημιουργήθηκαν μεταξύ 1981 και 1997, εξυμνώντας την queer κοινότητα και τον αγώνα της για επιβίωση κατά τη διάρκεια της κρίσης του AIDS.
«Η κοινωνία δεν με άφηνε να κοιτάζω άντρες»
Ο Στέλαρ αναπολεί, μιλώντας στο AnOther, τη στιγμή που διαπίστωσε τι είδους τέχνη ήθελε να δημιουργήσει. Περπατούσε στην Canal Street όταν εντόπισε έναν άνδρα με τατουάζ στο χέρι. «Τράβηξα μια φωτογραφία του χεριού του και απομακρύνθηκα. Μου είπε: «Έχω και πουλιά». Γύρισα και σήκωσε το πουκάμισό του και πάνω από κάθε θηλή υπήρχε ένα χελιδόνι τατουάζ», λέει ο Στέλαρ.
«Αυτή η εικόνα μου αποκάλυψε ποιο ήταν το όραμά μου. Ήξερα ότι έκανα κάτι που σχεδόν κανείς δεν είχε ξανακάνει – δημιουργούσα μια εικόνα που ήταν ομοερωτική. Αυτή ήταν μια πολύ κακή λέξη που χρησιμοποιούνταν για να με κοροϊδέψουν, να με υποτιμήσουν και να με κάνουν να αισθάνομαι ότι είμαι λιγότερο άνθρωπος. Αυτή η εικόνα ήταν ομοερωτική με έναν τρόπο που μπορούσα να την δείξω στους ανθρώπους. Δεν ήταν το πέος κανενός. Δεν ήταν «Ω, Στάνλεϊ είσαι μια queer πούσ@@@ που τραβάει αυτές τις κακές φωτογραφίες». Η κοινωνία δεν με άφηνε να κοιτάζω άντρες. Μπορούσες να κοιτάς γυναίκες όσο ήθελες, αλλά μην κοιτάς έναν άντρα».
Αλλά ο Στέλαρ κοίταξε, και μετά κοίταξε περισσότερο, δημιουργώντας ένα μοναδικό αρχείο εικόνων που είναι εξίσου ομοερωτικές και ιστορικές. «Η οπτική μου είναι το εσωτερικό θέαμα. Σας μεταφέρω σε αυτόν τον χρόνο και τον τόπο και την αλήθεια μου που βλέπω στον κόσμο», λέει. «Ήμουν σε αυτόν τον γκέι κόσμο για τον οποίο οι περισσότεροι στρέιτ άνθρωποι δεν γνώριζαν τίποτα. Έπρεπε να είσαι μέσα σε αυτόν για να ξέρεις ότι υπήρχε και ότι οι γκέι άντρες ήταν κάτι περισσότερο από τα κλισέ που δημοσιεύονταν στα μέσα ενημέρωσης και μας αποκαλούσαν πανσέδες και νεράιδες. Ήμασταν άνθρωποι και αυτό ήταν είδηση για όλους μας».
Οι ΗΠΑ απήγγειλαν 4 κατηγορίες, εκ των οποίο η μία για φόνο, κατά του Μαντζιόνε η οποία τιμωρείται έως την θανατική ποινή. Άλλες 11 κατηγορίες αντιμετωπίζει σε πολιτειακό επίπεδο.
Ο νεαρός πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Καραβά στα Κύθηρα φέρεται να έβαλε τέλος στη ζωή του πέφτοντας από μεγάλο ύψος ενώ νωρίτερα είχε γίνει καταγγελία ότι ξυλοκόπησε πρόεδρο Επιτροπής.
Πολλά θα έχουμε να θυμόμαστε από το 2024 που σε λίγες μέρες μας αποχαιρετά. Οι New York Times κάνουν μια μικρή αναδρομή στα γεγονότα που καθόρισαν τη χρονιά μέσα από φωτογραφίες.
Ο Τζέιμς Μίντλετον δηλώνει υπερήφανος μπαμπάς σκύλου και έχει μιλήσει δημόσια για την σκυλίτσα του Ella η οποία του έσωσε τη ζωή. Στο βίντεο πρωταγωνιστεί το δεύτερο παιδί του, η Isla.
Η ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη, μέσα από τα μάτια του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και με τον Χρήστο Μάστορα στον πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι αυτή που ξεχωρίζει στις νέες ταινίες της εβδομάδας.
«46+Sexy» είναι ο τίτλος της νέας του παράστασης, ένα mix and match μουσικό, σατιρικό θέαμα, που έρχεται να σκανδαλίσει και να ταράξει τις ήσυχες Δευτέρες μας.
