Κάθε χρόνο, ο Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision φέρνει την Ευρώπη κοντά σε ένα λαμπερό, φανταχτερό, με πούλιες θέαμα της ποπ κουλτούρας. Έχει περιγραφεί ως το American Idol που συναντά τους Ολυμπιακούς Αγώνες – και, επίσης, ως το «American Idol με LSD».

Αλλά τώρα, ο λαμπερός διαγωνισμός που προσελκύει εκατομμύρια θεατές κάθε χρόνο – και μας έδωσε αστέρια όπως η Σελίν Ντιόν, η οποία κέρδισε για την Ελβετία το 1988 – παρασύρεται στην πολιτική του πολιτιστικού πολέμου μέσω ενός ιδιαίτερου χαρακτηριστικού του ελβετικού συστήματος άμεσης δημοκρατίας.

Διακυβεύονται εκατομμύρια δολάρια των φορολογουμένων, γεγονός που θα έχει δραστικό αντίκτυπο στο μέγεθος και την έκταση του διαγωνισμού του επόμενου έτους.

Ένα μικρό συντηρητικό χριστιανικό πολιτικό κόμμα

Η Ελβετία κέρδισε τα δικαιώματα να φιλοξενήσει τον διαγωνισμό του επόμενου έτους, όταν ο Ελβετός τραγουδιστής Nemo έγινε ο πρώτος μη δυαδικός νικητής του διαγωνισμού το 2024 – η πρώτη νίκη της μικρής ευρωπαϊκής χώρας από τότε που η Σελίν Ντιόν βγήκε πρώτη πριν από σχεδόν τρεις δεκαετίες, με το τραγούδι «Ne partez pas sans moi».

Στα τέλη του περασμένου μήνα, οι διοργανωτές της Eurovision ανακοίνωσαν ότι επέλεξαν την πόλη της Βασιλείας ως επίσημη πόλη υποδοχής.

Αλλά ένα μικρό συντηρητικό χριστιανικό πολιτικό κόμμα, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατική Ένωση της Ελβετίας, έχει υποσχεθεί να ξεκινήσει εκστρατεία δημοψηφίσματος κατά της απόφασης της Βασιλείας να διαθέσει 37,5 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα (περίπου 40 εκατομμύρια ευρώ) σε χρηματοδότηση της πόλης για τη φιλοξενία του διαγωνισμού τραγουδιού.

Το κόμμα κατήγγειλε τη Eurovision ως «γεμάτη αντισημιτισμό, βλασφημία και σατανισμό», επισημαίνοντας ερμηνευτές όπως ο Ιρλανδός Bambie Thug, ένας αυτοαποκαλούμενος μάγος και «ποπ σταρ της ouija», η εμφάνιση του οποίου περιείχε μια πεντάλφα.

Αυτές οι επικρίσεις περί «wokeness» ακούγονται πολύ σαν τα παράπονα που έκαναν οι συντηρητικοί των ΗΠΑ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στη Γαλλία

Κάτι μας θυμίζει, ε;

«Για ένα τόσο αφυπνισμένο πάρτι, εμείς οι Ελβετοί υποτίθεται ότι πρέπει τώρα να πληρώσουμε έναν βαρύ λογαριασμό;» ρώτησε το χριστιανοσυντηρητικό EDU σε ένα βίντεο που αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Αυτές οι επικρίσεις περί «wokeness» ακούγονται πολύ σαν τα παράπονα που έκαναν οι συντηρητικοί των ΗΠΑ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024 στη Γαλλία.

