Χειριστικός, ψυχρός, εμμονικός: Ο σκοτεινός κόσμος του Πίτερ Σέλερς

«Όταν κοιτάζω στον καθρέφτη, βλέπω κάτι που δεν μου αρέσει και ποτέ δεν μου άρεσε». Με αυτά τα λόγια αποφάσισε κάποια στιγμή να περιγράψει τον εαυτό του ο Πίτερ Σέλερς. Ένας άνθρωπος που έμοιαζε να είναι χωρισμένος στα δύο. Ή και σε περισσότερα κομμάτια, καθώς ποτέ κανένας δεν ήταν σε θέση να τον καταλάβει ακριβώς. Μάλλον, ούτε καν ο ίδιος.

Από τη μια είχαμε τον Πίτερ Σέλερς τον ηθοποιό: έναν μετρ της υποκριτικής και ιδιοφυΐα του χιούμορ. Και από την άλλη τον Πίτερ Σέλερς τον άνθρωπο: μια μελαγχολική, αγχωτική, καταθλιπτική φιγούρα, με εμμονές και θέματα ψυχικής υγείας.

Αυτή η (δεύτερη) περιγραφή μπορεί να μοιάζει ξένη σε όλους εμάς: εμάς που τον γνωρίσαμε μέσα από τη μεγάλη οθόνη – ως γκαφατζή επιθεωρητή Κλουζώ στις ταινίες «Ροζ Πάνθηρα», μέσα από το «Πάρτυ» και το «What’s new pussycat?». Είναι δύσκολο να σκεφτείς ότι αυτός ο άνθρωπος που σκόρπιζε με τόση ευκολία το γέλιο, όχι απλά δεν μπορούσε να είναι χαρούμενος ο ίδιος, αλλά με τη συμπεριφορά του έκανε ανυπόφορη τη ζωή όλων των ανθρώπων που βρίσκονταν κοντά του.

Γεννήθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 1925 στο Σάουθσι του Πόρτσμουθ, παιδί ανθρώπων του θεάτρου και μοιραία μπήκε από νωρίς κι αυτός στον χώρο του θεάματος, μαθαίνοντας από νεαρή ηλικία χορό, τραγούδι και υποκριτική. Και κατά πολλούς, εκεί στα παιδικά του χρόνια, ίσως να οφείλονται και πολλές από τις προβληματικές συμπεριφορές του: μεγάλωσε χωρίς σταθερότητα, με μια οικογένεια που τη μία ημέρα τον λάτρευε αλλά την επόμενη δεν είχε χρόνο να ασχοληθεί μαζί του.

Και όσο μεγάλωνε, τόσο πιο έντονες γίνονταν αυτές οι εναλλαγές διάθεσης. Κάτι που φάνηκε και στην προσωπική του ζωή, χωρίς πολλά-πολλά στις φιλίες του και τις έντονες, αλλά ασταθείς, συναισθηματικές σχέσεις. Η μοναδική σταθερή του, τότε που όλα λειτουργούσαν τέλεια, ήταν στη δουλειά: κι εκεί μονάχα μπροστά από την κάμερα. Ωστόσο, πίσω από αυτές, ο Πίτερ Σέλερς έμοιαζε απρόβλεπτος και αποκομμένος. Ένα επικίνδυνο μείγμα που κανείς δεν ήξερε πότε θα εκραγεί.

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι ο πιο προικισμένος από τους κωμικούς της γενιάς του» είχε πει κάποτε ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ, ο οποίος τον σκηνοθέτησε στο φιλμ «Dr. Strangelove», ωστόσο ξεκαθάρισε ότι δεν ήθελε να δουλέψει ξανά μαζί του, καθώς δεν ήταν καθόλου διαχειρίσιμος. Και δεν ήταν ο μόνος από τους συνεργάτες του που είχε αυτή την άποψη. Ο Μπλέικ Έντουαρντς, που σκηνοθέτησε τον Πίτερ Σέλερς σε διάφορες ταινίες, τον είχε αποκαλέσει «παλαβό, αλλά όχι με την ωραία έννοια».

Όσο για τις ερωτικές του σχέσεις; Είχαν την ίδια, αν όχι χειρότερη, κατάληξη. Ο πρώτος του γάμος με την Ανν Χάουι μπορεί να κράτησε 12 χρόνια, αλλά ήταν ένα μόνιμο συναισθηματικό ρόλερ κόστερ, με τον Σέλερς να είναι τη μια αδιάφορος και την άλλη να ζει ένα δράμα ζητώντας τη συγχώρεση. «Είναι ψυχρός με τους ανθρώπους» είχε παραδεχθεί κάποια στιγμή.

Ο δεύτερος γάμος του με την Μπριτ Έκλαντ κράτησε μόλις τέσσερα χρόνια, αλλά ήταν και τα τέσσερα μαρτυρικά. «Ήταν χειριστικός και ψυχικά ασταθής. Επέλεγε εκείνος τι ρούχα θα φορέσω, χωρίς να με ρωτήσει. Επέλεγε τα πάντα στη ζωή μου, χωρίς να με ρωτήσει. Κάθε Παρασκευή βράδυ με απειλούσε με διαζύγιο και κάθε Δευτέρα πρωί μου έκανε ένα δώρο και μου ζητούσε συγγνώμη» είχε πει το πρώην Bond girl στο ντοκιμαντέρ του BBC «Peter Sellers: A State Of Comic Ecstasy». Βέβαια, όπως παραδέχθηκε, «φαινόταν ότι είχε πρόβλημα και θα έπρεπε να έχει περισσότερη βοήθεια από τους ειδικούς. Όμως ήταν ένα πολύτιμο περιουσιακό στοιχείο για το στούντιο, που δεν ήθελε να ρισκάρει να μαθευτεί κάτι».

Εκτός από τα προβλήματα ψυχικής υγείας, ωστόσο, είχε και σοβαρά θέματα υγείας. Το πρώτο του έμφραγμα το έπαθε το 1964 την ώρα που έκανε σεξ με την Έκλαντ και αυτή ήταν η αρχή από σειρά εμφραγμάτων μέσα στα επόμενα χρόνια. Βέβαια, οι κακές σχέσεις που είχε αναπτύξει όλα αυτά τα χρόνια με τους συνεργάτες του, έκανε διάφορους να βγάλουν την κακία τους: «Πρέπει να αποκτήσει πρώτα καρδιά και μετά να έρθει το έμφραγμα» φέρεται να δήλωσε ο σκηνοθέτης Μπίλι Γουάιλντερ, των οποίων οι κόντρες τους κατά την διάρκεια των γυρισμάτων ήταν γνωστές σε όλους. Οι γιατροί του είπαν ότι έπρεπε να ρίξει τους εργασιακούς ρυθμούς του, ωστόσο εκείνος δεν έκανε πίσω.

Στις 22 Ιουλίου 1980, κι ενώ είχε ταξιδέψει στο Λονδίνο μια μέρα πριν προκειμένου να συναντηθεί με τους πρώην συνεργάτες του από το «The Goon Show» (την επιτυχημένη ραδιοφωνική σειρά που τον ανέδειξε τη δεκαετία του ’50) και να θυμηθούν τα παλιά, παθαίνει και πάλι καρδιακή προσβολή. Μεταφέρεται εσπευσμένα στο Middlesex Hospital και δύο ημέρες αργότερα αφήνει την τελευταία του πνοή. Ήταν μόλις 54 ετών.