Κώστας Στεφανής – 49 χρόνια πέτρες και σκόνη

Με την Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου, ημέρα που θα βρεθεί στην εκκίνηση του εθνικού μας αγώνα για 30^η φορά στην καριέρα του, να είναι διπλά φορτισμένη καθώς θα αγωνιστεί ξανά με τον γιό του Μάνο στην θέση του οδηγού ο Κώστας Στεφανής παραχώρησε συνέντευξη στην επίσημη ιστοσελίδα του αγώνα αποκαλύπτοντας σκέψεις που γύρισαν και τον ίδιο στην ηλικία των 17 ετών. Τότε που μία κοπάνα από το σχολείο με ένα δανεικό ποδήλατο από τον μπακάλη της γειτονιάς, για να δει με έναν φίλο του μια ειδική διαδρομή του Ράλλυ Ακρόπολις στην Πάρνηθα, τον οδήγησε στην συστηματική ενασχόλησή του με το χώρο των αγώνων ως συνοδηγός.

Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα, συνεχίζει να «γράφει» εντυπωσιακά ρεκόρ καθώς στις 5 Σεπτεμβρίου θα βρεθεί στην αφετηρία του Ράλλυ Ακρόπολις θα συμπληρώσει 49 χρόνια και τρεις μήνες στον κόσμο του WRC όπου εισήλθε με το Ράλλυ Ακρόπολις του 1975. Ο μοναδικός στον κόσμο συνοδηγός που έχει στο βιογραφικό του λίγους μήνες περισσότερης ενασχόλησης στον χώρο, είναι ο Φινλανδός Timo Hantunen, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του το 1974, σε ηλικία 24 ετών. Ο Κώστας Στεφανής γεννήθηκε στο Μοσχάτο και από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 μπήκε στο χώρο της δημοσιογραφίας. Έχει εργαστεί στη «Βραδυνή, την «Απογευματινή», στα περιοδικά «Auto Tourism» και «Πίστες και Τροχοί», ενώ από το 1999 έως σήμερα είναι παρουσιαστής της τηλεοπτικής εκπομπής «Traction».

Μια φράση, μια ιστορία…

Την προσπάθεια του Κώστα Στεφανή αυτήν τη χρονιά θα συνοδεύει η φράση «49 years rocks & dust» στην οποία περικλείονται πολλές πέτρες, σύννεφα σκόνης και μια αγάπη δίχως όρια για το χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, έναν χώρο στον οποίο ο Κώστας Στεφανής για να διεισδύσει χρησιμοποίησε ως κερκόπορτα τη δημοσιογραφία. Δείτε τι απάντησε ο ίδιος για:

-Την επιλογή του ρόλου του οδηγού αντί του συνοδηγού.

«Από την πρώτη επαφή που είχα με το χώρο και βλέποντας το εσωτερικό του αγωνιστικού αυτοκινήτου κατάλαβα την εγκεφαλική δουλειά του συνοδηγού. Θα τον παρομοίαζα με τον μαέστρο μιας ορχήστρας. Σε ένα Ράλλυ -λόγω της διάρκειας- στις απλές διαδρομές ο συνοδηγός είναι απαραίτητος για να κατευθύνει τον οδηγό αλλά και στις ειδικές για να του διαβάζει τις σημειώσεις που έχουν δημιουργήσει μαζί τις ημέρες των αναγνωρίσεων».

-Για την δημοσιογραφία ως Δούρειο Ίππο στους αγώνες.

«Η δημοσιογραφία ήταν ο… πολιορκητικός κριός που θα μου άνοιγε την πόρτα για να εισβάλω στο χώρο των αγώνων» σχολιάζει γελώντας ο 75χρονος.

-Για το Ράλλυ Ακρόπολις.

«Πρόκειται για έναν θεσμό που έχει μία ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου και νιώθω έναν τεράστιο σεβασμό για την ιστορία του. Το Ράλλυ Ακρόπολις αποτελεί ένα τεράστιο κεφάλαιο για τη χώρα μας που της προσφέρει παγκόσμια προβολή. Πρόκειται για ένα σπορ που το παρακολουθούν παθιασμένα σε όλο τον κόσμο και η εικόνα από την πανέμορφη Ελλάδα αποτελεί πόλο έλξης. Πολλές φορές σε αποστολές στο εξωτερικό έχει τύχει να με ρωτήσουν εάν μία περιοχή είναι τόσο όμορφη όσο την είδαν μέσα από τις εικόνες ενός Ράλλυ Ακρόπολις».