Ο Ντόναλντ Τραμπ επιτέθηκε στην τελετή έναρξης επειδή συμμετείχαν τραβεστί καλλιτέχνες: «Είμαι πολύ ανοιχτόμυαλος, αλλά σκέφτηκα ότι αυτό που έκαναν ήταν ντροπή», δήλωσε στο Fox News. Και ο υποψήφιος σύντροφός του, JD Vance, κατηγόρησε ψευδώς μια Αλγερινή πυγμάχο ότι είναι τρανσέξουαλ γυναίκα, προσπαθώντας να τη συνδέσει με την αντιπρόεδρο Kamala Harris: «Εδώ οδηγούν οι ιδέες της Καμάλα Χάρις για το φύλο: σε έναν ενήλικα άνδρα που χτυπάει μια γυναίκα σε αγώνα πυγμαχίας».

Το πολιτικό σύστημα της Ελβετίας

Αλλά σε αντίθεση με τις ΗΠΑ, η άμεση δημοκρατία της Ελβετίας -η πιο ανεπτυγμένη του είδους της στον κόσμο- προσφέρει στους πολίτες ένα πολύ πιο εξελιγμένο εργαλείο για να μεταφέρουν τα παράπονά τους για τον πολιτιστικό πόλεμο απευθείας στις κάλπες.

Έως και τέσσερις φορές τον χρόνο, οι πολίτες της χώρας των Άλπεων των 8,9 εκατομμυρίων κατοίκων προσέρχονται στις κάλπες για να εκφράσουν τη γνώμη τους για μια σειρά από πολιτικά ζητήματα σε ομοσπονδιακό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο.

Το σύστημα επιτρέπει στους πολίτες, τα κόμματα και τις ομάδες συμφερόντων να προτείνουν τις δικές τους πολιτικές (μέσω πρωτοβουλίας) ή να αμφισβητήσουν τους νόμους που ψηφίζει η κυβέρνηση (μέσω δημοψηφίσματος).

Το δημοψήφισμα ως πολιτικό εργαλείο

Αυτό σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος της χρηματοδότησης της Eurovision 2025 θα μπορούσε να ακυρωθεί με άμεση ψηφοφορία από τους Ελβετούς ψηφοφόρους, ανάλογα με το πώς αισθάνονται την ημέρα των εκλογών του Νοεμβρίου.

Φέτος, καθώς η Ελβετία συμπληρώνει 150 χρόνια από τότε που εισήγαγε για πρώτη φορά το δημοψήφισμα ως πολιτικό εργαλείο σε ομοσπονδιακό επίπεδο, η δύναμή του ως μέσο χάραξης πολιτικής και πυροδότησης εθνικών συζητήσεων είναι σε πλήρη επίδειξη – και όλα αυτά εξαιτίας ενός διαγωνισμού τραγουδιού.

«Φυσικά το λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη μας και φέρνει αβεβαιότητα στον προγραμματισμό», δήλωσε ο Edi Estermann, εκπρόσωπος του ελβετικού δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα SRG SSR, ο οποίος παράγει το σόου της Eurovision. «Στη χειρότερη περίπτωση, εάν μια τέτοια ψηφοφορία ήταν εναντίον της οικονομικής συνεισφοράς της πόλης, ο [διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision] θα έπρεπε να μειωθεί σημαντικά».

Παρόλα αυτά, ο Estermann αναγνώρισε ότι αυτό είναι κάτι που συμβαίνει στην Ελβετία: «Ζούμε σε μια άμεση δημοκρατία, οπότε το μέσο του δημοψηφίσματος είναι μέρος της».

Το σύστημα επιτρέπει στους πολίτες, τα κόμματα και τις ομάδες συμφερόντων να προτείνουν τις δικές τους πολιτικές (μέσω πρωτοβουλίας) ή να αμφισβητήσουν τους νόμους που ψηφίζει η κυβέρνηση (μέσω δημοψηφίσματος)

Τόσο η αριστερά όσο και η δεξιά έχουν σημειώσει νίκες μέσω της άμεσης δημοκρατίας

Τα τελευταία χρόνια, οι Ελβετοί ψηφοφόροι έχουν εξετάσει τα πάντα, από κανονισμούς για τα κέρατα των αγελάδων μέχρι την απαγόρευση της μπούρκας- έχουν ψηφίσει τρεις φορές για το αν θα καταργηθούν οι περιορισμοί της χώρας για τον κορονοϊό και οι απαιτήσεις εμβολιασμού (και τα τρία δημοψηφίσματα απέτυχαν) και για τους φιλόδοξους στόχους της χώρας για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (τους οποίους οι ψηφοφόροι υποστήριξαν).

