«Θέλεις να παίξεις σαν κι αυτόν; Θα σπάσεις το χέρι σου»: O κιθαρίστας Johnny Ramone ήταν μονίμως κακοδιάθετος

Ο δεύτερος πιο δημοφιλής θρύλος για τον κιθαρίστα Johnny Ramone – κατά κόσμον John William Cummings – είναι ότι εκπροσωπεί την Kου-Κλουξ-Κλαν στο διάσημο τραγούδι του συγκροτήματος The KKK Took My Baby Away.

Η θεωρία – που διαδόθηκε από τον μάνατζερ των Ramones στο ντοκιμαντέρ End of the Century (2003) – επικεντρώνεται σε ένα δράμα που έπληξε το συγκρότημα στις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν η Linda Daniele άφησε το αγόρι της, τον τραγουδιστή Joey, για να παντρευτεί τον Johnny.

Οι δεξιές πεποιθήσεις του ντράμερ

Παρά το δράμα, η διαμάχη δε φρέναρε την πορεία του συγκροτήματος. Ο Johnny Ramone ανησυχούσε ότι ο τραγουδιστής θα εγκατέλειπε τους Ramones, ενώ φέρεται να επιδίωξε την εκδίκησή του μέσω της μουσικής, με τους στίχους του The KKK Took My Baby Away να φέρονται να κοροϊδεύουν τις δεξιές πεποιθήσεις του ντράμερ – ένα άλλο σημείο τριβής στο συγκρότημα.

Είναι μια ιστορία που επαναλαμβάνεται συχνά σαν αστικός μύθος, παρόλο που ο ντράμερ Marky Ramone και ο αδελφός του Joey, ο Mickey Leigh, διέψευσαν τη φήμη. Σύμφωνα με τους δύο, το τραγούδι αναφέρεται στο ειδύλλιο του Joey με μια μαύρη γυναίκα που εξαφανίστηκε.

Ο κιθαρίστας πρόλαβε να δει μόνο την έναρξη της τρέλας με τα μπλουζάκια των Ramones και την εκτίναξη της δημοτικότητας του συγκροτήματος

«Μια μπάντα με τρία ακόρντα»

Για τον Johnny Ramone, ωστόσο, ο μύθος που τον αναστάτωσε περισσότερο ήταν ότι οι Ramones διέθεταν ελάχιστο μουσικό ταλέντο. «Μας χαρακτήρισαν από νωρίς ως μια “μπάντα με τρία ακόρντα” οι κριτικοί που δεν ήξεραν πώς αλλιώς να μας μειώσουν.

»Αλλά τα περισσότερα τραγούδια των Ramones, ακόμα και μέχρι το τέλος, είχαν περισσότερες από τρεις συγχορδίες», γράφει στη μεταθανάτια αυτοβιογραφία του, Commando (2012).

Ο Johnny πέθανε πριν από 20 χρόνια, στις 15 Σεπτεμβρίου του 2004, από καρκίνο του προστάτη σε ηλικία 55 ετών. Ήταν το τρίτο μέλος του συγκροτήματος που πέθανε μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα: Ο Joey πέθανε το 2001, ο Dee Dee, ο μπασίστας, το 2002 και ο Johnny το 2004.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Johnny Ramone (@johnnyramone)

Η μανία με τα T-Shirt των Ramones

Ο κιθαρίστας πρόλαβε να δει μόνο την έναρξη της τρέλας με τα μπλουζάκια των Ramones και την εκτίναξη της δημοτικότητας του συγκροτήματος. Ενώ ήταν ο κιθαρίστας του πανκ συγκροτήματος, μεταξύ 1974 και 1996, το συγκρότημα δεν γνώρισε σημαντική εμπορική επιτυχία στις ΗΠΑ.

«Ο Johnny Ramone, ο οποίος συχνά χαρακτηρίζεται ως ένας από τους καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών – προς δυσπιστία των μουσικών που προτιμούν τη δεξιοτεχνία – ανέπτυξε ένα απλό αλλά αχτύπητο στυλ που βασιζόταν σε barre chords που χτυπιούνται με ιλιγγιώδη ταχύτητα» γράφει ο Jaime Lorite στην El Pais και συνεχίζει:

«Με δυσκολία μπορούσε να ολοκληρώσει ένα σόλο, αλλά και ο πιο έμπειρος κιθαρίστας θα δυσκολευόταν να εκτελέσει την τεχνική του ζωντανά στη σκηνή».

