Πέντε ώρες στην «κανονικότητα» του ΣΕΦ

Παρά κάτι πέντε ώρες κράτησε η παρουσίαση των έξι υποψηφίων για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.

Και μπορεί οι κομματικές διαδικασίες να κάνουν πάντα κοιλιά, όμως στην συγκεκριμένη ακόμα και ένας περαστικός παρατηρητής θα μπορούσε να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα:

Στον κομματικό πυρήνα του ΠΑΣΟΚ, το δίπολο είναι ξεκάθαρο

Μέσα στην αίθουσα «Μελίνα Μερκούρη», αν κάποιος έκανε μια δημοσκόπηση της στιγμής μετά τις ομιλίες των υποψήφιων προέδρων, ένα είναι το δίδυμο που θα έβγαζε: ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο Χάρης Δούκας.

Οι δυο τους ήταν εμφανές πως είχαν κάνει οργανωτική κινητοποίηση, είχαν συνθήματα και ηχηρά χειροκροτήματα στις παρεμβάσεις τους, είχαν ένα τσούρμο φωτογράφους να τους ακολουθούν -ήταν και οι δύο που επισκέφτηκαν την αίθουσα τύπου στο τέλος, κάνοντας συγκεκριμένη επικοινωνιακή διαχείριση. Προσοχή όμως: μπορεί η εικόνα αυτή να μην αντικατοπτρίζει το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου, αναλόγως πόσοι, αλλά και από ποια δεξαμενή προέρχονται, θα φτάσουν μέχρι τις κάλπες της 6ης Οκτωβρίου.

Κανένας υποψήφιος δεν ξέφυγε από τα όρια ασφαλείας του

Η παρουσίαση στο ΣΕΦ ήταν μια συγκεκριμένη συνθήκη, όσο συγκεκριμένο ήταν και το ακροατήριο στην αίθουσα. Γι’ αυτό και οι υποψήφιοι πρόεδροι επέλεξαν να ξεδιπλώσουν τα ατού τους, όχι να ξεφύγουν από τα όρια ασφαλείας του.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης θέλησε να συσπειρώσει τον στενό του πυρήνα, αναδεικνύοντας και τον τρόπο με τον οποίο αμφισβητήθηκε, τις πρώτες ώρες μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών. Ο Χάρης Δούκας έπαιξε το χαρτί «ποιος μπορεί να κερδίσει τον Μητσοτάκη», ποιοτικό δείκτη στον οποίο έρχεται πρώτος σε κάθε μέτρηση που έχει γίνει. Ο Παύλος Γερουλάνος μίλησε για την ανάγκη ο πρόεδρος να είναι αποκλειστικής απασχόλησης και να είναι βουλευτής, ενώ η Αννα Διαμαντοπούλου ξεδίπλωσε μια ατζέντα που αγγίζει καθαρά τους ψηφοφόρους του κέντρου.

Συμπέρασμα: δεν μάθαμε τίποτα καινούριο απ’ αυτούς. Αν επιμείνουν στην ασφάλεια, δεν θα μάθουμε ούτε στο ντιμπέιτ που έρχεται την επόμενη εβδομάδα.

Η πιθανότητα σύγκλισης των προοδευτικών δυνάμεων δεν έχει φύγει από το τραπέζι

Η πολιτική αυτονομία του ΠΑΣΟΚ δεν αμφισβητείται από κανέναν από τους υποψήφιους προέδρους που, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, έχουν πιθανότητα εκλογής.

Η πόρτα για επιστροφές όσων «έχουν πληγώσει την παράταξη» έχουν κλείσει με καθαρό τρόπο. Η σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων, ωστόσο, είναι ακόμα στο τραπέζι: ο Νίκος Ανδρουλάκης και ο Χάρης Δούκας έχουν μιλήσει αυτές τις μέρες για ένα ανοιχτό συνέδριο μετά την εσωκομματική διαδικασία, στο οποίο θα προσκληθούν «υγιείς δυνάμεις» και όσοι προοδευτικοί πολίτες θέλουν να συμμετάσχουν, ανεξαρτήτως των επιλογών που έκαναν στο παρελθόν.

Ο Μιχάλης Κατρίνης μιλάει καθαρά για την ανάγκη μιας «Μεγάλης Παράταξης», ενώ ακόμα και υποψήφιοι όπως ο Παύλος Γερουλάνος και η Αννα Διαμαντοπούλου, λένε «ναι» σε συγκλίσεις στην βάση, αν και ξεκάθαρα υπό την σημαία του ΠΑΣΟΚ -με ξεκάθαρο «στοπ», ωστόσο, στην συντεταγμένη παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ.

Μιλάμε για μια κανονική διαδικασία, σε ένα κανονικό κόμμα

Όταν ο Νίκος Ανδρουλάκης αμφισβητήθηκε, σήκωσε το γάντι και πήγε σε εκλογές -δεν υπήρξε ποτέ θέμα πρότασης μομφής. Όταν τέθηκε στο τραπέζι πιθανό καταστατικό ασυμβίβαστο για τον Χάρη Δούκα, αυτό προσπεράστηκε με τρόπο πολιτικό..

Κανείς δεν έστειλε κανέναν στην Επιτροπή Δεοντολογίας, όσο σκληρή κι αν είναι η κριτική που δέχτηκε.

Μέσα στο ΣΕΦ χθες, παρουσία υποστηρικτών έξι υποψηφίων προέδρων, οι λέξεις «ντροπή», «κουκουλοφόρος», «προδότης» ή «πραξικόπημα» δεν χρησιμοποιήθηκαν ούτε μια φορά.

Αντιθέτως, υπήρξαν άτομα μέσα στην συνεδρίαση που χειροκρότησαν και τους έξι, ενώ η αίθουσα έμεινε γεμάτη μέχρι το τέλος. Αυτό είναι ένα κανονικό κόμμα, το οποίο ακολουθεί μια κανονική εκλογική διαδικασία. Και όσο πιο κανονικό είναι, τόσο περισσότερους πόντους κερδίζει σε σχέση με την τοξικότητα της συζήτησης στον ΣΥΡΙΖΑ.