Η πιο «επικίνδυνη δουλειά όλων των εποχών» και οι τρεις άνδρες που έγραψαν ιστορία

Ιστορικά, έχουν βγει μια σειρά από επικίνδυνες δουλειές – αλλά αυτή η δουλειά που θα διαβάσετε στην συνέχεια, μπορεί να είναι η χειρότερη.

Πρόκειται για μια δουλειά που απαιτούσε από τους ανθρώπους να φορούν τεράστιες προστατευτικές στολές που τους έκαναν να μοιάζουν με αστροναύτες ενώ κολυμπούσαν σε ένα θανατηφόρο υγρό.

Όπως θα διαπιστώσετε, ίσως το να κάθεσαι στο γραφείο σου δεν είναι και τόσο κακό τελικά;

Ήταν αυτή η πιο επικίνδυνη δουλειά όλων των εποχών;

Αυτός ο ρόλος εργασίας δημιουργήθηκε το 1986 και είδε μια ομάδα ανθρώπων να επιβιώνει πραγματικά ενάντια σε όλες τις πιθανότητες.

Αυτοί οι τρεις δύτες θα έμεναν στην ιστορία ως πιθανότατα κάποιοι από τους πιο γενναίους ανθρώπους εν ζωή – και το έκαναν όλο αυτό χωρίς εκπαίδευση.

Πρόκειται για την καταστροφή της πόλης του Τσερνομπίλ, που προκλήθηκε από την έκρηξη ενός αντιδραστήρα στην Ουκρανία και έκανε μια ολόκληρη πόλη ακατοίκητη λόγω της ακραίας ραδιενέργειας που έχει μέχρι και σήμερα;

Σχολείο στην περιοχή του Τσέρνομπιλ

Αυτοί οι άνδρες που ήταν εκεί εκείνη την ημέρα είχαν αναλάβει το αδιανόητο: Ενώ εκατοντάδες χιλιάδες πυροσβέστες και εκκαθαριστές βρίσκονταν στο σημείο για να καθαρίσουν το χάος από την τήξη του αντιδραστήρα 4, τρεις άλλοι, που ήταν εργαζόμενοι εκεί έπρεπε στη συνέχεια να γίνουν δύτες.

«Ομάδα Αυτοκτονίας»

Ο Alexei Ananenko, μηχανολόγος μηχανικός, ο Valeri Bespalov ανώτερος μηχανικός και ο Boris Baranov, μηχανικός και εκκαθαριστής σχεδίων, συγκροτήθηκαν ως η λεγόμενη «Ομάδα Αυτοκτονίας», σύμφωνα με το Sky History.

Λίγες ημέρες μετά την αστοχία του αντιδραστήρα 4 και τον θάνατο πολλών ανθρώπων, το υγρό του αντιδραστήρα 4 κινδύνευε να εισρεύσει στις πισίνες των 20 εκατομμυρίων λίτρων που βρίσκονταν από κάτω, οι οποίες χρησιμοποιούνταν ως ψυκτικό υγρό για τον αντιδραστήρα.

Μετά την έκρηξη η ζωή σταμάτησε στο Τσέρνομπιλ

Αν οι δύο αυτές πισίνες έρχονταν σε επαφή, τότε ο ατμός που θα δημιουργούνταν θα ήταν καταστροφικός, καθώς το νερό ήταν ήδη μολυσμένο με ραδιενέργεια.

Θα κατέστρεφε πιθανότατα ολόκληρο το υπόλοιπο εργοστάσιο του Τσερνομπίλ και τους άλλους τρεις αντιδραστήρες, ενώ το νερό και το πυρηνικό νέφος θα μπορούσαν να καταστρέψουν τη μισή Ευρώπη – αυτό θα την έκανε ακατοίκητη για 500.000 χρόνια ή και περισσότερο.

Ευτυχώς, αν οι δύτες τραβούσαν τις βαλβίδες, οι λίμνες με το θρόμβο θα αποστραγγίζονταν και ο κίνδυνος θα είχε εξαλειφθεί.

Αλλά οι βαλβίδες βρίσκονταν στο υπόγειο, το οποίο ήταν πλημμυρισμένο με ακόμη πιο ακτινοβολημένο νερό.

Προσφέρθηκαν ως εθελοντές

Ενώ οι πυροσβέστες ήταν απασχολημένοι προσπαθώντας να αντλήσουν νερό από το υπόγειο για να διευκολύνουν την κατάσταση, ο Alexei , ο Boris και ο Valeri προσφέρθηκαν εθελοντικά να βρουν τις βαλβίδες.

Με νερό γύρω από τα γόνατά τους και στο σκοτάδι, σύμφωνα με πληροφορίες, περπάτησαν μέσα σε ραδιενεργό νερό μέχρι να βρουν τις βαλβίδες αποστράγγισης.

Ευτυχώς, κατάφεραν να στρίψουν τις βαλβίδες εγκαίρως και οι λίμνες κάτω από τον αντιδραστήρα άρχισαν να αποστραγγίζονται – αποτρέποντας έτσι μια έκρηξη που θα μπορούσε να είχε φέρει τα πάνω κάτω στον κόσμο.

Όχι μόνο επέζησαν, αλλά απέφυγαν να πάθουν Σύνδρομο Οξείας Ακτινοβολίας από την έκθεση χάρη στις στολές τους και την όσο το δυνατόν ταχύτερη εργασία τους – καθώς και το ίδιο το νερό, σύμφωνα με το History Defined.

Και οι τρεις δύτες επέζησαν από το συμβάν και αργότερα τους απονεμήθηκε το Τάγμα Θάρρους από τον Ουκρανό πρόεδρο Πέτρο Ποροσένκο το 2018.

Μόνο ο Μπόρις είχε πεθάνει το 2005 από καρδιακή πάθηση και έτσι του απονεμήθηκε το βραβείο μετά τον πρόωρο θάνατό του.

Ο Ananenko δήλωσε το 2021 ότι αντί να θεωρούν το έργο ως θανατική καταδίκη, αντίθετα το σκέφτηκαν ως κάτι που έπρεπε να κάνουν, προσθέτοντας: «Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι μπορεί να σήμαινε θάνατο και πήγα μόνο επειδή ήξερα πώς να το κάνω».