Ο Χόλι Τζόνσον έμαθε στα 90s ότι έχει λίγους μήνες ζωής – Είναι ακόμα εδώ
«Ο πατέρας μου νόμιζε ότι ήμουν φρικιό. Δεν ήξερε άλλα παιδιά που έβαφαν τα μαλλιά τους και φορούσαν μακιγιάζ στο σχολείο» λέει o 64χρονος σήμερα Χόλι Τζόνοσν, frontman των Frankie Goes to Hollywood μιλώντας για την εκτίναξη της ποπ κουλτούρας και τη ζωή του ως φορέας του AIDS.
O Χόλι Τζόνσον (Holly Johnson) γεννημένος ως Γουίλιαμ Τζόνσον ήξερε ή τουλάχιστον ήλπιζε ότι η ζωή ήταν κάτι περισσότερο από το καταπιεστικό άμεσο περιβάλλον του. «Όλη αυτή η μποέμικη, θολή σεξουαλικότητα της δεκαετίας του ‘70 – The Rocky Horror Show, The Naked Civil Servant του Quentin Crisp – όλα αυτά τα πράγματα ήταν ενδείξεις για έναν κόσμο που απείχε πολύ από το να είσαι ένα παιδί της εργατικής τάξης στο Λίβερπουλ», λέει.
Έγινε ένθερμος θαυμαστής του David Bowie και ένιωσε εμπνευσμένος από τη συνοδεία των γκέι και τρανς σούπερ σταρ του Andy Warhol, παίρνοντας το μικρό του όνομα από μία από αυτές, τη Holly Woodlawn, την οποία ο Lou Reed τραγούδησε στο Walk on the Wild Side («Holly came from Miami, FLA / Hitchhiked her way across the USA»).
Ο Χόλι Τζόνσον τη συνάντησε χρόνια αργότερα και εκείνη κολακεύτηκε που δανείστηκε το όνομά της. «Ήταν υπέροχη! Ήταν τόσο ωραίο που τη γνώρισα αφού την είδα στο Trash με τον Joe Dallesandro όταν ήμουν 14 ετών».
«Ο γιος μου δεν πρόκειται να πιει κανένα γ@μημένο Babycham!»
Ο πειραματισμός του Τζόνσον με την ταυτότητά του – από το ξύρισμα των φρυδιών του μέχρι τη μελέτη του Ζαν Ζενέ – τον έφερε σε τροχιά σύγκρουσης με τους γονείς του, έναν οδηγό ταξί και μια νοσοκόμα, οι οποίοι μερικές φορές ντρέπονταν τόσο πολύ με την εμφάνισή του που προσπαθούσαν να τον εμποδίσουν να βγει από το σπίτι.
Στην αυτοβιογραφία του A Bone in My Flute, που εκδόθηκε το 1994, ο τραγουδιστής των Frankie Goes to Hollywood περιγράφει τον πατέρα του, ο οποίος είχε καταταγεί στο ναυτικό στα 14 του, να ξεσπάει όταν στον έφηβο Χόλι επειδή κάποια Χριστούγεννα του προσφέρθηκε ένα αλκοολούχο Babycham.
«Ο γιος μου δεν πρόκειται να πιει κανένα γ@μημένο Babycham!» γελάει ο Τζόνσον σήμερα με την ανάμνηση. «Ο πατέρας μου νόμιζε ότι ήμουν φρικιό. Δεν ήξερε άλλα παιδιά που έβαφαν τα μαλλιά τους και φορούσαν μακιγιάζ στο σχολείο».
«Μας χτυπούσαν και μας έφτυναν κάθε φορά που πηγαίναμε στο σχολείο. Η κακοποίηση ήταν σωματική και λεκτική και ήταν καθημερινή»
«Ήταν ψηλός, ξανθός σαν τον Bowie, οπότε ξεχώριζε σαν τον αντίχειρα»
Ο Τζόνσον και ο φίλος του, με το παρατσούκλι Honey Heath, έγιναν απόβλητοι μεταξύ των συμμαθητών τους. «Ήταν ψηλός, ξανθός σαν τον Bowie, οπότε ξεχώριζε σαν τον αντίχειρα», θυμάται ο τραγουδιστής. «Μας χτυπούσαν και μας έφτυναν κάθε φορά που πηγαίναμε στο σχολείο. Η κακοποίηση ήταν σωματική και λεκτική και ήταν καθημερινή.
