Γιώργος Πρίντεζης: Ευχαριστούμε για τις 15 αναμνήσεις

Είναι, όντως, μελαγχολικός ο Σεπτέμβρης. Όχι επειδή είναι ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου. Ούτε επειδή μικραίνει η μέρα και όλοι επιστρέφουν στη ρουτίνα τους.

Αν δεις το αθλητικό κομμάτι, σκέφτεται πως ο ένατος μήνας του χρόνου είναι ιδανικός για αποχαιρετισμούς. Πέρυσι ανέβηκε στην οροφή του του ΣΕΦ η φανέλα με το 7 του Βασίλη Σπανούλη. 17 του Σεπτέμβρη ήταν.

Τώρα, 6 του ίδιου μήνα, ένα σκηνικό αντίστοιχο με το περυσινό θα παρακολουθήσουν όλοι στο (προφανώς) κατάμεστο Στάδιο του Νέου Φαλήρου.

Τι ήταν ή μάλλον τι είναι και θα είναι ο Γιώργος Πρίντεζης;

1. Το μικρό παιδί που μόλις στα 15 του χρόνια εντάχθηκε στην οικογένεια του Ολυμπιακού. Ξέρετε, ο πιτσιρικάς που όλοι αποκτούν θέλοντας να επενδύσουν στη νέα γενιά. Σε μια εποχή που οι Ερυθρόλευκοι πόνταραν σε Ράτζα και Οικονόμου, επέλεξαν τον Πρίντεζη από την Αστέρα Αγίου Δημητρίου και αυτός ξεπέρασε σε προσφορά τους προαναφερθέντες. Σίγουρα και πολλούς άλλος που εμφανίστηκαν στο παρκέ του ΣΕΦ.

2. Είναι το Νο 15. Αυτό που ελάχιστες φορές αποχωρίστηκε και έγινε στην πορεία σήμα κατατεθέν του. Τον θυμούνται όλοι με αυτό το νούμερο. Ηταν, όμως, το μοναδικό του; Όχι. Γιατί στην παρουσίαση κρατούσε με απίστευτη συστολή το 19. Μετά τον είδαμε με το 13 ή και το 16. Και τελικά κατέληξε στο πολυαγαπημένο του 15.

3. Ο παίκτης-φίλος. Δεν κρύβει πως έχτισε σχέσεις ζωής με τον Σπανούλη. Τον «Μπίλη», όπως αρέσκεται να λέει. Ταιριάζουν; Μάλλον όχι. Αλλά για να κάνουν παρέα, ίσως και ναι. Ο Πρίντεζης θέλει να μιλά για τα πάντα περισσότερο από το μπάσκετ, ο προπονητής της εθνικής ομάδας και άλλοτε συμπαίκτης του, έχει τρέλα με το άθλημα και συζητά γι’ αυτό και στον …ύπνο του. Πώς το λένε; Τα ετερώνυμα έλκονται.

4. Ανθρωπος με καρδιά μάλαμα. Ναι, ήταν ο πρώτος στο παρκέ και πάντα έδινε τον τόνο στα αποδυτήρια με τις ατάκες ή τα πειράγματά του. Και όταν πέρασαν τα χρόνια, είχε τη μεγαλοψυχία να κάνει στην …άκρη ώστε να δώσει χώρο στα νέα παιδιά, εν προκειμένω στον Βεζένκοφ. Δεν δυσφόρησε, αντιλαμβάνεται το πλήρωμα του χρόνου ότι έρχεται για όλους. Για τον συγκεκριμένο λόγο τον ευχαρίστησε ο Σάσα.

5. Ο Πρίντεζης της Ολύμπια. Με κόουτς τον Μπαρτζώκα. Τον άνθρωπο που τον πίστεψε και του έδειξε τον δρόμο όταν ο φόργουορντ αναζητούσε ένα μεγαλύτερο παράθυρο συμμετοχής. Επέστρεψε καλύτερος και με παραπάνω ηθικό. Ετοιμος να καθιερωθεί τον Ολυμπιακός.

6. Κεφάλαιο Μάλαγα. Στα 24 χρόνια του του έφυγε με προορισμό την Ισπανία. Εμφανίστηκε στο ΣΕΦ σε ένα ευρωπαϊκό ραντεβού και τότε όποιος είχε στο νου πως ο Πριντ θα ξαναφορέσει τα χρώματα του Ολυμπιακού, δεν συναντά την αλήθεια. Εδωσε μάχες με τον εαυτό του, φόρεσε την πράσινη με το 7, ξεπέρασε σοβαρό τραυματισμό, έδειξε ποιος είναι και το ’11 έπιασε ξανά Λιμάνι και δεν ξανάφυγε ποτέ. Ενας άλλος παίκτης!

