Για τον Φώτη Μεταξόπουλο η κακοποίηση των παιδιών στα ιδρύματα δεν είναι πρόβλημα – οι ομόφυλοι γονείς είναι

«Το 85% των παιδιών θα κακοποιηθούν από τα άλλα παιδιά μέσα στο ίδρυμα, πέρα από την πιθανότητα να κακοποιηθούν από το προσωπικό, εθελοντές, παράγοντες». Με αυτές τις 24 λέξεις, ο  ψυχίατρος- διευθυντής ψυχικής υγείας στο Ινστιτούτου Υγείας Παιδιού Γιώργος Νικολαΐδης, έθιξε το πρόβλημα των ιδρυματικών χώρων. Τα λόγια αυτά, που είπε και ξαναείπε το 2022, θέλοντας έτσι να κάνει γνωστό σε όλους το μεγάλα προβλήματα των ιδρυμάτων σήμερα, δεν τα έβγαλε από το μυαλό του. Βασίζονται σε έρευνες και στοιχεία της UNICEF. Στοιχεία που σόκαραν τους πάντες.

Τους πάντες; Ίσως και όχι. Άλλωστε, ο Φώτης Μεταξόπουλος υποστηρίζει ότι είναι καλύτερα για ένα παιδί να μεγαλώσει μέσα σε ίδρυμα παρά από ένα ομόφυλο ζευγάρι. Σε πρόσφατη συνέντευξή του, ο γνωστός χορευτής και χορογράφος ήταν ξεκάθαρος: «Για μένα είναι καλύτερο να μεγαλώσει σε ένα ίδρυμα, από το να μεγαλώσει από ομόφυλα ζευγάρια. Αυτό που μ’ ενδιαφέρει είναι πως παίρνουν ένα μωρό χωρίς να το ρωτήσουν και το βάζουν να μεγαλώνει ανάμεσα σε δυο μπαμπάδες ή δυο μαμάδες. Αυτό είναι έγκλημα».

Με λίγα λόγια και απλά «μαθηματικά», σύμφωνα με τον Φώτη Μεταξόπουλο, είναι καλύτερα ένα παιδί να κακοποιείται συστηματικά από ενήλικους και συνομήλικούς του, παρά να τον μεγαλώνουν δύο άνθρωποι του ίδιου φύλου και να τους βλέπει κάθε μέρα μέσα σε ένα σπίτι.

Και φυσικά δεν σταμάτησε εκεί, καθώς έβαλε και τον εαυτό του στην όλη εξίσωση. «Εγώ 5 χρονών έχασα τη μητέρα μου και αν με είχαν δώσει σε ένα ομόφυλο ζευγάρι, όταν θα έφτανα στην ηλικία που θα καταλάβαινα, θα προσπαθούσα να βρω ένα πιστόλι και να τους σκοτώσω. Δεν αντέχεται κάτι τέτοιο» είπε χωρίς κανένα ίχνος ντροπής και με λόγια που κάποιος θα έλεγε ότι υποκινεί σε βία. Κάποιος κακοήθης, όχι εμείς.

Κερασάκι στην τούρτα του ομοφικού παραληρήματος; «Εμένα οι ανώμαλοι δεν με πλησίασαν, γιατί ήξεραν ποιος είμαι και τι έχω πει» τόνισε, προτού συνεχίσει με κάποιες δήθεν αντρουά εξυπνάδες, τύπου «στην εποχή μου το πόσο μεγάλος καλλιτέχνης ήταν κάποιος το μετρούσαμε με το βάρος και όχι με το… βάθος, όπως σήμερα».