Λειψυδρία στην Αττική: Επιστρατεύεται μετά από 15 χρόνια η Υλίκη για να καλυφθούν οι ανάγκες του Λεκανοπεδίου

Οι εικόνες από τη λίμνη του Μόρνου και την Υλίκη, αποκαρδιωτικές. Οι υδάτινοι τροφοδότες της Αττικής στερεύουν. Το λεκανοπέδιο σε κίτρινο συναγερμό.

Η στάθμη της λίμνης του Μόρνου, βασικής πηγής υδροδότησης για την Αττική, υποχωρεί συνεχώς και αποκαλύπτονται δυστοπικές εικόνες. Το άλλοτε βυθισμένο στη λίμνη χωρίο Κάλλιο αναδύθηκε για πρώτη φορά από τα μέσα της δεκαετίας του ’90.

Ο εφιάλτης λειψυδρίας

Ο εφιάλτης της λειψυδρίας διογκώνεται. Τα αποθέματα νερού στο Μόρνο επαρκούν για έναν μόλις χρόνο.

Για πρώτη φορά μετά από 15 χρόνια, επιστρατεύεται η λύση τροφοδότησης της Αττικής με νερό από την Υλίκη, στο πλαίσιο έκτακτου σχεδίου που εκπονεί η ΕΥΔΑΠ.

Όμως και εκεί το νερό λιγοστεύει. Μόνο τους τρεις πρώτους μήνες του 2024 η στάθμη του νερού υποχώρησε κατά τουλάχιστον 3 μέτρα. Έκταση άλλοτε καλυμμένη με νερό σήμερα θυμίζει έρημη γη.

«Όταν δεν βρέχει, άρα δεν υπάρχει προοπτική να αυξηθούν τα αποθέματα και ταυτόχρονα από την Υλίκη έχουμε και τις υπόγειες διαφυγές και την εξάτμιση, λόγω των συνθηκών του τελευταίου διαστήματος, αλλά και μια διαρκή απόληψη, εφόσον έχει ενσωματωθεί τώρα στο δίκτυο, καταλαβαίνετε ότι διαρκώς θα μειώνονται τα αποθέματα», είπε η υδρολόγος Ελισάβετ Φελώνη.

Η χώρα είναι αντιμέτωπη με μια από τις σοβαρότερες κρίσεις λειψυδρίας μετά από αυτήν της δεκαετίας του 1990. Για αυτόν τον λόγο πέρα από το έκτακτο σχέδιο με την αξιοποίηση του Μαραθώνα και γεωτρήσεων, όπως αυτή της Μαυροσουβάλας, εξετάζονται και άλλα μέτρα.

«Η ΕΥΔΑΠ επεξεργάζεται κάποιες εναλλακτικές λύσεις. Καταρχήν η μεταφορά νερού από την υδρολογική λεκάνη του Αχελώου. Από εκεί και πέρα υπάρχουν και άλλες εναλλακτικές λύσεις όπως η αφαλάτωση μια μεγάλη μονάδα αφαλάτωσης που θα ενισχύσει το δίκτυο ή και η χρήση των επεξεργασμένων λυμάτων», είπε ο γενικός γραμματέας φυσικού περιβάλλοντος και υδάτων Πέτρος Βαρελίδης.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, μία ακόμη άνυδρη χρονιά θα θέσει την Αττική στο «κόκκινο», ωστόσο από την ΕΥΔΑΠ θεωρούν πως δεν είναι απαραίτητη η άμεση λήψη περιοριστικών μέτρων. Συστήνουν, ωστόσο, να γίνεται λελογισμένη χρήση του πόσιμου νερού.