Για την συμμετοχή με οδηγό τον γιό του, Μάνο.

«Με τον Μάνο θα τρέξουμε με ένα Ford Fiesta Rally3. Έχουμε ως στόχο να κάνουμε έναν έξυπνο και γρήγορο αγώνα, όσο μας επιτρέπουν οι καταστάσεις. Επειδή υπάρχει αγωνιστική απραξία θα αγωνιστούμε με την εμπειρία και με τη σοφία που μπορεί να μας προσφέρει αυτή η εμπειρία. Δεν θα βασιστούμε στην ταχύτητα αλλά στη γνώση. Η εφετινή διοργάνωση είναι ένα κλασικό Ράλλυ Ακρόπολις με τις γνωστές δυσκολίες που απαρτίζουν τον χαρακτήρα του. Ιδιαίτερη έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην, ουσιαστικά, δεύτερη ημέρα, το Σάββατο, η οποία θα είναι τεράστια, χωρίς ενδιάμεσο σέρβις, κάτι που κατά πάσα πιθανότητα, θα καθορίσει και την εξέλιξη του αγώνα. Εύχομαι σε όλους τους αγωνιζόμενους, τους διοργανωτές, τους θεατές και σε όλους όσοι εμπλέκονται σε αυτή την τεράστια διοργάνωση καλή επιτυχία. Οι θεατές στις μετακινήσεις τους να μη χρησιμοποιούν μεγάλες ταχύτητες για να μην έχουμε ατυχήματα και τέλος να μην αφήνουν σκουπίδια στα πανέμορφα βουνά μας».

Για την σχέση πατέρα – γιού στο ίδιο αυτοκίνητο.

«Σε αυτές τις περιπτώσεις το πρώτο που γίνεται είναι να διαγράφεται από το μυαλό η όποια συγγενική σχέση υπάρχει. Εάν δε γινόταν αυτό δεν θα υπήρχαν… χρόνοι στα χρονόμετρα. Μέσα στο αυτοκίνητο δεν υπάρχει η σχέση πατέρα-γιου. Όταν διαβάζεις τις οδηγίες, οι πατημένες στροφές είναι πατημένες και οι φουρκέτες, φουρκέτες. Ο συνοδηγός απαγγέλει το… ποίημα και ο οδηγός εκτελεί. Όλα αυτά τα χρόνια, οι αγώνες αυτοκινήτων αποτελούν μέρος στη ζωή της οικογένειάς μου. Την περίοδο των αγώνων η γυναίκα μου έχει ένα άγχος… γιατί θα πρέπει να πλύνει πολλές σκονισμένες αγωνιστικές φόρμες κλπ.».

Για τους αγώνες που έχουν χαραχθεί στη μνήμη του.

«Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα Ράλλυ Χαλκιδικής, τότε που δεν κερδίσαμε με τον Τζίγγερ – όχι λόγω ικανοτήτων αλλά λόγω τεχνολογικής υπεροχής που είχε τη συγκεκριμένη στιγμή η άλλη ομάδα. Θυμάμαι και το Ακρόπολις του 1978, όταν με τον Τάσο Ιαβέρη τουμπάραμε στην ειδική της Ριτσώνας χωρίς να φταίει ο Τάσος».

Για τους σπουδαίους οδηγούς με τους οποίους έχει αγωνιστεί.

«Αν θυμάμαι καλά έχω βρεθεί δίπλα σε 33 οδηγούς. Από όλους έχω κάτι όμορφο να θυμάμαι. Για να μη δημιουργηθούν στενοχώριες θα αναφερθώ στους επαγγελματίες που είχα την τύχη να βρεθώ δίπλα τους ως συνοδηγός όταν πήγαινα στον Αγώνα των Πρωταθλητών, στα Κανάρια Νησιά, ως προσκεκλημένος της Michele Mouton. Εκεί κάθισα δίπλα σε όλους τους επαγγελματίες της εποχής και είδα τις διαφορές που υπήρχαν μεταξύ τους στην οδήγηση αλλά και τα χαρίσματα του καθενός».

Για την ευχή που θα έδινε σχετικά με το ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις.

«Να βρίσκεται για πάντα εκεί που του αξίζει, δηλαδή στο ημερολόγιο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ, όχι μόνο για το ίδιο το Ράλλυ αλλά και για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, το οποίο έχει μία άλλη δυναμική όταν στο πρόγραμμά του συμπεριλαμβάνεται το Ράλλυ Ακρόπολις».