Είκοσι χρόνια στον Ολυμπιακό ο Γιώργος Πρίντεζης κατέκτησε πολλούς και μεγάλους τίτλους με ξεχωριστούς από αυτούς φυσικά τις δύο Ευρωλίγκες το 2012 και το 2013.

Όμως ίσως ο πιο ξεχωριστός (και σίγουρα ο πιο συναισθηματικός) που θα μείνει στην καρδιά , στο μυαλό και στην ψυχή του για πάντα, είναι η βραδιά της 6ης Σεπτεμβρίου του 2024.

Η φανέλα με το Νο «15» ανέβηκε στον ουρανό του ΣΕΦ ακριβώς δίπλα στου Βασίλη Σπανούλη αλλά και δίπλα στα τρόπαια του ιστορικού συλλόγου.

Πολύ σωστά γιατί αυτό που έκαναν οι πρόεδροι του Ολυμπιακού, ο Παναγιώτης και Γιώργος Αγγελόπουλος τα τελευταία δύο χρόνια είναι ισότιμο με ένα μεγάλο τίτλο, καθώς τίμησαν με τον καλύτερο τρόπο την ιστορία του συλλόγου, τίμησαν δύο από τους πιο εμβληματικούς παίκτες όχι μόνο του ελληνικού αλλά και του ευρωπαϊκού μπάσκετ.

Αλλά ιδιαίτερα στην περίπτωση του Γιώργου Πρίντεζη, η βραδιά ήταν ακόμα πιο συναισθηματική από την περσινή του Βασίλη Σπανούλη, διότι εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν παίκτη που εκφράζει την ίδια την ομάδα, τον ίδιο το σύλλογο όντας από παιδί στα Ερυθρόλευκα και για μια 20ετία που θα μπορούσε να είναι συνεχόμενη εάν δεν υπήρχε η διετία στη Μάλαγα, όπου ακόμα και εκεί ο Πρίντεζης πλήρωσε από την τσέπη του για να επιστρέψει στο λιμάνι της καρδιάς του.

Ήταν πολύ όμορφο (εξαιρετική κίνηση), το γεγονός ότι στην εκδήλωση προς τιμήν του, κλήθηκε στο πάνελ των εκλεκτών προσκεκλημένων ο Μίλαν Τόμιτς, ένας πρώην εμβληματικός αρχηγός του Ολυμπιακού που άξιζε εξίσου να ζήσει κάτι ανάλογο, αλλά είχε αποχωρήσει από τους Ερυθρόλευκους (επί ηγεσίας Σωκράτη Κόκκαλη τότε) όχι με τον καλύτερο τρόπο και τελείωσε την καριέρα του στη Ρόδο και τον Κολοσσό.

Το γεγονός ότι από το χέρι του Γιώργου Πρίντεζη μπήκε ίσως το μεγαλύτερο καλάθι στην ιστορία του Ολυμπιακού μόνο τυχαίο δεν ήταν. Θα λέγαμε σημάδι της μοίρας, το ότι έμελλε από τον παίκτη που έχει ταυτιστεί τόσο πολύ με το συγκεκριμένο σύλλογο και του ταιριάζει ταμάμ το σύνθημα που λες ότι γράφτηκε γι’ αυτόν το «Γιώργο ψυχάρα, Ολυμπιακάρα».

Τα λόγια των προέδρων, του Γιώργου Μπαρτζώκα, του Κώστα Παπανικολάου, του Βασίλη Σπανούλη, του Γιάννη Σφαιρόπουλου και του Μίλαν Τόμιτς για τον Γιώργο Πρίντεζη δεν ήταν απλά εύσημα, ήταν λόγια καρδιάς που αγγίξαν την ψυχή του εμβληματικού άσου.

Η ατάκα του Κώστα Παπανικολάου: «Δεν του συγχωρώ μόνο αυτό το μαλλί» ήταν αυτή που έκανε τον Πρίντεζη να χαμογελάσει γιατί πριν ήταν έτοιμος να βουρκώσει. Δεν το γλύτωσε, ιδιαίτερα όταν ο Γιάννης Σφαιρόπουλος θύμισε την ιστορία πριν τον πρώτο τελικό πρωταθλήματος του 2016, όταν έχασε τον πατέρα του, αλλά αποφάσισε να αγωνιστεί στον τελικό.

Ο Ολυμπιακός πήρε τον τίτλο με τα δύο τεράστια buzzer beater τρίποντα (σε 2ο και 4ο τελικό στο ΟΑΚΑ) του Βασίλη Σπανούλη επικρατώντας με 3-1 του Παναθηναϊκού και στη φιέστα για τον τίτλο, στο ΣΕΦ, λίγες μέρες μετά τον 4ο τελικό, ο Γιώργος σήκωσε το βλέμμα του στον ουρανό και αφιέρωσε το τρόπαιο στον πατέρα του.

Η βραδιά της 6ης Σεπτεμβρίου ήταν αυτή που άξιζε για έναν μεγάλο αθλητή και πολύ μεγαλύτερο και σπουδαίο άνθρωπο. Ο Ολυμπιακός και ο κόσμος του έδειξε πως ένας τεράστιος σύλλογος τιμά την ιστορία του και ξέρει να το κάνει όπως μόνο κορυφαίες ομάδες στην Ευρώπη το πραγματοποιούν και αυτό είπαμε είναι ένας ξεχωριστός τίτλος.

Ήταν η βραδιά της ζωής του και την άξιζε πέρα για πέρα γνωρίζοντας για μια ακόμα φορά την αποθέωση από τον κόσμο του Ολυμπιακού που γέμισε το ΣΕΦ. Ένας κόσμος που έχει ταυτιστεί τόσο πολύ με τον Γιώργο Πρίντεζη, όσο με κανέναν άλλο παίκτη στην ιστορία του συλλόγου.

Θα ήταν ιδανικό, στο κέντρο του γηπέδου στο πάνελ των εκλεκτών ανθρώπων που μίλησαν για τον Γιώργο Πρίντεζη να βρίσκονταν ο Ντούσαν Ιβκοβιτς και ο Γιάννης Ιωαννίδης αλλά είναι σίγουρο ότι οι δύο τελευταίοι θα χαμογέλασαν από τον ουρανό για τον Γιώργο.

Headlines