Η ιστορία γνωστή. Έχετε βγει μια-δύο-τρεις φορές. Είναι μια μέρα σαν όλες τις άλλες και περιμένεις μήνυμα και περιμένεις… Αποφασίζεις τελικά να στείλεις εσύ, άλλωστε δεν πιστεύεις σε κλισέ ταμπού, ότι δεν μπορείς να στείλεις πρώτη! Γιατί άλλωστε να μην στείλεις; Αφού θέλεις να μιλήσετε. Αλλά και αφού στείλεις το μήνυμα ακόμη περιμένεις και τα λεπτά, οι ώρες, οι μέρες περνούν… Τότε το συνειδητοποιείς, έχεις πέσει θύμα του ghosting.

Δεν μπορείς να καταλάβεις για ποιο λόγο επέλεξε απλά να εξαφανιστεί, αντί απλά να σου εξηγήσει τι συμβαίνει. Δεν βρίσκεις την συμπεριφορά αυτή τίμια και έχεις δίκιο. Βέβαια μπορεί να έχεις βρεθεί και εσύ από την μεριά του θύτη αλλά και πάλι, δεν μπορεί να καταλάβεις μέσα σου για ποιο λόγο επέλεξες τον εύκολο δρόμο, από το να είσαι ξεκάθαρη. Ευτυχώς για όλους μας, το κατάλαβε η επιστήμη μετά από σειρές ερευνών!

Ποιοι κάνουν περισσότερο ghosting;

Πιθανόν η απάντηση που σκέφτεσαι να σχετίζεται με τον χαρακτήρα του άλλου ατόμου. Ότι δεν έχει το θάρρος της γνώμης του ή πιο απλά, ότι δεν ενδιαφέρεται αρκετά για να σου δώσει εξηγήσεις. Θέλοντας να απαντήσουν στο ερώτημα αυτό οι επιστήμονες πραγματοποίησαν μια έρευνα στις ΗΠΑ. Η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι όσοι τελείωναν μια φιλική ή ερωτική σχέση με ghosting, ήταν όσοι είχαν μεγαλύτερη ανάγκη για “κλείσιμο”.

Η χρήση του ghosting για το τέλος μιας σχέσης δεν δημιουργεί καμία ασάφεια στο άτομο που τερματίζει τη σχέση, καθώς γνωρίζει με βεβαιότητα ότι δεν θα επικοινωνεί πια με το άλλο άτομο. Φαίνεται λοιπόν ότι παρόλο που το ghosting μπορεί να αφήσει τη σχέση σε μια διφορούμενη κατάσταση για το άτομο που του γίνεται ghosting, το άτομο που το κάνει μπορεί να το δει αυτό ως ένα ξεκάθαρο τέλος της σχέσης.

Γιατί συμβαίνει;

Για να βρούμε μια απάντηση σε αυτό, χρειάστηκε να πραγματοποιηθούν και άλλες έρευνες με συμμετέχοντες ενήλικες που είτε ήταν θύματα είτε θύτες ghosting, έτσι ώστε οι ερευνητές να μπουν στο μυαλό των ανθρώπων-φαντάσματα.

Μετά από διάφορα ερωτηματολόγια με υποθετικά σενάρια, οι επιστήμονες κατέληξαν σε ένα πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα. Τα ευρήματα λοιπόν έδειξαν ότι οι θύτες νοιαζόντουσαν για τα συναισθήματα και την ευημερία των θυμάτων παραπάνω από ό,τι πίστευαν τα θύματα.

Οι ερευνητές εξέτασαν την προθυμία των θυτών να αναλάβουν ένα κόστος για να αποφύγουν το ghosting. Σε ένα υποθετικό σενάριο δόθηκε στους μισούς ο ρόλος του θύματος και στους άλλους του θύτη. Οι θύτες μπορούσαν να επιλέξουν να φύγουν χωρίς εξήγηση ή να φύγουν αλλά να στείλουν ένα επεξηγηματικό μήνυμα έναντι μικρής αμοιβής. Πολλοί θύτες επέλεξαν να πληρώσουν για να στείλουν μια εξήγηση, υποδηλώνοντας γνήσιο ενδιαφέρον για τα συναισθήματα των θυμάτων. Ωστόσο, τα θύματα υποτίμησαν σημαντικά την προθυμία των θυτών να πληρώσουν και το ειλικρινές νοιάξιμο, υπογραμμίζοντας την αποσύνδεση μεταξύ των προθέσεων των θυτών και των αντιλήψεων των θυμάτων.

Το ghosting δεν οφείλεται πάντα σε έλλειψη ενσυναίσθησης και συμπόνιας. Συχνά πρόκειται για μια λανθασμένη προσπάθεια να αποφευχθεί να πληγωθεί κάποιος. Πολλοί άνθρωποι σταματούν να απαντούν για να προστατεύσουν τους άλλους από τον πόνο. Δεν συνειδητοποιούν ότι το να αγνοείται κανείς είναι συνήθως χειρότερο από το να απορρίπτεται. Η ειλικρίνεια πονάει για λίγο, η σιωπή όμως αφήνει μια ανοιχτή πληγή.

* Πηγή: Vita

Headlines