»Έτσι, κάναμε πολλές φορές κοπάνα. Πήγαμε στο St John’s Precinct, όπου είδαμε για πρώτη φορά τη θεότητα Τζέιν Κέισι (σ.σ. γνωστή για τη συμμετοχή της στη σκηνή του Liverpool punk και new wave στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, με τους Big in Japan, Pink Military και Pink Industry και τον Πιτ Μπερνς (σ.σ. τραγουδιστής και τηλεοπτική προσωπικότητα που σχημάτισε το συγκρότημα Dead or Alive το 1980), οι οποίοι εργάζονταν σε ένα κομμωτήριο με το όνομα A Cut Above the Rest».
Ο επιθετικά ανδρόγυνος Μπερνς τρομοκρατούσε τους Liverpudlian με το καυστικό του πνεύμα και τους μαύρους φακούς επαφής. Η Κέισι ήταν γνωστή για το ξυρισμένο κεφάλι της. «Ήταν συναρπαστικό για εμάς ότι υπήρχαν και άλλα φρικιά στον κόσμο που δούλευαν εκεί έξω, είχαν δουλειά – έστω και σε ένα κομμωτήριο unisex» θα πει ο Χόλι Τζόνσον.
Relax – το τραγούδι που άλλαξε την ποπ κουλτούρα
Τα πρώτα νταρκοπόπ σκιρτήματα
Αυτή η προκλητική αυτοέκφραση ήρθε στο προσκήνιο όταν το πανκ χτύπησε το Λίβερπουλ. Το 1976, η Κέισι πήγε τον Τζόνσον, ο οποίος έγραφε τραγούδια από την ηλικία των 13 ετών, στο νυχτερινό κέντρο Eric’s, το κέντρο της εναλλακτικής μουσικής σκηνής της πόλης. Το ζευγάρι δημιούργησε μια μπάντα που ονομαζόταν Big in Japan με τους Budgie, Bill Drummond και Ian Broudie, οι οποίοι έγιναν πολύ επιτυχημένοι χρόνια αργότερα με τους Siouxsie and the Banshees, τους KLF και τους Lightning Seeds, αντίστοιχα.
Αλλά οι Big in Japan δεν ήταν γνωστοί πουθενά αλλού εκτός από το Eric’s, και ακόμη και οι Frankie Goes to Hollywood δυσκολεύτηκαν μετά τη δημιουργία τους το 1980. «Είχαμε κάνει δύο συνεδρίες στο Peel και κάναμε συναυλίες στα βορειοδυτικά, αλλά φαινόταν ότι δεν επρόκειτο να υπογράψουμε, ακόμα και μετά το The Tube».
Οι Frankie είχαν υπογράψει στην εταιρεία ZTT του σπουδαίου παραγωγού Trevor Horn, σε μια λαμπρή καλλιτεχνική απόφαση, αλλά οικονομικά αποτυχημένη. «Η συμφωνία μας ήταν αφάνταστα κακή»
Photo: Wikimedia Commons
Η συνεργασία με τον Τρέβορ Χορν
Εμφανίστηκαν στο Relax στο ποπ σόου του Channel 4, παρέα με δύο ελαφρά ντυμένες, μαστιχοφόρες γυναίκες backing dancers που ονομάζονταν Leatherpettes. «Ήμασταν στα πρόθυρα της διάλυσης. Έκανα αίτηση για το κολλέγιο τέχνης και μπήκα. Υποτίθεται ότι θα πήγαινα τον Σεπτέμβριο του 1983 – αλλά τότε το Relax βγήκε τον Οκτώβριο» λέει ο Τζόνσον για το Relax, το κομμάτι που άλλαξε την ιστορία της ποπ μουσικής και χάρισε μια υποκατηγορία, αυτή της «οργασμικής ποπ».
Οι Frankie είχαν υπογράψει στην εταιρεία ZTT του σπουδαίου παραγωγού Trevor Horn, σε μια λαμπρή καλλιτεχνική απόφαση, αλλά οικονομικά αποτυχημένη. «Η συμφωνία μας ήταν αφάνταστα κακή», λέει ο Τζόνσον.
Είχαν ένα ποσοστό δικαιωμάτων 8% στο Ηνωμένο Βασίλειο για τις πωλήσεις των άλμπουμ, περίπου το μισό από αυτό που έπαιρναν άλλα συγκροτήματα στην ίδια θέση- η ZTT διατηρούσε τον έλεγχο του παραγωγού τους, της επιλογής του στούντιο και των εξόδων ηχογράφησης- υπέγραψαν τις εκδόσεις τους σε μια εταιρεία που ανήκε στον Τρέβορ Χορν- και όποιος έφευγε από το συγκρότημα έπρεπε να παραμείνει συμβεβλημένος με την εταιρεία ανεξαρτήτως.