Τόσο η αριστερά όσο και η δεξιά έχουν σημειώσει νίκες μέσω της άμεσης δημοκρατίας: Μια διάσημη πρωτοβουλία το 2009, με επικεφαλής το δεξιό Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα, απαγόρευσε την κατασκευή μιναρέδων σε ολόκληρη τη χώρα.

Νωρίτερα φέτος, εν τω μεταξύ, οι προοδευτικοί ακτιβιστές κέρδισαν μια σημαντική μάχη όταν οι ψηφοφόροι ενέκριναν την πρότασή τους να δοθεί στους πολίτες ένας 13ος μήνας πληρωμών σύνταξης κάθε χρόνο.

Βαλβίδα πίεσης για την πολιτική απογοήτευση

Σε πολλές περιπτώσεις, οι πρωτοβουλίες και τα δημοψηφίσματα αποτυγχάνουν -μόνο το 10% των πρωτοβουλιών και το 40% των δημοψηφισμάτων περνούν τελικά- αλλά οι τριμηνιαίες ψηφοφορίες παρέχουν αυτό που οι ειδικοί στη Ζυρίχη και τη Βέρνη λένε ότι είναι μια σημαντική βαλβίδα πίεσης για την πολιτική απογοήτευση, η οποία λείπει κυρίως από χώρες όπως οι ΗΠΑ.

«Ακόμα κι αν δεν το κάνετε, ξέρετε ότι θεωρητικά θα μπορούσατε», δήλωσε ο Sean Mueller, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Λωζάνης που μελετά την ελβετική άμεση δημοκρατία. «Αυτό ανακουφίζει σε μεγάλο βαθμό την απογοήτευση που βιώνουν άλλοι άνθρωποι σε άλλες χώρες απέναντι στην πολιτική».

Ειδικά σε τοπικό επίπεδο, το όριο για την ενεργοποίηση ενός δημοψηφίσματος είναι σχετικά χαμηλό: Οι αντίπαλοι της χρηματοδότησης της Eurovision θα πρέπει να συγκεντρώσουν μόλις 2.000 έγκυρες υπογραφές εντός του χρονικού διαστήματος των 42 ημερών για να προχωρήσει το δημοψήφισμα. Αυτό θα τους έδινε χρόνο για να βάλουν το δημοψήφισμα για τη Eurovision στο ψηφοδέλτιο του Νοεμβρίου – και σύμφωνα με τον Samuel Kullmann, τον επικεφαλής της εκστρατείας για το δημοψήφισμα, αυτό είναι αρκετά νωρίς για να ματαιωθεί εντελώς η χρήση των κονδυλίων.

Η φιλοξενία της Eurovision μπορεί να αποτελέσει απειλή για την ασφάλεια

Ο Kullmann δήλωσε ότι η αντίθεση του κόμματός του στη χρηματοδότηση της Eurovision δεν είναι μόνο επειδή είναι πολύ «αφυπνισμένη»: Έχουν επίσης οικονομικές ανησυχίες και ανησυχίες για την ασφάλεια. Γιατί μια πόλη όπως η Βασιλεία, για παράδειγμα, να προτείνει να δαπανηθούν 37 εκατομμύρια ελβετικά φράγκα για τη Eurovision, όταν η ίδια κυβέρνηση της πόλης έχει υποσχεθεί μόνο 12,9 εκατομμύρια φράγκα για το τουρνουά ποδοσφαίρου Euro γυναικών του επόμενου έτους;

Επισήμανε επίσης τις διαμαρτυρίες στη σουηδική πόλη Μάλμε κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού τραγουδιού αυτή την άνοιξη, οι οποίες προέκυψαν ως αποτέλεσμα της συμμετοχής του Ισραήλ στον διαγωνισμό τραγουδιού, ως απόδειξη ότι η φιλοξενία της Eurovision μπορεί να αποτελέσει απειλή για την ασφάλεια.

