Η ίδια κοροϊδία – πάλι

Τσαλακωμένος από την -ομολογουμένως όχι όσο ραγδαία θα έπρεπε, πλην όμως σταθερά- φθίνουσα πορεία του στις δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποφάσισε να επισκεφτεί τη φετινή ΔΕΘ φορώντας το πιο φιλόπτωχό του προσωπείο. Από τη στιγμή, δε, που οι αλλοπρόσαλλες και αφόρητες αυξήσεις του κόστους στέγασης πρωτοστατούν στη γενική φτωχοποίηση, προτάχθηκε πολιτικά και ειδησεογραφικά η αναγγελία της απαγόρευσης των νέων βραχυχρόνιων μισθώσεων στις υπερκορεσμένες προ πολλού περιοχές του κέντρου της Αθήνας.

Με τέτοιες τυμπανοκρουσίες που συνόδευσαν αυτή τη θαρραλέα παρέμβαση, μάλλον θα απορούν ακόμα πιο πολύ οι εναπομείναντες ένοικοι του αθηναϊκού κέντρου που τις τελευταίες δέκα ημέρες, από την αναγγελία των μέτρων και μετά, άρχισαν να δέχονται μαζικά τηλέφωνα από τους ιδιοκτήτες των σπιτιών, οι οποίοι απαιτούν είτε θηριώδεις αυξήσεις, είτε σε πολλές περιπτώσεις, απευθείας το άδειασμα του σπιτιού, προκειμένου να το βάλουν στο AirBnb και τις συναφείς πλατφόρμες.

Φαίνεται ότι η κυβέρνηση έχει τόσο μεγάλη δυσανεξία στο να επιλύει τα προβλήματα της καθημερινότητας που κατάφερε να μετατρέψει ακόμα και την επιβολή περιορισμών σε μέτρο που επεκτείνει αντί να περιορίσει τις βραχυχρόνιες μισθώσεις.

Δεν είναι φυσικά ανεξήγητο: θα πρέπει να είναι κλινικά ηλίθιος κάποιος για να μην φανταστεί ότι όταν ανακοινώνεις ότι σε τέσσερις μήνες από τώρα θα αποκλειστεί η δυνατότητα για καινούργια AirBnb, στην ουσία προσκαλείς τους ιδιοκτήτες που είχαν τη σκέψη να βάλουν τα ακίνητά τους σε βραχυχρόνια μίσθωση να το κάνουν πιο γρήγορα κι αποφασιστικά. Οι ιδιοκτήτες, δε, που δεν ήθελαν να το κάνουν, ενθαρρύνονται να προσπαθήσουν να αποκομίσουν τα μέγιστα δυνατά οφέλη από το κερδοσκοπικό επεισόδιο που εκτυλίσσεται γύρω από τα ακίνητα στο διάστημα που απομένει, ζητώντας αυξήσεις που ενίοτε αγγίζουν το 50% του καταβαλλόμενου ως τώρα ενοικίου.

Η μελλοντική προοπτική της σπάνης μετατρέπει τα μέτρα περιορισμού των ακροτήτων της αγοράς σε Ελ Ντοράντο. Στους δε ανόητους που θα σπεύσουν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία, κανείς δεν έχει πει ότι το πιθανότερο είναι να γυρίσουν πίσω με άδεια κόσκινα, καθώς είναι πλέον καταγεγραμμένο πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο κορεσμός έχει οδηγήσει σε ριζική μείωση του περιθωρίου του κέρδους.

Η ίδια η επικεφαλής της AirBnb, απάντησε με πολύ προσεκτικά επιλεγμένη φρασεολογία, άλλωστε, ότι «σε όλη την Ελλάδα, ένας τυπικός οικοδεσπότης στην Airbnb νοικιάζει ένα σπίτι για μόλις 24 διανυκτερεύσεις το χρόνο». Γιατί όπως έγινε από τη Βαρκελώνη μέχρι τη Νέα Υόρκη, μακροπρόθεσμα είναι οι μεγάλες εταιρείες που καταπίνουν την αγορά, ενώ οι ιδιώτες (οι «τυπικοί»  οικοδεσπότες της απάντησης) μένουν με ένα σπίτι επιπλωμένο σαν ξενοδοχείο που κανείς δεν θα ήθελε να νοικιάσει – πολλώ δε μάλλον με ενοίκια που προσπαθούν να αποφέρουν στον ιδιοκτήτη τα λεφτά που έβγαζε δίνοντάς το ως ξενοδοχείο στα πρώτα χρόνια της βραχυχρόνιας μίσθωσης.