«Είχα παρουσιάσει αρκετά συμπτώματα ώστε να χαρακτηριστεί ως AIDS, αντί να είμαι απλώς θετικός στον HIV»
H βιογραφία του Χόλι Τζόνσον, A Bone in my Flute
«Το να υπογράψω μια κακή συμφωνία δεν σήμαινε τίποτα»
Ωστόσο, «πεινούσαμε – έπαιρνα επιδόματα κοινωνικής ασφάλισης για περίπου επτά χρόνια και η επιλογή ήταν, να πάρω την επιχορήγηση της τοπικής εκπαιδευτικής αρχής για να πάω σε σχολή καλών τεχνών ή να κάνω αυτό που αγαπούσα από τότε που ήμουν νεαρός έφηβος. Το να υπογράψω μια κακή συμφωνία δεν σήμαινε τίποτα – ήθελα απλώς να κάνω σπουδαίους δίσκους».
Παρόλα αυτά, ο βαθμός στον οποίο τους είχαν εκμεταλλευτεί δεν ήταν εμφανής μόνο στο συγκρότημα – «όταν είδαμε τις ρήτρες δικαιωμάτων συνειδητοποιήσαμε ότι μας είχαν πάρει για μεγάλη βόλτα» – αλλά και στους συναδέλφους τους στην ποπ μουσική.
«Οι Bronski Beat κυκλοφορούσαν και μας χλεύαζαν που υπογράψαμε αυτό το συμβόλαιο, επειδή τους είχε προταθεί, αλλά είχαν άλλες επιλογές», λέει ο Τζόνσον. «Ακόμα και όταν ο Neil Tennant μου πήρε συνέντευξη για το Smash Hits» – μερικά χρόνια πριν εγκαταλείψει το ποπ περιοδικό για μια νέα καριέρα ως Pet Shop Boy – με κοίταζε με απαξία που υπέγραψα αυτό το κακό συμβόλαιο, αλλά εγώ δεν έδινα δεκάρα, πραγματικά. Έκανα καλύτερους δίσκους από όλους αυτούς, όσον αφορά εμένα – δίσκους που έχουν αντέξει στο χρόνο με τρόπο που κανένας από αυτούς δεν έχει αντέξει».
«That Cunt Horn»
Η ZTT αισθάνθηκε ελάχιστους ενδοιασμούς πριν ξεφορτωθεί τους Frankie, προσθέτει ο Τζόνσον. «Η στάση τους ήταν ότι ήμασταν αυτοί οι πέντε τύποι από το Λίβερπουλ που είχαν διαμορφώσει και δημιούργησαν αυτή την τεράστια επιτυχία».
Ο Τζόνσον αναγκάστηκε τελικά να προσφύγει στα δικαστήρια κατά της ZTT προκειμένου να υπογράψει σε άλλη δισκογραφική εταιρεία και να ξεκινήσει τη σόλο καριέρα του. Μετά από μια εξαιρετικά δαπανηρή διετή μάχη, η ZTT έχασε, με τον δικαστή να λέει ότι το συμβόλαιό τους «δεν ήταν μια δίκαιη συμφωνία».
Ο Χορν εξέφρασε τη λύπη του, αλλά αυτό δεν έσπασε τον πάγο με τον Τζόνσον. «Τα αρχικά του είναι TCH, και για μένα θα σημαίνουν πάντα That Cunt Horn».
Ο Τζόνσον ανέπτυξε βλάβες Kaposi στα χέρια, το στήθος και το πρόσωπό του, οι οποίες αντιμετωπίστηκαν με ακτινοθεραπεία- στον 31χρονο τότε τραγουδιστή είπαν ότι είχε από δύο μήνες έως δύο χρόνια ζωής
Ο Χόλι Τζόνοσν αισθάνθηκε δικαιωμένος από το γεγονός ότι το ντεμπούτο σόλο άλμπουμ του Blast έφτασε στο Νο 1, ενώ τα singles Love Train και Americanos ήταν κορυφαίες επιτυχίες. Ωστόσο, ένα επόμενο άλμπουμ απέτυχε, μια κατάσταση που ο Τζόνσον δεν ήταν σε θέση να διορθώσει.
Τον Οκτώβριο του 1991, μετά από δερματικές αλλοιώσεις και μια μόλυνση στα νύχια των ποδιών του, έλαβε μια ιατρική διάγνωση που του άλλαξε τη ζωή.