Αλλά κάποια από αυτά, αναγνώρισε -όπως η πεντάλφα και οι εικόνες μαγείας που χρησιμοποίησε ο Ιρλανδός Bambie Thug- αισθάνονται προσωπικά προσβλητικά για τα χριστιανικά μέλη του κόμματος. «Απλώς αισθανθήκαμε ότι είναι ένα κατάφωρο διπλό πρότυπο ότι οτιδήποτε χριστιανικό δεν έχει απολύτως καμία θέση, αλλά στη συνέχεια κοιτάζουμε την παράσταση του Bambie Thug και είναι απροκάλυπτα αποκρυφιστική σε πολύ, πολύ υψηλό βαθμό», είπε. «Αυτά τα διπλά πρότυπα μας εξόργισαν».

«Ενοχλητική εκδήλωση του ουράνιου τόξου»

Το EDU είναι ένα μικρό κόμμα με σχετικά λίγα μέλη σε εθνικό επίπεδο, αλλά τα σχέδιά του για δημοψήφισμα έχουν λάβει ώθηση από το μεγαλύτερο κόμμα της χώρας, το δεξιό SVP, οι ηγέτες του οποίου έχουν επίσης επικρίνει τη χρηματοδότηση της Eurovision.

«Τα χρήματα θα ήταν προτιμότερο να δοθούν σε όσους έχουν πληγεί σοβαρά από τις καταιγίδες παρά να σπαταληθούν σε αυτή την ενοχλητική εκδήλωση του ουράνιου τόξου», δήλωσε ο ηγέτης του SVP Μαρσέλ Ντέτλινγκ αυτό το καλοκαίρι, αφού τα έντονα καιρικά φαινόμενα προκάλεσαν μεγάλες ζημιές στη χώρα.

Η νεολαία του κόμματος στις περιοχές γύρω από τη Βασιλεία δήλωσε ότι σκοπεύει να υποστηρίξει την προσπάθεια για το δημοψήφισμα.

Να αναγκάσει μια εθνική συζήτηση

Ακόμη και αν καταφέρουν να βάλουν το θέμα στο ψηφοδέλτιο του Νοεμβρίου, δεν είναι καθόλου βέβαιο αν η πλειοψηφία των ψηφοφόρων στη σχετικά προοδευτική πόλη της Βασιλείας θα το υποστηρίξει.

Αλλά ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, οι διοργανωτές λένε ότι έχει ήδη εξυπηρετήσει τουλάχιστον εν μέρει τον σκοπό του: να αναγκάσει μια εθνική συζήτηση για τα πλεονεκτήματα της Eurovision και τα μειονεκτήματα του να είσαι η χώρα που φιλοξενεί τον δημοφιλή διαγωνισμό τραγουδιού.

Ο στόχος μιας πρωτοβουλίας ή ενός δημοψηφίσματος «είναι συχνά επίσης να φέρει ένα θέμα στην πολιτική προσοχή, να το φέρει στην πολιτική ατζέντα, ακόμη και αν ίσως μόνο λίγοι άνθρωποι στο κοινοβούλιο το εγκρίνουν», δήλωσε ο Kullmann. «Αλλά είστε σε θέση να ξεκινήσετε μια πανεθνική συζήτηση για ένα θέμα που ίσως προηγουμένως αγνοούνταν από την πολιτική».

*Με στοιχεία από politico.com | Αρχική Φωτό: REUTERS

Headlines