7. Ο …οικουμενικός Πρίντεζης. Τον παραδέχονται όλοι. Για το ήθος, τις απόψεις, τις προσεγγίσεις και επίσης επειδή δεν προκάλεσε ποτέ. Μια ματιά στα social να ρίξει κάποιος, διαπιστώνει πως εύχονται τα καλύτερα στον τέως αθλητή και οι πλέον φανατικοί αντίπαλοι. Το δε χειροκρότημα των οπαδών του Παναθηναϊκού, στο πρώτο ντέρμπι στο ΟΑΚΑ, αμέσως μετά την απώλεια του πατέρα του Πρίντεζη, έχει μείνει στην ιστορία.

8. Η συγκίνηση που πάντα δεν κρύβεται. Τα δάκρυα που κυλούν στα μάτια του. Τα είδαμε συχνά μετά τις ανανεώσεις συμβολαίων. Με συνοπτικές διαδικασίες συμφωνούσε, δεν ήθελε να φύγει, δεν ψαχνόταν να γυρίσει σελίδα στην καριέρα του με τη φανέλα άλλης ομάδας. Κι ας είχε πολλές προτάσεις, όντας για σειρά ετών το κορυφαίο 4άρι της Ευρώπης.

9. Ο «γεμάτος» Πρίντεζης. Αν τον ακούσεις θα αντιληφθείς πως έφυγε επειδή το ήθελε και όχι λόγω του ότι δεν μπορούσε άλλο. Χόρτασε μπάσκετ. Όπως και ο Σπανούλης που πάντα επιμένει πως «σκότωσα τον παίκτη μέσα μου». Δεν τους λείπει το κοντό σορτσάκι, έζησαν μια ζωή που θα τη θυμούνται για πάντα.

10. Ο σταρ που είναι γήινος και σκέφτεται τον τόπο του. Οσα έχει κάνει για το νησί του, τη Σύρο, είναι γνωστά. Ισως και κάποια να είναι αθέατα, οι δωρεές στο νοσοκομείο και πολλά ακόμη. Το δε event που διοργανώνει κάθε χρόνο στην Ερμούπολη, στηρίζει την οικονομία του νησιού και έχει γίνει σημείο αναφοράς για όλους τους εμπλεκόμενους.

11. Ο υπαρχηγός μιας ομάδας. Ακούει το «Γιώργο ψυχάρα για πάντα Ολυμπιακάρα» και δεν κρύβει πως καμαρώνει. Αξίζει την αναγνώριση. Την κέρδισε με το σπαθί του. Ουδέποτε όμως του άρεσαν τα γαλόνια ή οι τίτλοι. Εγινε αρχηγός ο Σπανούλης και ας ήρθε μετά. Αλλά ο Πρίντεζης εκεί, σάρκα από τη σάρκα του Ολυμπιακού και πιστός στρατιώτης.

12. Ο άνθρωπος των μεγάλων στιγμών. Στις 23 Απριλίου 2015 το κατάμεστο ΣΕΦ σείεται και σπρώχνει τον Ολυμπιακό σε μία ακόμη πρόκριση σε Final Four Ευρωλίγκας. Με το σκορ στο 68-68 στα 5’’ πριν από τη λήξη και με αντίπαλο τη Μπάρτσα, το τρίποντο του Πρίντεζη ήταν κάτι που ξεσήκωσε τον κόσμο και τον έφερε μονομιάς από τις εξέδρες στο παρκέ, σε ένα αυτοσχέδιο και αλησμόνητο πάρτι. 71-68 και Final Four…

13. Η παραδοχή από την Ευρωλίγκα. Στις 21 Απριλίου του 20 ανακοινώθηκε πως αποτελεί μέλος της καλύτερης ομάδας παικτών για τη δεκαετία ’10 έως ’20. Αυτό θα έλειπε να μην είναι μέσα ένας άσος τέτοιας εμβέλειας.

14. Η αποθέωση κι ας αποχώρησε χωρίς την πρόκριση σε έναν τελικό. Μάιος του ’22 και η Εφές πληγώνει τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό. Και τι μ’ αυτό όμως; Κοντά στις 10.000 οπαδοί του Ολυμπιακού στο Βελιγράδι, χαρίζουν μια ανάμνηση ζωής στον Πρίντεζη, στο τελευταίο του ματς σε ευρωπαϊκή διοργάνωση.

15. Για το τέλος, τι άλλο; Κοινότοπο μοιάζει, αλλά ο επίλογος είναι το «πεταχτάρι». Μια θρυλική στιγμή. Το ’12 ο Ολυμπιακός του Ιβκοβιτς κάνει μια ανατροπή φοβερή απέναντι στην ΤΣΣΚΑ και έρχεται η κούπα της Ευρωλίγκας. Ασίστ ο Σπανούλης, σουτ ο Πρίντεζης, το καλάθι που αλλάζει την ιστορία πολλών στο μπάσκετ. Με υπογραφή ενός παίκτη που λάτρεψαν και αποθεώνουν οι πάντες.