«Είχα παρουσιάσει αρκετά συμπτώματα ώστε να χαρακτηριστεί ως AIDS, αντί να είμαι απλώς θετικός στον HIV», λέει. «Υπήρχαν ορισμένα κριτήρια, τα οποία ήταν ένας πολύ χαμηλός αριθμός CD4 στο αίμα – τα λευκά αιμοσφαίρια που επιτίθενται στις λοιμώξεις – και μια πάθηση που προσδιορίζει το AIDS, η οποία για μένα ήταν το σάρκωμα Kaposi, το οποίο είναι ένας καρκίνος των αιμοφόρων αγγείων στο δέρμα.
»Έβλεπες στα μέσα ενημέρωσης φωτογραφίες πολύ αδύνατων ανδρών με παραμορφωτικές μωβ κηλίδες και όλα αυτά ήταν μέρος του φόβου που περιέβαλλε τη μόλυνση από τον ιό HIV».
Ο Τζόνσον ανέπτυξε βλάβες Kaposi στα χέρια, το στήθος και το πρόσωπό του, οι οποίες αντιμετωπίστηκαν με ακτινοθεραπεία- στον 31χρονο τότε τραγουδιστή είπαν ότι είχε από δύο μήνες έως δύο χρόνια ζωής.
«Στενοί φίλοι και συγκάτοικοι πέθαναν περίπου την ίδια εποχή που διαγνώστηκα και ήμουν πεπεισμένος ότι ήμουν ο επόμενος» θα πει.
Την άνοιξη του 1993, αποφάσισε με θάρρος να μιλήσει στον κόσμο για την ασθένειά του μέσω μιας συνέντευξης στους Times. «Αλλά κατέληξε σε μια μικρή πανωλεθρία επειδή ο Πιρς Μόργκαν – που τότε επιμελούνταν τις ποπ σελίδες μιας άλλης εφημερίδας του Murdoch, της Sun – έκλεψε τη συνέντευξη από τη βάση δεδομένων των Times και δημοσίευσε αποσπάσματα από αυτήν με πολύ εντυπωσιακό τρόπο την Πέμπτη πριν από το Σάββατο που επρόκειτο να κυκλοφορήσει, και οι γονείς μου έπεσαν από τα σύννεφα, κάτι που ήταν πολύ δυσάρεστο».
Ο Τζόνσον γνώριζε πάρα πολύ καλά ότι πολλοί άνθρωποι εκείνη την εποχή θεωρούσαν το AIDS ως δίκαιη τιμωρία για ένα συγκεκριμένο είδος γκέι ηδονισμού. «Ένιωθα σαν να με ακύρωναν», λέει. «Για αρκετά χρόνια κανείς δεν τηλεφωνούσε εκτός από μερικούς φίλους όπως η DJ του Radio 1, Janice Long και η Kirsty MacColl».
Η τραγουδίστρια χρησιμοποίησε έναν από τους πίνακές του στο εξώφυλλο του single της Angel. Υπήρξε και μια άλλη αξιοσημείωτη εξαίρεση. «Μου τηλεφώνησε ο David Bowie, το οποίο ήταν σαν να μου τηλεφώνησε ο Θεός. Καταλήξαμε να κουβεντιάζουμε για πάνω από μία ώρα ένα Σαββατόβραδο. Μιλήσαμε πολύ για την τέχνη – τους Vorticists και τον Keith Vaughan – και μου είπε: “Έχω μια περιοδεία σύντομα- τι τραγούδια να τραγουδήσω;”. Έτσι, του είπα ένα σωρό τραγούδια που μου άρεσαν».
Ο Τζόνσον υπέφερε όχι μόνο από την ασθένειά του, αλλά και από την ιατρική περίθαλψη. «Άρπαζα τα πειραματικά φάρμακα και με τα δύο χέρια και ένα από αυτά μου προκάλεσε παγκρεατίτιδα για πέντε χρόνια, η οποία είναι μια πολύ επώδυνη κατάσταση».
Ωστόσο, ήρθε πιο κοντά με τον πατέρα του. «Δεθήκαμε με την κακή υγεία – είχε στηθάγχη και ουρική αρθρίτιδα. Θυμάμαι όταν μου τηλεφώνησε αφού άκουσε για τη συνδυαστική θεραπεία στις ειδήσεις και μου είπε: “Χάρηκα που άκουσα ότι υπάρχει ελπίδα για σένα”. Οπότε ναι, τα βρήκαμε μεταξύ μας».