Δεν πρόκειται φυσικά για αστοχία. Αν μη τι άλλο, αυτή η κυβέρνηση το έχει ξανακάνει και μάλιστα δις. Πρώτα το 2023 όταν δίνοντας παράταση τριών μηνών πριν ανέβει το όριο της Χρυσής Βίζας στις 500.000 ευρώ για περιοχές μεγάλης ζήτησης, οδήγησε σε υπερδιπλασιασμό των αιτήσεων. Και ξανά τώρα, όταν η ανακοίνωση τον Μάρτιο ότι η Χρυσή Βίζα θα ανέβει στις 800.000 στα τέλη Σεπτεμβρίου οδήγησε σε υπερδιπλασιασμό του υπερδιπλασιασμένου αριθμού των αιτήσεων.

Είναι προφανές ότι αν κάποιος εννοούσε ότι θέλει να βάλει φρένο στην ανεξέλεγκτη κατάσταση που αναπαράγει και διογκώνει τη στεγαστική κρίση, θα έπρεπε να επιβάλλει τέτοια μέτρα με στρατηγική «σοκ και δέος», πράγμα που θα δυσαρεστούσε πολλούς.

Θα δυσαρεστούσε την ελληνική κτηματαγορά που δηλώνει πολύ χαρούμενη με τις εξελίξεις των δύο τελευταίων ετών. Την εν πολλοίς μαύρη οικονομία της οικοδομής και των ανακαινίσεων που λανθασμένα ποτέ δεν συζητάμε όταν ερμηνεύουμε το περσινό 41%. Τους μικρούς ιδιοκτήτες που ακόμα πιστεύουν ότι η πτώση της κερδοφορίας τους από τη βραχυχρόνια μίσθωση είναι παροδική. Τις εταιρείες διαχείρισης που δεν θα είχαν το περιθώριο να επεκτείνουν μια τελευταία φορά τις δραστηριότητές τους, πριν αποκλειστούν οι επίδοξοι ανταγωνιστές τους από την αγορά.

Τους μόνους που δεν θα δυσαρεστούσε, είναι η μεγάλη μάζα των ανθρώπων που πλήττεται από τη στεγαστική κρίση. Όμως αυτοί στα τεφτέρια της κυβέρνησης, υπάρχουν μόνο ως λογιστικό πρόβλημα των δημοσκοπήσεων. Μπορούν να αρκούνται σε μελλοντικές υποσχέσεις, εν αντιθέσει με τα πολιτικά και οικονομικά οφέλη των κερδοσκοπικών επεισοδίων που αποκομίζονται άμεσα από την κυβέρνηση και τα συμφέροντα που αυτή εκπροσωπεί.

*** Παρεμπιπτόντως, τώρα που γυρίζει, θα είχε ενδιαφέρον να απαντήσουν οι εμπνευστές του προγράμματος “Σπίτι Μου”, ποιον ακριβώς ξέρουν που βγάζει κάτω από 20.000 ευρώ τον χρόνο, αλλά έχει αποταμιεύσεις ίσες με το 10% της αξίας ενός ακινήτου, ώστε να καρπωθεί τα οφέλη του προγράμματος. Γιατί μόνο τον “γιο του πάρτα-όλα” της γνωστής έκφρασης μπορούμε να σκεφτούμε, ο οποίος είθισται να μην αντιμετωπίζει ιδιαίτερο στεγαστικό πρόβλημα. Πιθανότατα ρωτώντας, δε, θα μας απαντήσουν πάλι με το ίδιο ζευγάρι ΟΝΝΕΔιτών που περιφέρουν ως σύμβολο της επιτυχίας του προγράμματος.