Ντέμι Μουρ: Προσπαθούσα να ελευθερωθώ από την υποδούλωσή μου

«Είσαι γυμνή σε μεγάλο μέρος της ταινίας. Και σκεφτόμουν τι σημαίνει για σένα να είσαι τόσο εκτεθειμένη τώρα στα 60 σου σε αντίθεση με τα 20 σου. Παίζεις με τη Μάργκαρετ Κουάλεϊ η οποία υποτίθεται ότι είναι αυτή η θεά, η νεότερη εκδοχή σου, και αναρωτιόμουν, αισθάνεσαι πιο άνετα τώρα, ή λιγότερο άνετα;» ρώτησε η δημοσιογράφος των New York Times, Lulu Garcia-Navarro, την Ντέμι Μουρ, σε μια πρόσφατη συνέντευξη της ηθοποιού στο Μέσο.

«Η πραγματικότητα είναι ότι κατά βάση εγώ ζητούσα συγκεκριμένα πρότζεκτ που θα μου έδιναν την ευκαιρία να ξεπεράσω τις ανασφάλειες για το σώμα μου. Το ίδιο συνέβη και με τα εξώφυλλα του Vanity Fair, δεν ήταν ότι τα αγαπούσα»

«Προχωρώντας σε αυτό, ήξερα ότι αυτό δεν έχει να κάνει με την εμφάνισή μου, και στην πραγματικότητα υπήρχε μια κάποια απελευθέρωση στο ρόλο που δεν χρειαζόταν να είναι τέλειος. Δεν είναι ότι δεν υπάρχουν στιγμιότυπα που λέω: «Αχ, ο κώλ@ς μου φαίνεται απαίσιος» [γέλια], αλλά είμαι επίσης εντάξει με αυτό», απάντησε η Ντέμι Μουρ.

»Νομίζω ότι μέρος της απελευθέρωσης που μου έδωσε η δημιουργία αυτής της ταινίας ήταν να συνειδητοποιήσω ότι είμαι εδώ για να δηλώσω ποια είμαι στα σχεδόν 62 μου χρόνια και δεν χρειάζεται να παίξω με κανόνες που υπήρχαν μέχρι τώρα(…)Θυμάμαι ότι πολύ, πολύ καιρό πριν, άκουσα παρεμπιπτόντως ότι σε μια συγκεκριμένη ηλικία δεν πρέπει να έχεις μακριά μαλλιά, και νομίζω ότι ασυνείδητα, υπήρχε ένα κομμάτι μου που δεν το πίστευε αυτό, που έλεγε: «Ποιος έθεσε αυτόν τον κανόνα;», συμπλήρωσε η Μουρ σε άλλο σημείο της συνέντευξης.

Το νέο πλάσμα

Η νέα ταινία της Ντέμι Μουρ, «The Substance», η οποία θα κάνει πρεμιέρα στις 20 Σεπτεμβρίου, είναι μια ζοφερή κωμωδία για τη φρίκη του να μεγαλώνεις (ηλικιακά) ως γυναίκα στο Χόλιγουντ. Η πλοκή μάλιστα, περιστρέφεται γύρω από την χαρακτήρα της Μουρ.

Στην ταινία της σκηνοθέτιδας Coralie Fargeat, η Μουρ υποδύεται μια ηλικιωμένη διασημότητα που χρησιμοποιεί το φάρμακο της μαύρης αγοράς, από το οποίο πήρε το όνομά της η ταινία – ένα μέσο αναπαραγωγής κυττάρων που καταλήγει να δημιουργεί μια νέα, καλύτερη εκδοχή του εαυτού της ( Μάργκαρετ Κουάλεϊ). Όχι μόνο πρέπει να μοιραστεί έναν χώρο με αυτό το νέο πλάσμα, αλλά πρέπει να περνάει τον μισό χρόνο της σε αδρανή κατάσταση, ώστε το άλλο να μπορεί να ευδοκιμήσει. Σε μια σκηνή, όταν η Κουάλεϊ «γεννιέται» κατά κάποιο τρόπο, η Μουρ περνάει αρκετή ώρα μελετώντας το γυμνό της σώμα πριν «τραβήξει τη σκανδάλη» για τη χορήγηση του φαρμάκου.

Απελευθέρωση

Η Μουρ στο παρελθόν είχε μιλήσει ανοιχτά για τον δικό της αγώνα να αποδεχτεί την εικόνα του σώματός της, ζώντας το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στο επίκεντρο της δημοσιότητας.

Σε συνέντευξή της στο Variety, η ηθοποιός αποκάλυψε ότι ενώ κάποιοι μπορεί να θεωρούσαν ότι είχε αυτοπεποίθηση, η ηθοποιός δυσκολευόταν να αποδεχτεί και να αγαπήσει την εικόνα του σώματός της και ανέλαβε projects όπως το Striptease (1996) και τα διάσημα εξώφυλλα του Vanity Fair για να αντιμετωπίσει τους φόβους της.

«Μια από τις μεγαλύτερες παρανοήσεις για μένα είναι ότι αγαπούσα το σώμα μου», εξήγησε η Μουρ στο δημοσίευμα. «Η πραγματικότητα είναι ότι κατά βάση εγώ ζητούσα συγκεκριμένα πρότζεκτ που θα μου έδιναν την ευκαιρία να ξεπεράσω τις ανασφάλειες για το σώμα μου. Το ίδιο συνέβη και με τα εξώφυλλα του Vanity Fair, δεν ήταν ότι τα αγαπούσα, ήταν η προσπάθεια να απελευθερωθώ από τον κόσμο της υποδούλωσης στον οποίο είχα τοποθετήσει τον εαυτό μου».

*Με πληροφορίες από: Variety & NYT