Ένας «Βίκινγκ» που μεγαλούργησε στα λιμάνια

Αργά – αργά, βαριά – βαριά τα βήματα του Σουηδού εκείνο το απομεσήμερο στο Άνφιλντ. Το κουρασμένο βήμα του να οδηγεί στην εκπλήρωση του ονείρου που δεν έπρεπε να μείνει απραγματοποίητο.

Γνωρίζοντας πως το τέλος ήταν κοντά θέλησε κι αυτός να βρει χαρά και ζωή μέσα απ’ την υλοποίηση μιας επιθυμίας ενός παιδικού στόχου.

Να καθίσει έστω και για μια φορά στον πάγκο της Λίβερπουλ. Περπάτησε περήφανα στο χορτάρι του Άνφιλντ στις αρχές του χρόνου, για το φιλικό που οργάνωσαν οι «κόκκινοι» μόλις ενημερώθηκαν για την άσβεστη δίψα του Σουηδού να κοουτσάρει έστω και για μια φορά την αγαπημένη του Λίβερπουλ.

Ο Σβεν Γκόραν Έρικσον έφυγε σήμερα από τη ζωή, σε ηλικία 76 ετών, μα πριν αποχαιρετήσει τον μάταιο τούτο κόσμο, φρόντισε να αφήσει χνάρια για τους επόμενους.

Ένας σύγχρονος «Βίκινγκ» που όπου κι αν ταξίδεψε «κατέκτησε» καρδιές και άφησε αποτύπωμα αρχοντιάς και ωραίου ποδοσφαίρου. Και τίτλους βεβαίως βεβαίως, για να μην ξεχνάμε και τις κούπες καθώς μιλάμε για μπάλα.

Ο θρίαμβος της Γκέτεμποργκ

Κι η αλήθεια είναι πως ήταν πολυταξιδεμένος ο Σουηδός, με πρώτο λιμάνι το Γκέτεμποργκ, την οποία κατάφερε να οδηγήσει σε ευρωπαϊκό θρίαμβο.

Πως αλλιώς να χαρακτηρίσει κάποιος αυτό που κατάφερε η σουηδική ομάδα το 1982, όταν βρέθηκε στον τελικό του Κυπέλλου UEFA, έχοντας απέναντι το μυθικό Αμβούργο. Η IFK κατατρόπωσε το Αμβούργο και έφτασε στην κατάκτηση του τροπαίου, με τα «φώτα να πέφτουν» στον αρχιτέκτονα.

Στον πρώτη «μάχη», η οποία έγινε στο Ούλεβι (την έδρα της Γκέτεμποργκ) η σουηδική ομάδα νίκησε με 1-0 και στη ρεβάνς έγινε το «πάρτι» του αιώνα. Οι κομάντο του Έρικσον διέλυσαν το Αμβούργο με 3-0 και η κούπα ταξίδεψε για το Γκέτεμποργκ.

«Κουρσάρος» στην Λισαβώνα

Η Μπενφίκα καταλαβαίνει πως ο Σουηδός προπονητής είναι μια τεράστια ευκαιρία και δεν θέλει να την αφήσει να πάει χαμένη. Οι «αετοί» της Λισαβώνας συμφωνούν με τον Έρικσον και ο Σουηδός αναλαμβάνει τα ηνία της πορτογαλικής ομάδας.

Το ταξίδι πλέον είναι εκτός σουηδικών συνόρων αλλά θα είναι εξίσου συναρπαστικό. Ο άνεμος ούριος και οι επιτυχίες θα συνεχιστούν για πολλά χρόνια ακόμα.

Θα φτάσει με τους Λουζιτανούς στον τελικό του Κυπέλλου UEFA το 1983 αλλά αυτή την φορά δεν είναι στην πλευρά των νικητών, καθώς η περίφημη Άντερλεχτ εκείνης της περιόδου, θα κατακτήσει το βαρύτιμο τρόπαιο.

Κατάφερε όμως να κατακτήσει δύο πρωταθλήματα Πορτογαλίας με τους «αετούς» πριν το καράβι μπαρκάρει για άλλες περιπέτειες. Οι θάλασσες τον έβγαλαν τούτη την φορά στην Ιταλία και θα γίνει πρωτευουσιάνος.

Η «αιώνια» πόλη και η επιστροφή στο Ντα Λουζ

Ο Έρικσον θα καθίσει στον πάγκο της Ρόμα για τρία χρόνια και στο διάστημα παραμονής του στην ομάδα της «αιώνιας» πόλης θα οδηγήσει τους «τζιαλορόσι» στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ιταλίας.

