Ας μιλήσουμε για σεξ, μωρό μου – Οι ερωτικές ταινίες που «αποπλανούν» τη Βενετία
Η Νικόλ Κίντμαν και ο Χάρις Ντίκινσον φουντώνουν στο «Babygirl», ο Ντάνιελ Κρεγκ βουτάει εμμονικά στη γκέι επιθυμία στο «Queer» και υπάρχει άφθονο σεξ στην παραλία στο «Disclaimer» του Αλφόνσο Κουαρόν. Η Βενετία, επιτέλους… ερεθίζεται.
- Ο αντίπαλος της Starlink του Έλον Μάσκ έχει ευρωπαϊκή σφραγίδα
- Με τι δεν είναι ικανοποιημένοι οι εργαζόμενοι - Και δεν είναι ο μισθός η μεγαλύτερη ανησυχία τους
- Το ύστατο μήνυμα του Κώστα Χαρδαβέλλα στους θεατές του: Μέσα μας υπάρχει μία βόμβα χιλίων μεγατόνων, η ψυχή
- ΣΥΡΙΖΑ: Τα νέα μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου και οι χρεώσεις στην Πολιτική Γραμματεία
Ο ερωτισμός όλων των ποικιλιών -γκέι, στρέιτ, kinky και θεωρητικός- είναι σε λαμπρή επίδειξη στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, με άφθονη καυτή δράση στην οθόνη.
Δύο από τους πιο hot τίτλους του φεστιβάλ φέτος – το Babygirl της Halina Reijn και η τηλεοπτική σειρά Disclaimer του Alfonso Cuarón – ξεκινούν με οργασμούς. Το Babygirl κορυφώνεται επίσης στο τέλος, με την πρωταγωνίστρια Nicole Kidman, η οποία υποδύεται μια διευθύντρια τεχνολογίας που ανακαλύπτει την προτίμησή της στο BDSM, να βρίσκεται σε κατάσταση σχεδόν ή πλήρους απογύμνωσης σε μεγάλο μέρος της ταινίας.
Στο Queer, μια διασκευή του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος του William S. Burroughs και η τελευταία ταινία του σκηνοθέτη των Challengers και Call Me by Your Name, Luca Guadagnino – ενός σκηνοθέτη που προφανώς βρίσκεται σε μια αποστολή ενός ανθρώπου να επαναφέρει τον σέξι κινηματογράφο – πρωταγωνιστεί ο Daniel Craig ως ένας εθισμένος στα ναρκωτικά Αμερικανός ομογενής στο Μεξικό, γύρω στο 1950, ο οποίος αρχίζει να έχει εμμονή και να κυνηγάει έναν νεότερο, αμφιφυλόφιλο ναυτικό, τον οποίο υποδύεται ο Drew Starkey.
Η ιταλική ταινία Diva Futura της Giulia Louise Steigerwalt εξερευνά το θρυλικό ιταλικό στούντιο πορνό που έστησε ο Riccardo Schicchi, το οποίο εγκαινίασε την καριέρα XXX σταρ όπως η Cicciolina, η Moana Pozzi και η Éva Henger.
Δείτε το τρέιλερ του Babygirl
Το σεξ που περιμένει η κοινωνία να κάνουμε
Το And Love του Νορβηγού σκηνοθέτη Dag Johan Haugerud, το δεύτερο μέρος της τριλογίας Sex/Love/Dreams του σκηνοθέτη, είναι μια σαφής εξερεύνηση της αντίθεσης μεταξύ του σεξ που κάνουμε ή θέλουμε και του σεξ που η κοινωνία περιμένει από εμάς να κάνουμε και να απολαμβάνουμε.
«Ως καταναλωτής, μερικές φορές θέλω απλώς να δω μια καυτή ταινία, μια σέξι ταινία», δήλωσε η Reijn στο The Hollywood Reporter, εξηγώντας τις ξεκάθαρες σκηνές στο Babygirl, οι οποίες περιλαμβάνουν πολλά στοματικά, ψηφιακά και λεκτικά ερεθίσματα, «με καυτούς ανθρώπους σε σκηνές που με ανάβουν λίγο».
«Ναι, φαίνεται ότι το φεστιβάλ είναι αρκετά καυτό φέτος. Είμαι αρκετά ενθουσιασμένη γι’ αυτό» προσθέτει.