Ο πατέρας του Τζόνσον πέθανε το 2001- η μητέρα του είναι 89 ετών και εξακολουθεί να την επισκέπτεται τακτικά στο Λίβερπουλ.
Οι συνδυαστικές θεραπείες μετέτρεψαν το AIDS από μια ανίατη περίπτωση σε μια διαχειρίσιμη κατάσταση, σώζοντας τη ζωή του Τζόνσον και τη ζωή αμέτρητων άλλων.
Όπως το θέτει ο ίδιος: «Χάρη στα θαύματα της σύγχρονης επιστήμης είμαι ακόμα εδώ και εργάζομαι». Τον ερχόμενο Ιούνιο, πρόκειται να γιορτάσει την 40ή επέτειο από το ντεμπούτο άλμπουμ των Frankie, Welcome to the Pleasuredome, με μια περιοδεία έξι ημερών σε χώρους όπως το Royal Albert Hall στο Λονδίνο και η Liverpool Arena.
«Γνωρίζω πολύ καλά ότι ο κόσμος αγοράζει εισιτήρια για να ακούσει τις επιτυχίες», λέει.
«Η αξία μου ως ερμηνευτής έγκειται σε μεγάλο βαθμό στα τραγούδια. Με προστατεύουν κατά κάποιο τρόπο και γι’ αυτό είμαι headliner σε φεστιβάλ, λόγω των τραγουδιών και της ικανότητάς μου να τα τραγουδάω».
Θα αναμορφωθούν ποτέ οι Frankie Goes to Hollywood;
Πέρυσι, έπαιξαν μαζί για πρώτη φορά από το 1987 για να γιορτάσουν το Λίβερπουλ που φιλοξένησε τον διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision- το σετ αποτελούνταν από ένα μόνο τραγούδι που όρισαν οι διοργανωτές, το Welcome to the Pleasuredome.
«Είμαι έκπληκτος που τα κατάφεραν», λέει ο Τζόνσον. «Υπήρχε ένας γελοίος όγκος αλληλογραφίας μεταξύ μας τις δύο εβδομάδες που προηγήθηκαν της εκδήλωσης. Αλλά μόλις βρεθήκαμε εκεί και κάναμε τη δουλειά, όλα ήταν απολύτως καλά. Ήπια ένα ποτό μαζί τους μετά στο Bridewell, όπου κάναμε πρόβες και το οποίο τώρα είναι μπαρ. Ήταν ευχάριστο να τους δω και ευχάριστο να τους αφήσω».
Οπότε, δύσκολο να δούμε για τους Frankie μια επανένωση τύπου Oasis, για την οποία ο Τζόνσον, για την ιστορία, λέει: «Δεν δίνω δεκάρα».
«Οι οπαδοί με ρωτούν για την ανασυγκρότησή μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά έχω σταματήσει να απαντάω -απλά φαίνεται τόσο απίθανο».
*Η 40η επετειακή περιοδεία Welcome to the Pleasuredome του Χόλι Τζόνσον ξεκινάει στις 6 Ιουνίου 2025 στο Μπέρμιγχαμ και τα εισιτήρια προπωλούνται τώρα. Η έκθεση The Holly Johnson Story στο Μουσείο του Λίβερπουλ ανοίγει στις 14 Σεπτεμβρίου και θα διαρκέσει έως τις 25 Ιουλίου. Λεπτομέρειες στο hollyjohnson.com
*Με στοιχεία από theguardian.com | Αρχική Φωτό: Wikimedia Commons
Μόλις πέντε λεπτά μπάσκετ παίχθηκε στην Πάτρα και το παιχνίδι διεκόπη λόγω καπνογόνων. Νωρίτερα υπήρξε και προειδοποίηση για υβριστικά συνθήματα κατά της Βάσως Τσαρούχα.
Τα τηλεφωνήματα, οι διεργασίες και το παρασκήνιο πριν τη διαγραφή Σαμαρά - Το πρώτο κρας τεστ για την κυβέρνηση η ψηφοφορία του προϋπολογισμού τον Δεκέμβριο
Σοβαρά ερωτήματα γεννά η παραίτηση του Α' Γενικού Διευθυντή του Υπουργείου Εξωτερικών, τονίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ενώ κατηγορούν την κυβέρνηση για «θεσμικό ατόπημα» και «μυστική διπλωματία»
Ο «Γυάλινος Κόσμος» είναι η πρώτη του σκηνοθεσία του Antonio Latella στην Ελλάδα, που πραγματοποιείται χάρη στη συνάντησή του με την εξαιρετική ηθοποιό Μαρία Καλλιμάνη.
