Μετά από μία σύντομη θερινή ραστώνη, την οποία διέκοψαν εξάλλου η μεγάλη φωτιά στην Αττική και τα «κατορθώματα» της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε πολιτική προστασία και στο υπό κατάρρευση ΕΣΥ ειδικά στα νησιά, οι υποψήφιοι για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ξαναπέφτουν στη μάχη των εσωκομματικών εκλογών της 6ης Οκτωβρίου.

Με περιοδείες, συνεντεύξεις και επαφές, εντός και εκτός, οι έξι υποψήφιοι πρόεδροι επιδιώκουν να κάνουν τη διαφορά, πείθοντας τους πολίτες, μέσα και έξω από το ΠΑΣΟΚ, ότι αποτελούν τη «σωστή» εναλλακτική απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία, στη φθορά της οποίας η κοινωνία αναζητεί μία χρήσιμη απάντηση από την αντιπολίτευση, που δεν έχει ακόμα ακούσει.

Προσδοκίες, επιδιώξεις, συνθήματα, αιχμές, αλλά στη μάχη θέσεων, εντός και με τους γύρω, ουδέν νεώτερον

Την ίδια ώρα, οι εσωκομματικές εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, για μία ακόμη φορά, πέρα από κόπωση του εκλογικού ακροατηρίου (σ.σ. ακόμα και του δικού του) προσφέρουν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία στο ΠΑΣΟΚ που δεν φαίνεται ικανό να αξιοποιήσει, με τους υποψηφίους να αρκούνται σε αιχμές και μικρο-συγκρίσεις, οι οποίες δεν πρόκειται να τους φέρουν το ποθητό αποτέλεσμα – ειδικά μάλιστα από τη στιγμή που αμφισβήτησαν την ηγεσία του Νίκου Ανδρουλάκη, επειδή δεν πέτυχε στις ευρωεκλογές να κερδίσει το «στοίχημα» της δεύτερης θέσης και να βάλει τα θεμέλια για να μπορέσει να αντιπαρατεθεί με προοπτικές απέναντι στη ΝΔ στις επόμενες εθνικές εκλογές.

Δεν θέλει συγκολλήσεις κορυφής ο Ανδρουλάκης, αλλά ούτε και ο κόσμος

Ο σημερινός και εν νέου υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, λογικά μέχρι ενός σημείου, κάνει απολογισμό της θητείας του και υπόσχεται να αλλάξει ό,τι δεν άλλαξε τα προηγούμενα τριάμιση χρόνια, ενώ συνεχίζει να απεύχεται, επικαλούμενος τη βάση, αυτό που, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις και ο παλμός της εποχής, είναι εκείνο που… επιθυμεί η βάση: μία κεντροαριστερή συμμαχία που θα σταθεί απέναντι στον Μητσοτάκη και θα δώσει «ανάσα» οικονομική και κοινωνική, μακριά από τα φαινόμενα διαφθοράς που μας «περικυκλώνουν», παρέχοντας αληθινή προστασία και μία δίκαη δικαιοσύνη.

Έτσι, επιμένει πως η ΝΔ «δεν θα ηττηθεί με συγκολλήσεις κορυφής. Δεν θα ηττηθεί αν παλιοί πρωταγωνιστές, που πήγαν στη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ, θέλουν να επιστρέψουν τώρα που χάνουν τις καρέκλες. Θα ηττηθεί με κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες στη βάση», διαμηνύει.

Αυτό που λέει ο κ. Ανδρουλάκης δεν είναι παράλογο, με τη διαφορά ότι οι πολίτες που ζητούν εναλλακτική απέναντι στη δύσκολη πραγματικότητα που βιώνουν σήμερα, δεν επιδιώκουν «συγκολλήσεις κορυφής», δεν τους ενδιαφέρει αν ο ήδη προβληματικός χώρος του ΣΥΡΙΖΑ, υπό τον Στέφανο Κασσελάκη, συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη ή κάποιου άλλου/άλλης, μόνο και μόνο για να αρχίσουν να τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα ηγηθεί της νέας Κεντροαριστεράς και ποια στελέχη θα πλαισιώσουν την ηγεσία.

