Ο David Bowie εμπνεύστηκε το «Heroes» από ένα ραντεβού με την Clare Shenstone σύμφωνα με ένα νέο ντοκιμαντέρ

Ήταν το ανεπίσημο soundtrack των Ολυμπιακών Αγώνων του 2012, ενέπνευσε μια συμφωνία του Philip Glass και είναι το πιο δημοφιλές κομμάτι του David Bowie στο Spotify.

«Περπατήσαμε κατά μήκος της άλλης πλευράς του τείχους. Υπήρχαν προβολείς και μπορούσες να δεις τα όπλα και κρατιόμασταν χέρι-χέρι και εκείνος [τότε] πήρε το άλλο μου χέρι και με φίλησε. Ήταν τόσο όμορφα»

Τώρα ένα νέο ντοκιμαντέρ του BBC υποστηρίζει ότι το τραγούδι δημιουργήθηκε μετά από μια μέρα που πέρασε με την Clare Shenstone, το μοντέλο, ηθοποιό και καλλιτέχνιδα που είχε σχέση με τον Bowie στα μέσα της δεκαετίας του 1970.

Το ειδυλλιακό ραντεβού

Ο τραγουδιστής μπορεί να άφησε περισσότερα ερωτήματα παρά απαντήσεις στο τελευταίο του άλμπουμ, το Blackstar, αλλά η καταγωγή του Heroes του 1977 ήταν κάτι που οι θαυμαστές πίστευαν ότι ήταν σίγουρο: Ο Bowie ισχυριζόταν ότι το τραγούδι γράφτηκε αφού είδε τον παραγωγό Tony Visconti να αγκαλιάζεται με τη Γερμανίδα τραγουδίστρια Antonia Maass δίπλα στο Τείχος του Βερολίνου.

Ωστόσο, το «Bowie in Berlin»του BBC Radio 4, εξιστορεί το πώς το τραγούδι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον χρόνο που πέρασε με την Shenstone στη γερμανική πρωτεύουσα, η οποία ενέπνευσε τρεις από τους πιο φημισμένους δίσκους του: Low, Heroes και Lodger. Το ντοκιμαντέρ είναι μια επανεξέταση της περιόδου, με την Shenstone να διηγείται στον Francis Whately – ο οποίος γύρισε το 2013 την ταινία του Bowie Five Years – λεπτομέρειες για την εξόρμηση τους.

«Ήξερα τι σήμαινε η κάθε λέξη»

Οι δυο τους έζησαν μια «εξαιρετική μέρα», σύμφωνα με τη Shenstone, η οποία είπε ότι ξεκίνησε [η ημέρα] λέγοντας στον Bowie για ένα όνειρο που είχε, και το οποίο αφορούσε την κολύμβηση με δελφίνια, προτού πάνε σε μια έκθεση μουσείου και περάσουν στα ανατολικά της πόλης μέσω του Σημείο ελέγχου Τσάρλι.

«Περάσαμε μερικές ώρες στο Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και οι φρουροί έκαναν τον βηματισμό της χήνας. Κρατιόμασταν πολύ σφιχτά και απλά καταλάβαμε τα πάντα, ήταν τόσο ακραία ως εμπειρία», λέει η Shenstone, η οποία στη συνέχεια επέστρεψε με τον Bowie στα δυτικά.

«Περπατήσαμε κατά μήκος της άλλης πλευράς του τείχους. Υπήρχαν προβολείς και μπορούσες να δεις τα όπλα και κρατιόμασταν χέρι-χέρι και εκείνος [τότε] πήρε το άλλο μου χέρι και με φίλησε. Ήταν τόσο όμορφα».

Ο απολογισμός της ημέρας αντικατοπτρίζει πολλούς από τους στίχους του Heroes, το οποίο περιλαμβάνει τη φράση: «Μακάρι να μπορούσες να κολυμπήσεις/όπως κολυμπάνε τα δελφίνια», ενώ ο Bowie τραγουδά ότι θυμάται «να στέκεται δίπλα στο τείχος/και τα όπλα, πυροβολούσαν πάνω από τα κεφάλια μας/και φιληθήκαμε, σαν να μην μπορούσε να πέσει τίποτα».

«Το κατάλαβα αμέσως», λέει η Shenstone στον Whately στο ντοκιμαντέρ. «Ήξερα τι σήμαινε η κάθε λέξη».

Η Shenstone επέλεξε τελικά να εγκαταλείψει το Βερολίνο επειδή δεν ήθελε να απαρνηθεί την καλλιτεχνική της ελευθερία και να εισέλθει σε έναν κόσμο σκανδαλοθηρικής προσοχής και παρενόχλησης. «Μέχρι τη στιγμή που έγραψε το Heroes είχα καταφέρει να τον κάνω να καταλάβει ότι θα έπρεπε να εγκαταλείψω τη ζωγραφική μου την καριέρα μου, το ποια είμαι. Δεν θα ήμουν ο εαυτός μου», λέει η ίδια. «Επέστρεψα στο Λονδίνο και όταν άκουσα το Heroes συνειδητοποίησα ότι το είχε σκεφτεί καλά και ότι όντως καταλάβαινε».

Από την αντίπερα όχθη ο Bowie όσο βρίσκονταν στο Βερολίνο προσπαθούσε να απαρνηθεί την κοκαΐνη και να εξαφανιστεί από τα φώτα της δημοσιότητας. «Άρχισα να ανησυχώ πάρα πολύ για τη ζωή μου και έπρεπε να ξεφύγω από αυτή την κατάσταση…. έτσι κατέληξα στο Βερολίνο».

«Οδυνηρή, ρομαντική και απόλυτα πειστική»

Το «Bowie in Berlin», επικεντρώνεται σε τρεις γυναίκες στη ζωή του τραγουδιστή: Την Shenstone, την ερμηνεύτρια και ιδιοκτήτρια νυχτερινών κέντρων Romy Haag και την πρώην δημοσιογράφο Sarah-Rena Hine.

Η καλλιτεχνική πορεία της Shenstone ήταν αξιοσημείωτη. Ξεκίνησε ως μοντέλο, αφού εμφανίστηκε σε ηλικία 16 ετών στην αφίσα της ταινίας του Άντι Γουόρχολ «Chelsea Girls» το 1966, πριν παίξει με τη Royal Shakespeare Company – περιοδεύοντας σε όλο τον κόσμο- και στη συνέχεια ως καλλιτέχνιδα εντυπωσίασε τόσο πολύ τον Φράνσις Μπέικον με το μεταπτυχιακό της το 1979 στο Royal College of Art που της ζήτησε να ζωγραφίσει το πορτρέτο του.

Ο Whately αποκαλεί την εκδοχή της Shentone για την ιστορία πίσω από το Heroes, «οδυνηρή, ρομαντική και απόλυτα πειστική», ενώ αναγνωρίζει ότι δεν υπάρχει τρόπος να μάθουμε αν είναι εξολοκλήρου αλήθεια.

*Με πληροφορίες από: Guardian | Lanre Bakare