Οι ταραχώδεις ζωντανές εμφανίσεις των Ramones – οι οποίες μπορούσαν να περιλαμβάνουν περίπου 30 τραγούδια σε λίγο περισσότερο από 40 λεπτά – ήταν αυστηρά χρονομετρημένες

«Οι Ramones έπαιζαν στο επίπεδο των ικανοτήτων που είχαν»

«Δεν νομίζω ότι υπήρχε προηγούμενο. Προς απάντηση σε όσους πίστευαν ότι οποιοσδήποτε αξιοπρεπής κιθαρίστας θα μπορούσε να παίξει σαν τον Johnny, θυμάμαι έναν δημοσιογράφο που είπε κάποτε: “Αλήθεια; Δοκίμασέ το εσύ. Οι περισσότεροι θα έσπαγαν το χέρι τους”», λέει ο Carl Cafarelli, συγγραφέας του Gabba Gabba Hey! A Conversation with the Ramones (2023), μιας συλλογής μιας σειράς συνεντεύξεων που πραγματοποίησε με το συγκρότημα το 1994, για την 20ή επέτειό τους.

Ο Cafarelli επισημαίνει ότι ο Clem Burke – ο ντράμερ των Blondie, που έγινε μέλος του συγκροτήματος τη δεκαετία του 1980 – άντεξε μόνο δύο συναυλίες. «Μια φορά ο Johnny ή ο Dee Dee είπαν ότι οι Ramones έπαιζαν στο επίπεδο των ικανοτήτων που είχαν. Τελικά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν τόσο εύκολο».

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Johnny Ramone (@johnnyramone)

30 τραγούδια σε λίγο περισσότερο από 40 λεπτά

«Περισσότερο από τις συγκρούσεις του με τον Joey Ramone και την υπερσυντηρητική πολιτική του, ο Johnny Ramone έμεινε στην ιστορία για τη σφυρηλάτηση του ήχου που σημάδεψε το αμερικανικό πανκ, καθώς και το εναλλακτικό ροκ, το noise και το thrash metal» σχολιάζει ο Jaime Lorite στην El Pais.

Ο κιθαρίστας – ο οποίος γεννήθηκε από Ιρλανδό πατέρα και μητέρα πολωνο-ουκρανικής καταγωγής – μνημονεύεται επίσης για τη μαχητική πειθαρχία που επέβαλε στο συγκρότημα. Μαζί με τον Tommy Ramone -τον αρχικό ντράμερ του συγκροτήματος-, ο Johnny ανέλυε ώρες ηχογραφήσεων για να τελειοποιήσει τις εμφανίσεις του συγκροτήματος.

Οι ταραχώδεις ζωντανές εμφανίσεις των Ramones – οι οποίες μπορούσαν να περιλαμβάνουν περίπου 30 τραγούδια σε λίγο περισσότερο από 40 λεπτά – ήταν αυστηρά χρονομετρημένες. Αυτό επιβεβαιώθηκε από τον Joe Strummer, τον frontman των The Clash, στο ντοκιμαντέρ του 2003, όπου είπε ότι ο κιθαρίστας τον ενημέρωνε συνεχώς για το πώς κατάφερνε να επιταχύνει το σόου.

Δείτε το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ για τους Ramones

Τσακώνονταν για το ποιο τραγούδι θα παίξουν μετά

«Αυτό είναι ένα πράγμα που έμαθα από τους Ramones: Slam! Υπάρχει αυτό το νούμερο… πού είναι το επόμενο; Επειδή ο κόσμος παρακολουθεί, ο κόσμος έχει πράγματα να κάνει! Είναι ένας πολυάσχολος κόσμος εκεί έξω. Δώστε το!» είπε ο Strummer, προσθέτοντας ότι ο κιθαρίστας είχε «ανελέητο μάτι για το πώς έπρεπε να γίνει».

«Πάω στοίχημα ότι θα ήταν ένας ανελέητος ταγματάρχης», συνέχισε. «Μάθαμε πολλά από τους Ramones: πώς να μη χαλάμε τη σκηνή».

Στην αυτοβιογραφία του, ο Johnny Ramone εξομολογήθηκε ότι υπήρχε ένας πιο πεζός λόγος για τον οποίο έπαιζαν τραγούδια το ένα πίσω από το άλλο σε τόσο μεγάλη ταχύτητα: στις πρώτες τους συναυλίες, τσακώνονταν για το ποιο τραγούδι θα παίξουν μετά, και δεν υπήρχε χώρος για συζήτηση όταν η συναυλία ήταν τόσο γρήγορη.