Το Pornhub ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2007. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι όλα τα σεξουαλικά ταμπού έχουν πλέον πλήρως και ολοκληρωτικά συντριβεί
O Ντάνιελ Γκρεγκ φτάνει στο Φεστιβάλ της Βενετίας για το Queer
Σινέ-σεξ αλά παλαιά;
Αλλά ενώ υπάρχει άφθονη καυτή και έντονη δράση στην οθόνη, το σεξ που παρουσιάζεται φέτος στο Lido είναι αισθητά διαφορετικό από τις ερωτικές ταινίες των προηγούμενων δεκαετιών. Ο στόχος δεν είναι, όπως ήταν τη δεκαετία του ’70 (σκεφτείτε το Τελευταίο τανγκό στο Παρίσι, Ο νυχτερινός αχθοφόρος ή το Don’t Look Now) να σοκάρει τους συντηρητικούς θεατές και να σπάσει τα ταμπού.
Το Pornhub ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2007. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι όλα τα σεξουαλικά ταμπού έχουν πλέον πλήρως και ολοκληρωτικά συντριβεί.
Ούτε αυτές οι νέες, σέξι ταινίες είναι μια επανάληψη του κύματος ερωτικών θρίλερ των τελών της δεκαετίας του ’80 και των αρχών της δεκαετίας του ’90, της εποχής των Dressed to Kill, Basic Instinct, Fatal Attraction ή Body of Evidence, όπου υπήρχε ένα μείγμα αισθησιακού γαργαλητού και σεξουαλικής απειλής.
Είναι άλλος ο στόχος
Ο στόχος του νέου καυτού και έντονου κινηματογράφου είναι πιο θεραπευτικός. Το Babygirl παίζει με τα στοιχεία του ερωτικού θρίλερ της δεκαετίας του ’90. Η Νικόλ Κίντμαν υποδύεται μια υψηλόβαθμη διευθύνουσα σύμβουλο ανικανοποίητη από το συζυγικό της σεξ με τον καυτό σύζυγο Αντόνιο Μπαντέρας, η οποία αναζητά ικανοποίηση σε μια σαδομαζοχιστική σχέση με έναν νεαρό ασκούμενο, τον οποίο υποδύεται ο Χάρις Ντίκινσον, θέτοντας σε κίνδυνο την καριέρα και την οικογένειά της.
«Εμπνεύστηκα απίστευτα από όλα τα σεξουαλικά θρίλερ της δεκαετίας του ’90: Basic Instinct, Fatal Attraction, 9 1/2 εβδομάδες, Indecent Proposal», σημειώνει η Reijn. «Αυτή η ταινία συνομιλεί μαζί τους. Αλλά αυτή είναι η δική μου απάντηση, η γυναικεία μου απάντηση, σε αυτές τις ταινίες».
Η Reijn παίρνει την πλοκή του Fatal Attraction και της δίνει μια σεξουαλικά θετική, φεμινιστική εκδοχή. Το αποτέλεσμα είναι ένα ερωτικό θρίλερ για όλη την οικογένεια.
Δείτε το τρέιλερ του Diva Futura
Άφθονη σάρκα
Το Disclaimer του Cuarón, παρά τις πολλές καυτές σκηνές του – μία από αυτές, που περιλαμβάνει την καυτή MILF Catherine (Leila George) που αποπλανεί τον φοιτητή Jonathan (Louis Partridge) σε ένα ιταλικό παραλιακό θέρετρο, μοιάζει, σύμφωνα με τα λόγια της κριτικής του THR, βγαλμένη από το Penthouse Forum – ο σκοπός δεν είναι η απλή διέγερση.
Ο πραγματικός στόχος του Cuarón που αξιοποιεί αυτά τα ερωτικά τροπάρια είναι πολύ διαφορετικός από αυτό που θα περίμενε κανείς αρχικά, και ο οποίος δεν αποκαλύπτεται μέχρι το τελευταίο επεισόδιο της επταμερούς σειράς.
Και με το Queer, ο Guadagnino μας δείχνει άφθονη σάρκα και δεν κρατιέται στην απεικόνιση της έλξης μεταξύ του Lee (Ντάνιελ Γκρεγκ) και του Allerton (Ντρου Στάρκι), του άντρα με τον οποίο αποκτά ερωτική εμμονή. Αλλά το σεξ στο Queer δεν αφορά τόσο την αισθησιακή ικανοποίηση όσο μια διαβρωτική επιθυμία για σύνδεση και οικειότητα που ο Lee βρίσκει αδύνατο να επιτύχει.
«Μιλάμε για τον έρωτα μεταξύ ανδρών στη δεκαετία του 1950, όπου δεν υπήρχε πραγματική γλώσσα στη διάθεσή τους για να τον περιγράψουν, για να αυτοπροσδιοριστούν», λέει ο Στάρκι.
