Ισως δεν είναι πολλές οι φορές που ένας παίκτης «ανοίγει την καρδιά» του προτού καν υπάρξει ενδιαφέρον από μια ομάδα, ταυτίζεται μαζί της, την ακολουθεί στα social και γενικά περιμένει μήπως και ντυθεί στα χρώματά της. Στα μέρη μας, δύο είναι οι περιπτώσεις και αμφότερες αφορούν στο μπάσκετ!

Πρώτα ο Μάριο Χεζόνια. Δήλωνε οπαδός του Παναθηναϊκού πριν εξελιχθεί το φλερτ με το Τριφύλλι. Αποκαλούσε τους Πράσινους ως την «αγαπημένη μου ομάδα», ενώ πάντα του άρεσε ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Μια αόρατη γραμμή ένωσε τις τύχες του ΠΑΟ με τον Χεζόνια, οι οπαδοί λάτρεψαν τον Κροάτη φόργουορντ και για λίγους μήνες, από τον Φεβρουάριο έως τον Ιούνιο του ’21, υπήρξε ατραξιόν στα μέρη μας. Πανηγύρισε το νταμπλ ο Χεζόνια, αναδείχθηκε ο πλέον θεαματικός παίκτης της μπασκετικής λίγκας, ενώ η υποδοχή που του επιφυλάχθηκε από το κοινό του ΠΑΟ στο αεροδρόμιο, έχει μείνει στη μνήμη όλων. Αρκετό καιρό μετά τη φυγή του από την Ελλάδα, επιμένει πως «η απόφαση να πάω στον Παναθηναϊκό ήταν η καλύτερη της ζωής μου».

Και πάμε στον Εβάν Φουρνιέ, ένα δεύτερο ηχηρό παράδειγμα παίκτη που πάει ακριβώς εκεί που θέλει, λες και κάνει νεύμα στην ομάδα πως «εδώ είμαι και είμαι διαθέσιμος».

Ο Ολυμπιακός αλίμονο αν άφηνε αυτή την ευκαιρία ανεκμετάλλευτη και …επέτρεπε σε έναν κλασάτο γκαρντ/ σμολ φόργουορντ να επιστρέψει μεν στη Γηραιά, αλλά να υπογράψει κάπου αλλού. «Ο Ολυμπιακός ήταν η προτεραιότητά μου. Η σχέση μου με τον Ολυμπιακό πηγαίνει πολύ πίσω. Ήμουν στον τελικό της EuroLeague το 2010 στο Παρίσι, βρισκόμουν στην κερκίδα με τους οπαδούς του. Στο τέλος νίκησε η Μπαρτσελόνα. Είχαν Ρούμπιο, Ναβάρο και ο Ολυμπιακός Τεόντοσιτς, Μπέβερλι, Τσίλντρες και Παπαλουκά, τον αγαπημένο μου ευρωπαίο παίκτη. Οι οπαδοί ήταν τρελοί, μια ελληνική εκδοχή του στιλ της Νέας Υόρκης», είπε μεταξύ άλλων ο Γάλλος σούπερ σταρ Εβάν Φουρνιέ στην Equipe.

Η υποδοχή στον Εβάν Φουρνιέ

Για να επιβεβαιωθεί πως εδώ και χρόνια είχε ενδόμυχα λάβει την απόφαση πως θα αγωνιζόταν στον Ολυμπιακό «αν και εφόσον», πως το πεπρωμένο του ήθελε να φορέσει τα ερυθρόλευκα. Ναι, αυτά που φόρεσε το βράδυ της Τετάρτης στο αεροδρόμιο , το κασκόλ στο λαιμό, την άσπρη μπλούζα με το σήμα. Και βέβαια ένα χαμόγελο απέραντης ικανοποίησης για μια υποδοχή που όμοιά της δεν έχει ξαναζήσει όχι μόνον ο Φουρνιέ, αλλά ίσως κανένας άλλος στα μέρη μας…

Headlines