Θα φύγει από τους Ρωμαίους αλλά δεν θα φύγει από την Ιταλία, καθώς ο κοσμοπολίτης και πάντα ευγενικός Έρικσον, θα μετακομίσει στην Φλωρεντία. Η πορεία του στους «βιόλα» δεν ήταν σίγουρα αυτή που θα επιθυμούσε ο Σεβν Γκόραν, αλλά το όνομα του Σουηδού ήταν ακόμα στη σκέψη των διοικούντων την Μπενφίκα.

Ξανά στην Λισαβώνα λοιπόν, αυτή την φορά για τρία χρόνια και για έναν τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών απέναντι στην Μίλαν το 1990. Οι «ροσονέρι» θα πάρουν τον τίτλο επικρατώντας των Λουζιτανών 1-0 αλλά η παρουσία της Μπενφίκα στον τελικό της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης, θυμίζει το ένδοξο παρελθόν των «αετών» του Εουσέμπιο.

Δεν χωρά λοιπόν αμφιβολία πως το όνομα του Σουηδού θα μείνει για πάντα χαραγμένο στο Ντα Λουζ, στο στάδιο του φωτός για να θυμίζει πως ένας «Βίκινγκ» κουμαντάρισε ένα γερό σκαρί στις όχθες του Ατλαντικού.

Η ώρα της Γένοβας

Οι επιστροφές ήταν καθώς φάνηκε σήμα κατατεθέν για τον Έρικσον κι αυτή την φορά σειρά έχει η Γένοβα, με τον Σουηδό να αναλαμβάνει τον πάγκο της Σαμπντόρια διαδεχόμενος μια μυθική μορφή  της ιταλικής ομάδας, τον Βουγιαντίν Μπόσκοφ.

Θα κατακτήσει το Κύπελλο Ιταλίας το 1994, θα δώσει άλλο στυλ παιχνιδιού στην «Σαμπ» και δύο χρόνια αργότερα θα επιστρέψει στην ιταλική πρωτεύουσα.

Κάτοικος Ρώμης λοιπόν ξανά ο Σουηδός αλλά αυτή την φορά θα καθίσει στον πάγκο της Λάτσιο, της μεγάλης αντιπάλου της Ρόμα.

Και θα γνωρίσει τεράστιες επιτυχίες με τους «λατσιάλι» καθώς θα οδηγήσει την ομάδα της «αιώνιας» πόλης στην κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων το 1999 και στο σκουντέτο ένα χρόνο αργότερα.

Ήταν μόλις το δεύτερο πρωτάθλημα στην ιστορία των «αετών» της Ρώμης.

Η εθνική ομάδα της Αγγλίας

Ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια της σπουδαίας καριέρας του Σβεν Γκόραν Έρικσον είναι αναμφίβολα η Εθνική ομάδα της Αγγλίας. Ο Σουηδός έγινε ο πρώτος μη Βρετανός προπονητής που κάθεται στον πάγκο των «λιονταριών» και η πρόσληψη του προκαλεί αντιδράσεις.

Τα αγγλικά ταμπλόιντ θα «χτυπήσουν» με κάθε τρόπο τον Σουηδό προπονητή και δεν θα διστάσουν να φέρουν στο φως την προσωπική του ζωή.

Υπήρξε προπονητής μιας «χρυσής» φουρνιάς του αγγλικού ποδοσφαίρου αλλά δεν ήταν γραφτό να πανηγυρίσει την κατάκτηση μιας μεγάλης διοργάνωσης με την Εθνική ομάδα της Αγγλίας.

Χάρισε όμως μια μυθική νίκη στα «λιοντάρια» επί της Γερμανίας και μάλιστα στο Μόναχο, με τους Άγγλους να διαλύουν τα «πάντσερ» με το εντυπωσιακό 5-1.

Μετά την εθνική ομάδα της Αγγλίας, ο Έρικσον δούλεψε στην Μάντσεστερ Σίτι, στην Λέστερ, στην Εθνικές ομάδες Μεξικού και της Ακτής Ελεφαντοστού ενώ εργάστηκε στις Φιλιππίνες και στην Κίνα.

Ένας σύγχρονος Βίκινγκ που δεν δίσταζε ν’ ανοίγει τα πανιά κι όπου τον βγάλει. Το παγκόσμιο ποδόσφαιρο αποχαιρετά με συγκίνηση και δάκρυα στα μάτια έναν ευγενικό άνθρωπο κι έναν καλό προπονητή.

Πρώτα απ’ όλα όμως έναν ευγενικό άνθρωπο, που θέλησε να φύγει χωρίς να έχει κανένα απωθημένο.

«Έφυγε» έχοντας καθίσει στον πάγκο της αγαπημένης του Λίβερπουλ στο Άνφιλντ. Και αποθεώθηκε από το Kop…