Οι προοδευτικοί πολίτες και εν γένει ο κόσμος που ταλαιπωρείται από την ακρίβεια, τις ανεπάρκειες της δημόσιας Υγείας και Παιδείας, τη διαφθορά που αγγίζει κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής και το Κράτος Δικαίου που έχει γίνει κατ’ ευφημισμό «δίκαιο», ζητούν λύσεις στα προβλήματα και θέλουν να δουν κάποια στιγμή έναν πολιτικό χώρο που δεν θα «αλληλοτρώγεται» και δεν θα μετράει διασπάσεις, αλλά θα γεννά συμμαχίες για να αντιμετωπίσει τα κρίσιμα – όχι το ποιος θα καθήσει στην καρέκλα.

Εξουσία για τον «εκδημοκρατισμό της εξουσίας», θέλει ο Δούκας

Από την πλευρά του, ο Χάρης Δούκας, που έχει ξακαθαρίσει, παρά τις αντιδράσεις, ότι εάν εκλεγεί πρόεδρος θα παραμείνει και δήμαρχος Αθηναίων, έχει θέσει ως στόχο να αποτελέσει το ΠΑΣΟΚ ξανά τη μεγάλη δημοκρατική παράταξη που θα κυβερνήσει τη χώρα, επαναλαμβάνοντας τα τετριμμένα πως αυτό δεν θα γίνει «για την εξουσία αλλά για τον εκδημοκρατισμό της εξουσίας, για να υπάρξει κοινωνική και οικονομική δικαιοσύνη» και χωρίς ακριβώς να εξηγεί πως θα το πετύχει.

Μιλώντας στη Ρόδο, όπου περιοδεύει, ο κ. Δούκας αναφέρθηκε εκ νέου στο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, λέγοντας πως «δεν μπορέσαμε να εκφράσουμε ακριβώς αυτή την ανάγκη του κόσμου να βελτιώσει τη ζωή του και την καθημερινότητά του. Δεν καταφέραμε, δηλαδή, να έχουμε ένα ξεκάθαρο στίγμα, ξεκάθαρες γραμμές και σε πάρα πολλές περιπτώσεις το μήνυμά μας ήτανε θολό», ενώ εκτίμησε πως το ΠΑΣΟΚ, «αλλάζοντας πρώτα το ίδιο, μπορεί να αλλάξει μέσα από ένα μοντέλο διακυβέρνησης, περισσότερο συμμετοχικό, ανοιχτό, που όλοι να έχουν ρόλο και ευθύνη και ο καθένας να είναι ηγέτης στον τομέα ευθύνης του».

Εν τω μεταξύ, όλοι μιλούν για ανοιχτά, συμμετοχικά κόμματα και σε όλα αποφασίζει και διατάσσει ο αρχηγός…

Προτεραιότητα στην αποσυγκέντρωση της εξουσίας, από τον Γερουλάνο

«Ο κόσμος γυρίζει στο ΠΑΣΟΚ», πιστεύει ο έτερος υποψήφιος, Παύλος Γερουλάνος, ο οποίος, αφού «πετάχτηκε» μέχρι το Σικάγο προσκεκλημένος στο συνέδριο των Δημοκρατικών των ΗΠΑ, διαπιστώνει το προφανές, πως «έχουμε μία σχετική κατάρρευση της ΝΔ και την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων», κάνοντας λόγο για ανάγκη επιστροφής στα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ που παρήγαγαν πολιτική και δίνοντας προτεραιότητα στην αποσυγκέντρωση της εξουσίας σε φορείς της τοπικής κοινωνίας.

Με το δικό του πρόγραμμα διακυβέρνησης και το σχέδιο «Αναγέννηση», ο κ. Γερουλάνος κάνει λόγο για επιστροφή στις αξίες του ΠΑΣΟΚ, επιχειρώντας να πείσει ότι αυτές οι αξίες, από σημερινά «τσιτάτα» μιας άλλης εποχής, μπορούν να γίνουν πράξη προς όφελος της κοινωνίας.