Διαχειρίστηκε τη μοίρα του συγκροτήματος

Ο Αργεντινός δημοσιογράφος Marcelo Gobello συμφωνεί ότι ο Johnny έπαιξε ουσιαστικό ρόλο στη διαμόρφωση των Ramones. «Ήταν αυτός που διαχειρίστηκε τη μοίρα του συγκροτήματος, ειδικά μετά την αποχώρηση του Tommy.

»Ήταν όλοι τους αρκετά δύσκολοι στο χειρισμό, ο Joey με την ψυχαναγκαστική διαταραχή του, ο Dee Dee με τα ναρκωτικά, ο Marky με τον αλκοολισμό του… Ο Johnny με το οργανωτικό του όραμα, καθιέρωσε αυτή τη σιδερένια πειθαρχία και κράτησε το συγκρότημα πιστό στις αρχές του», λέει ο Gobello.

Ο Gobello, επίσης, προσθέτει ότι ο Johnny Ramone του είπε πρώτος ότι σχεδίαζε να εγκαταλείψει το συγκρότημα, μια μαρτυρία που δημοσίευσε στο βιβλίο Los Ramones: Demasiado Duros para Morir (ή, The Ramones: Too Hard to Die).

«Ήταν όλοι τους αρκετά δύσκολοι στο χειρισμό, ο Joey με την ψυχαναγκαστική διαταραχή του, ο Dee Dee με τα ναρκωτικά, ο Marky με τον αλκοολισμό του… Ο Johnny με το οργανωτικό του όραμα»

Να αποσυρθεί όπως ένας πυγμάχος

«Μου είπε ότι θα ήταν η τελευταία του χρονιά, ότι ήθελε να σταματήσει πριν πάψει να είναι καλός και δεν μπορούσε να επιστρέψει στον κόσμο όλα όσα του έδινε. Ήθελε να αποσυρθεί όπως ένας πυγμάχος, σε ένα σημείο κορύφωσης, αντί να καταλήξει σε παρακμή.

»Στενοχωρήθηκα, έμεινα άναυδος, αλλά ήμουν περήφανος που ο Johnny επέλεξε να μου το πει», λέει ο Gorbello.

Πριν αποκτήσουν αναγνώριση στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι Ramones είχαν την «Beatles στιγμή» τους στην Αργεντινή. «Ήταν μια τρελή εμπειρία, γέμιζαν στάδια για πολλές βραδιές στη σειρά», λέει ο Gorbello. «Είναι περισσότερο μια κοινωνιολογική μελέτη, αλλά εδώ οι ροκάδες εκτιμούν πραγματικά την αυθεντικότητα. Ο κόσμος συνδέθηκε επειδή είδε ότι ήταν σαν κι αυτούς. Όλοι αγαπούσαν τους Ramones».

Η κοινή αγάπη για τις «μπιμουβιές»

Ο Gorbello λέει ότι συνδέθηκε με τον Johnny Ramone λόγω της κοινής τους αγάπης για τις ταινίες B-grade. «Του άρεσαν οι πιο φτηνιάρικες ταινίες που μπορείς να φανταστείς. Του πρότεινα μία που λεγόταν Blood in the Lighthouse, του 1960, του άρεσε πολύ και από εκεί και πέρα συνδεθήκαμε».

Μετά τη συνταξιοδότησή του, ο Johnny Ramone σχεδίαζε να σκηνοθετήσει ταινίες τρόμου χαμηλού προϋπολογισμού – αν και το σχέδιο αυτό δεν υλοποιήθηκε ποτέ – και έγινε φίλος με προσωπικότητες όπως ο συνθέτης Rob Zombie και ο ηθοποιός Nicolas Cage, ο οποίος τελείωσε το ριμέικ του Μυστικού του Σκιάχτρου, το 2006, με την αφιέρωση «Για τον Johnny Ramone».

Οπαδός του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος

Η αυτοβιογραφία του Johnny, το Commando, έχει ένα παράρτημα με τίτλο «Τα καλύτερα όλων των εποχών σύμφωνα με τον Johnny Ramone», το οποίο περιλαμβάνει λίστες με τις αγαπημένες ταινίες τρόμου και επιστημονικής φαντασίας του μουσικού, καθώς και τα αγαπημένα του μέλη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (με πρώτο τον Ronald Reagan, τον οποίο περιγράφει ως «τον καλύτερο πρόεδρο της ζωής μου»), παίκτες του μπέιζμπολ και βιβλία για τον Elvis.

Σε μια άλλη ενότητα, αξιολογεί κάθε άλμπουμ των Ramones: δεν έδωσε κανένα βαθμό αποτυχίας, και από τα 14, τα πέντε ήταν εξαιρετικά.