Από την άλλη, οι δύο σαφείς σκηνές σεξ στην ταινία The Brutalist του Μπράντλεϊ Κόρμπετ -που φέτος είναι υποψήφια για τον Χρυσό Λέοντα της Βενετίας- έχουν μηδενική ερωτική φόρτιση και αντίθετα χρησιμοποιούνται για να αποκαλύψουν τη φύση του τραύματος που βιώνουν ο Ουγγροεβραίος αρχιτέκτονας László Tóth (Άντριεν Μπρόντι) και η σύζυγός του Erzsébet (Φελίσιτι Τζόουνς), οι οποίοι εγκατέλειψαν την Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο για να προσπαθήσουν να ξεκινήσουν μια νέα ζωή στην Αμερική.
Η Reijn παίρνει την πλοκή του Fatal Attraction και της δίνει μια σεξουαλικά θετική, φεμινιστική εκδοχή. Το αποτέλεσμα είναι ένα ερωτικό θρίλερ για όλη την οικογένεια
Δείτε το τρέιλερ του Disclaimer
Συζητώντας για το σεξ
Ίσως η πιο ριζοσπαστική χρήση του σεξ στην οθόνη που παρουσιάζεται φέτος στη Βενετία είναι το Love, το δεύτερο μέρος μιας τριλογίας για τη σεξουαλική συμπεριφορά και τους κοινωνικούς κανόνες από τον Νορβηγό συγγραφέα και σκηνοθέτη Dag Johan Haugerud.
Πρόκειται για μια ταινία γεμάτη από σεξουαλικές συζητήσεις – οι χαρακτήρες περνούν σχεδόν όλο το χρόνο τους συζητώντας, με οικείες, συχνά ιατρικές λεπτομέρειες, το είδος του σεξ που κάνουν, το είδος του σεξ που θέλουν και τι ανησυχούν ότι αυτό λέει για αυτούς – αλλά δεν υπάρχει ούτε μία απεικόνιση πραγματικού σεξ στην οθόνη.
«Μου είναι δύσκολο να παρακολουθώ σκηνές σεξ σε ταινίες, επειδή αμφισβητώ τη λειτουργία τους», λέει ο Haugerud. «Οι άνθρωποι κάνουν σεξ με διαφορετικούς τρόπους και δεν μπορείς να ζητήσεις από [τους ηθοποιούς] να φέρουν τη σεξουαλική τους εμπειρία στα γυρίσματα, επειδή αυτό είναι τόσο ιδιωτικό, οπότε τείνουν πάντα να έχουν αυτό που θα αποκαλούσαμε κινηματογραφικό σεξ, είναι σεξ που δεν μοιάζει πολύ αληθινό ή ρεαλιστικό».
Ο στόχος με τη νέα του τριλογία -η πρώτη ταινία, Sex, έκανε πρεμιέρα με επιτυχία στο Βερολίνο, η τρίτη, Dreams, βγαίνει αργότερα φέτος- ήταν, λέει ο Haugerud, να κάνει ταινίες «για το σεξ χωρίς να δείχνει σεξ, αλλά βάζοντας τους ηθοποιούς να είναι όσο το δυνατόν πιο συγκεκριμένοι και άμεσοι όταν μιλούν για το σεξ».
Η ρεαλιστική προσέγγιση
Οι συζητήσεις στην τριλογία του Haugerud δεν είναι ούτε σαγηνευτικές ούτε επικίνδυνες. Οι χαρακτήρες του μιλούν ξεκάθαρα και με ενσυναίσθηση για την πιο προσωπική πτυχή της ζωής τους χωρίς το φόβο της κρίσης ή της καταδίκης.
Η ριζοσπαστική προσέγγιση των ταινιών είναι να αντιμετωπίζουν τη σεξουαλικότητα ρεαλιστικά, ως ένα σημαντικό, σημαντικό μέρος της ζωής όλων μας που αξίζει προσεκτικής, σοβαρής προσοχής. Ας μιλήσουμε για σεξ, μωρό μου, αλλά δεν υπάρχει λόγος να ταράζεσαι γι’ αυτό.
«Έχει μια δόση ιδεαλισμού ή ουτοπίας, αλλά δεν νομίζω ότι είναι μη ρεαλιστικό», λέει ο Haugerund. «Ως σκηνοθέτης θέλω να προβληματιστούμε πάνω σε αυτά τα θέματα και, με τις ταινίες μου, να παρουσιάσω μια εικόνα του είδους της κοινωνίας όπου μπορούν να γίνουν τέτοιου είδους συζητήσεις. Είναι εφικτό».
*Με στοιχεία από hollywoodreporter.com | Αρχική Φωτό: Α24
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις