Κάμαλα Χάρις: Διεκδικεί πλέον με αξιώσεις τον Λευκό Οίκο

Πέντε εβδομάδες από τότε που ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν εγκατέλειψε την υποψηφιότητά του για επανεκλογή, η πορεία της προεκλογικής περιόδου έχει αλλάξει σημαντικά αυτή την εβδομάδα, η αλλαγή στη δυναμική του Δημοκρατικού Κόμματος αναμένεται να είναι πλήρως εμφανής.

Το συνέδριο των Δημοκρατικών ξεκίνησε χθες στο Σικάγο, με την αντιπρόεδρο Κάμαλα Χάρις να διεκδικεί με αξιώσεις τον Λευκό Οίκο: έχει σπάσει τα ρεκόρ δωρεών στην καμπάνια της, στις προεκλογικές της συγκεντρώσεις η προσέλευση είναι πολύ μεγάλη, ενώ έχει καταφέρει ακόμα και να στρέψει κάποιες αμφίρροπες πολιτείες υπέρ των Δημοκρατικών.

Η Χάρις και ο υποψήφιος αντιπρόεδρός της, κυβερνήτης της Μινεσότα, Τιμ Ουόλς θα αποδεχθούν δημόσια την υποψηφιότητά τους, έχοντας μεταστρέψει το βαρύ κλίμα που επικρατούσε γύρω από την υποψηφιότητα του Μπάιντεν, με την ασταθή υγεία, σε «χαρά και ενθουσιασμό». «Πρόκειται για μια ιστορική μεταμόρφωση», σχολίασε ο Τζόζεφ Φόστερ, πρώην πρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος στα προάστια της Φιλαδέλφειας. «Ο κόσμος είναι ενθουσιασμένος, οι νέοι ασχολούνται ενεργά. Δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο».

Η καμπάνια της Χάρις έχει σπάσει τα ρεκόρ δωρεών και στις προεκλογικές συγκεντρώσεις η προσέλευση είναι πολύ μεγάλη

Με λιγότερο από 80 ημέρες να έχουν απομείνει μέχρι τις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, το κόμμα ελπίζει να οδηγηθεί με αυτό το κύμα ενθουσιασμού στη νίκη και έτσι η Χάρις να γίνει η πρώτη μαύρη και ασιατικής καταγωγής γυναίκα πρόεδρος των ΗΠΑ. Η Χάρις προηγείται ή ισοβαθμεί με τον Τραμπ σε έξι από τις επτά πολιτείες που αναμένεται να κρίνουν τις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Cook Political Report.

Προειδοποιούν οι δημοσκόποι

Ωστόσο, οι δημοσκόποι και οι υπεύθυνοι στρατηγικής και των δύο μεγάλων κομμάτων προειδοποιούν ότι η μεγάλη αύξηση στα ποσοστά της Χάρις που παρατηρείται τώρα θα εξαλειφθεί, καθώς θα φανούν οι διχασμοί στο εσωτερικό των Δημοκρατικών σε ζητήματα όπως η οικονομία και η στάση της Ουάσιγκτον απέναντι στον πόλεμο Ισραήλ – Χαμάς, την ίδια ώρα που θα κορυφώνεται μια σκληρή μάχη με τον Τραμπ.

Η ιστορική προσωπική ιστορία της Χάρις είναι «ωραία, όμως άλλα είναι τα ζητήματα που θα κρίνουν τελικά αυτές τις εκλογές – ο πληθωρισμός, η ασφάλεια, η ηγεσία και η παγκόσμια σκηνή», προβλέπει ο Ρεπουμπλικανός δημοσκόπος Ανταμ Γκέλερ.

Η Χάρις έκανε την πρώτη της μεγάλη ομιλία με επίκεντρο την οικονομία την Παρασκευή και υπέβαλε προτάσεις για μείωση των φόρων για τους περισσότερους Αμερικανούς, απαγόρευση των «αυξήσεων των τιμών» σε σουπερμάρκετ και ενίσχυση οικογενειών στην αναζήτηση στέγης.

Οι δημοσκόποι και των δύο μεγάλων κομμάτων προειδοποιούν ότι η μεγάλη αύξηση στα ποσοστά της Χάρις θα εξαλειφθεί

Η Κάμαλα Χάρις, που δείχνει ενισχυμένη στις δημοσκοπήσεις έναντι του Τραμπ, μπορεί επίσης να χρειαστεί να αντιμετωπίσει τις εσωκομματικές διαμάχες σχετικά με την υποστήριξη των ΗΠΑ στον πόλεμο του Ισραήλ εναντίον της Χαμάς και τις γνωστές διαιρέσεις μεταξύ προοδευτικών και μετριοπαθών σε μια σειρά από ζητήματα πολιτικής όπως η ενέργεια, η υγειονομική περίθαλψη και η μετανάστευση.

Περίπου 200 οργανώσεις κοινωνικής δικαιοσύνης σχεδιάζουν να πραγματοποιήσουν πορεία στο εθνικό συνέδριο των Δημοκρατικών σήμερα προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για τη συνεχιζόμενη υποστήριξη της κυβέρνησης Μπάιντεν στο Ισραήλ σε έναν πόλεμο που έχει σκοτώσει περισσότερους από 40.000 Παλαιστίνιους στη Γάζα.

Οι μνήμες του Νίξον

Δεν αναμένεται να γίνουν επεισόδια, όμως το συνέδριο στο Σικάγο, αναπόφευκτα, φέρνει μνήμες από ένα άλλο συνέδριο των Δημοκρατικών στην ίδια πόλη πριν από 56 χρόνια, το 1968, που είχε εξελιχθεί σε φιάσκο, το οποίο οδήγησε σε ήττα από τον Ρίτσαρντ Νίξον. Στους δρόμους της πόλης διαδηλωτές συγκρούονταν επί ώρες με αστυνομικούς, ενώ μέσα στο συνέδριο ξέσπασαν συγκρούσεις μεταξύ των συμμετεχόντων. Υποψήφιος τότε ήταν ένας εν ενεργεία αντιπρόεδρος που δεν είχε κερδίσει ούτε μία προκριματική ψηφοφορία.

Ο υποψήφιος, πρώην γερουσιαστής είχε καλό ιστορικό σε θέματα πολιτικών δικαιωμάτων, αλλά συνδεόταν με την υποστήριξη του Λευκού Οίκου σε έναν αντιλαϊκό πόλεμο. Οι παραλληλισμοί της Κάμαλα Χάρις με τον τότε υποψήφιο Χούμπερτ Χάμφρεϊ δεν είναι λίγοι. Τα στελέχη του κόμματος όρισαν υποψήφια πρόεδρο τη Χάρις όπως είχαν τότε επιλέξει τον Χάμφρεϊ να αντικαταστήσει τον Λίντον Τζόνσον.

Η χάραξη τέτοιων παραλληλισμών είναι χρήσιμη, αλλά μέχρι εκεί. Ακόμα και το αποτέλεσμα του 1968 και η νίκη του Νίξον δεν είναι προφανή: ο Χάμφρεϊ έχασε τη λαϊκή ψήφο κατά λιγότερο από μία ποσοστιαία μονάδα. Ο πόλεμος στη Γάζα αποτελεί πολιτική πρόκληση για την Κάμαλα Χάρις, αλλά τίποτα δεν μοιάζει με το βάρος που έφερε ο Χάμφρεϊ το 1968, που ήταν η πιο θανατηφόρα χρονιά του πολέμου του Βιετνάμ για τις αμερικανικές δυνάμεις.

Για τους διοργανωτές των διαδηλώσεων που έχουν προγραμματιστεί αυτή την εβδομάδα, η ανάδειξη της Χάρις δεν κάνει καμία διαφορά. «Ας είμαστε ειλικρινείς», λέει ο Χατέμ Αμπουνταγέ, εκπρόσωπος του Συνασπισμού για την Πορεία στο Δημοκρατικό Εθνικό Συνέδριο. «Η Κάμαλα Χάρις δεν είναι προοδευτική. Κανείς μας δεν είναι διατεθειμένος να ακούσει τα λόγια της για τα δεινά των Παλαιστινίων», προσθέτει, απαιτώντας εμπάργκο όπλων και παύση άλλης βοήθειας προς το Ισραήλ εάν δεν σταματήσει τον πόλεμο.

Premium έκδοση «Τα ΝΕΑ»