Οι γορίλες που αυτοθεραπεύονται μπορεί να κρύβουν στοιχεία για τη μελλοντική ανακάλυψη φαρμάκων, σύμφωνα με τους επιστήμονες.

Ερευνητές στη Γκαμπόν της Αφρικής μελέτησαν τροπικά φυτά που τρώνε οι άγριοι γορίλες —και τα οποία χρησιμοποιούν επίσης οι ντόπιοι θεραπευτές— και εντόπισαν τέσσερα με φαρμακευτική δράση.

Εργαστηριακές μελέτες αποκάλυψαν ότι τα φυτά είχαν υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά και αντιμικροβιακά. Ένα από αυτά ήταν πολλά υποσχόμενο για την καταπολέμηση των υπερβακτηρίων.

Οι μεγάλοι πίθηκοι είναι γνωστό ότι αυτοθεραπεύονται επιλέγοντας φυτά με θεραπευτικές ιδιότητες.

Ένας τραυματισμένος ουρακοτάγκος έγινε πρόσφατα πρωτοσέλιδο επειδή χρησιμοποίησε μια πάστα από φυτό για να θεραπεύσει έναν τραυματισμό του.

Στην τελευταία μελέτη, βοτανολόγοι κατέγραψαν τα φυτά που καταναλώνονται από τους γορίλες της δυτικής πεδιάδας στο Εθνικό Πάρκο Moukalaba-Doudou της Γκαμπόν.

Τα τέσσερα δέντρα

Επέλεξαν τέσσερα δέντρα που ήταν πιθανό να είναι ευεργετικά, με βάση συνεντεύξεις με τοπικούς θεραπευτές: το δέντρο φραγκοστάφυλο (Ceiba pentandra), τη γιγαντιαία κίτρινη μουριά (Myrianthus arboreus), το αφρικανικό τικ (Milicia excelsa) και τη συκιά (Ficus).

Ο φλοιός των δέντρων —που χρησιμοποιείται στην παραδοσιακή ιατρική για τη θεραπεία των πάντων, από στομαχικές παθήσεις έως στειρότητα— περιείχε χημικές ουσίες με φαρμακευτική δράση, από φαινόλες έως φλαβονοειδή, αναφέρει το BBC.

Και τα τέσσερα φυτά παρουσίασαν αντιβακτηριακή δράση έναντι τουλάχιστον ενός πολυανθεκτικού στελέχους του βακτηρίου E. coli.

«Αυτό υποδηλώνει ότι οι γορίλες εξελίχθηκαν ώστε να τρώνε φυτά που τους ωφελούν, και αναδεικνύει τα τεράστια κενά στις γνώσεις μας για τα τροπικά δάση της Κεντρικής Αφρικής», δήλωσε η δρ Τζοάνα Σέτσελ, ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο του Ντάραμ στο Ηνωμένο Βασίλειο, η οποία εργάστηκε στη μελέτη με τους επιστήμονες της Γκαμπόν.

Η Γκαμπόν διαθέτει τεράστια ανεξερεύνητα δάση, τα οποία φιλοξενούν δασικούς ελέφαντες, χιμπατζήδες και γορίλες, καθώς και πολλά φυτά άγνωστα στην επιστήμη.

Η λαθροθηρία και οι ασθένειες έχουν οδηγήσει στην εξαφάνιση ενός τεράστιου αριθμού πεδινών γορίλων στη φύση και πλέον αποτελούν είδος προς εξαφάνιση.