«Χαλίφης στη θέση του χαλίφη», θα γίνει η Διαμαντοπούλου

Όσο για την Άννα Διαμαντοπούλου, φρόντισε να ξεκαθαρίσει πως κατεβαίνει στην προεκλογική κούρσα για να νικήσει τον Μητσοτάκη: «Θέλω το ΠΑΣΟΚ να διεκδικήσει την κυβέρνηση. Κατεβαίνω για να νικήσω τον κ. Μητσοτάκη. Να αντικατασταθεί η κυβέρνηση της ΝΔ από μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ».

Ενώ απαντώντας στην κριτική που δέχεται ότι η εκλογή της θα έφερνε χαμόγελα στο χώρο της δεξιάς, τόνισε πως «το ΠΑΣΟΚ δεν είναι δεκανίκι για συνεργασία με τη Δεξιά ή την Αριστερά. Το εμείς ή αυτοί έχει τελειώσει. Όσο τίθεται το ερώτημα ‘με ποιόν θα συνεργαστείτε;’, δείχνει ηττοπάθεια».

Παρ’όλα αυτά, πέρα από τη διάθεσή της να προσφέρει την εμπειρία της των τελευταίων δέκα ετών, καθώς όπως διαμηνύει ήταν «σε ευρωπαϊκό επίπεδο παρούσα, με πράξεις όπως η διαμόρφωση της ατζέντας για το σύγχρονο κοινωνικό κράτος που υιοθέτησαν οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές», δεν μοιάζει να έχει την απήχηση εκείνη στον κόσμο, που θα έκανε αισθητή μία ξεχωριστή από την περίοδο Σημίτη πολιτική της παρουσία και θέση.

Νέο ξεκίνημα για την Γιαννακοπούλου

Η Νάντια Γιαννακοπούλου υπόσχεται ένα νέο ξεκίνημα για το ΠΑΣΟΚ, που μπορεί να αναδειχθεί «ως ο μεγάλος πρωταγωνιστής φέρνοντας την ελπίδα και πάλι», ενώ φιλοδοξεί με την υποψηφιότητά της να συμβάλει σ’ αυτό το ξεκίνημα.

Να θυμίσουμε, πάντως, πως πέρα από τους «καβγάδες» της με την ηγεσία για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και το γεγονός πως δηλώνει «εναντίον των πολιτικών που ακολούθησε ο κ. Ανδρουλάκης», ούτε εκείνη έχει καταφέρει, αν και η νεότερη, να ξεφύγει από τις γενικότητες.

Ένα ΠΑΣΟΚ που «δεν θα φοβάται τον ίσκιο του», για τον Κατρίνη

Τέλος, ο Μιχάλης Κατρίνης δηλώνει πως δίνει έμφαση στην ανάγκη να μετατραπεί ξανά το ΠΑΣΟΚ σε μεγάλη παράταξη (σ.σ. όλοι το ίδιο θέλουν), η οποία «δεν θα συμβιβάζεται με ποσοστά της τάξης του 13% και 15%, αλλά και δεν θα γίνει δεκανίκι της ΝΔ για να παραμείνει πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης».

Το ΠΑΣΟΚ, σύμφωνα με τον κ. Κατρίνη, πρέπει «να έρθει σε ρήξη με την παθητική αποδοχή της χειραγώγησης των θεσμών και του κράτους δικαίου στην Ελλάδα», και να γίνει «ένα ΠΑΣΟΚ που δεν θα φοβάται τον ίσκιο του, με λόγο που θα έχει γωνίες, θα μιλά στην ψυχή των πολιτών, θα εμπνέει και θα πείθει».

Προσδοκίες, επιδιώξεις, συνθήματα, αιχμές, αλλά στη μάχη θέσεων, εντός και με τους γύρω, ουδέν νεώτερον.

Headlines