Ο Carl Cafarelli περιγράφει τον κιθαρίστα ως «πολύ περίεργο και εκπληκτικά καλό». «Έχω ακούσει αξιόπιστες μαρτυρίες για το πόσο δύσκολος και ευερέθιστος (ή και χειρότερα) μπορεί να είναι, αλλά δεν ταιριάζουν με την εμπειρία μου», λέει. «Ήταν πολύ καλός μαζί μου».

Ο Joey και ο Johnny ήταν τα μόνα σταθερά μέλη του γκρουπ

Ο Carferelli παραδέχεται ότι αντιλήφθηκε την ένταση μεταξύ του τραγουδιστή και του κιθαρίστα, ενώ ο Gobello γράφει στο βιβλίο του ότι οι δύο τους είχαν ξεχωριστά καμαρίνια. Οι εντάσεις κράτησαν μέχρι το τέλος: στην τελευταία του συνέντευξη, για το Rolling Stone, ο Johnny είπε ότι δεν πήγε στην κηδεία του Joey γιατί δεν θα ήθελε να πάει ούτε ο Joey στη δική του.

«Όλα αυτά τα πράγματα με βάραιναν για τους οπαδούς μας, οι οποίοι φανταζόμουν ότι δεν θα ήταν ευτυχείς να μάθουν ότι το αγαπημένο τους συγκρότημα απεχθανόταν ο ένας τον άλλον», θρήνησε ο κιθαρίστας στο μεταθανάτιο βιβλίο του.

Ο Gobello αντιδρά: «Το βρήκα πολύ συγκινητικό όταν ο Johnny, με τον Joey ήδη άρρωστο, είπε ότι δεν θα ανέβαινε ποτέ ξανά στη σκηνή με το όνομα Ramones. Πέρα από τα προβλήματα που είχαν, ο Joey ήταν ο τραγουδιστής τους. Και οι δυο τους αγαπούσαν τους Ramones πάνω απ’ όλα».

Ο Joey και ο Johnny ήταν τα μόνα σταθερά μέλη του γκρουπ, από την ίδρυσή του το 1974, μέχρι την τελευταία συναυλία του το 1996.

Δεν του άρεσε να παίζει με τους Ramones

Στην τελευταία του συνέντευξη, που δημοσιεύτηκε ένα μήνα μετά το θάνατό του, ο Johnny Ramone είπε στον δημοσιογράφο Charles M. Young ότι ποτέ δεν του άρεσε να παίζει με το συγκρότημα: «Πρέπει να ήταν πολύ διασκεδαστικό. Αλλά εγώ δεν ήξερα τι ήταν η διασκέδαση», είπε.

«Έπαιζα για το σόου. Ένιωθα καλά μόνο αν πήγαινε όπως έπρεπε. Αν δεν ήμασταν καλοί, αυτό με ενοχλούσε. Κάποιοι από τους δίσκους δεν ήταν καλοί, και για μένα αυτό ήταν σαν αρρώστια […] Δεν ξέρω αν ήταν διασκεδαστικό. Και τότε ξαφνικά στην τελευταία περιοδεία, αναρωτήθηκα “τι, τώρα όλοι θα μας χάσουν; Όλοι θα μας ξεχάσουν;”».

Το μυστήριο πνεύμα τους 

Είκοσι χρόνια μετά το θάνατό του, η χήρα του Johnny και ο αδελφός του Joey συνεχίζουν τη διαμάχη του αγαπημένου τους προσώπου σε μια δικαστική διαμάχη για το εμπορικό σήμα των Ramones.

Ο Marky, ο μακροβιότερος επιζών (αν και όχι αρχικό μέλος), συνεχίζει να περιοδεύει και να προκαλεί με τη στάση του -πιο πρόσφατα για την απόφασή του να ακυρώσει μια συναυλία στην Ιταλία αφού είδε την παλαιστινιακή σημαία στη σκηνή.

Οι Ramones, ωστόσο, παραμένουν μια σημαντική επιρροή στη μουσική σκηνή: Οι Blink-182 ντύθηκαν σαν το συγκρότημα στο άλμπουμ επανένωσής τους- οι Sum 41 επιστράτευσαν τον CJ Ramone (μπασίστα από το 1989 έως το 1996) για το αποχαιρετιστήριο βιντεοκλίπ τους- και οι The Offspring παίζουν διασκευές τραγουδιών των Ramones στις τρέχουσες περιοδείες τους. Τελικά, το πνεύμα των Ramones έχει ζήσει περισσότερο από τα μέλη τους.

*Με στοιχεία από elpais.com | Αρχική Φωτό: Wikimedia Commons