Είδα διάφορους να αντιμετωπίζουν με θαυμασμό τη συνεχιζόμενη πυροδότηση από τη Μοσσάντ παγιδευμένων βομβητών και άλλων συσκευών επικοινωνίας που χρησιμοποιούσε η Χεζμπολάχ, θεωρώντας την επίδειξη «επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας».

Πολύ φοβάμαι ότι έχουμε μπερδέψει την πραγματική ζωή με εκείνα τα διαδικτυακά βιντεοπαιχνίδια τύπου Fortnite όπου ο σκοπός είναι σκοτώσεις όλους τους αντιπάλους.

Γιατί εγώ δεν βλέπω «επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα». Εγώ βλέπω μια κάθοδο στην άβυσσο μιας περιφερειακής σύγκρουσης. Αυτό που πολλές φορές αποκαλούμε κοινότοπα «επικίνδυνη κλιμάκωση».

Ούτως ή άλλως ήδη μετράμε στη Γάζα πάνω από 40.000 νεκρούς. Οι περισσότεροι άμαχοι. Αυτό και μόνο θα ήταν λόγος να ασκήσει πιέσεις όλη η «διεθνής κοινότητα» στο Ισραήλ και στη Χαμάς απαιτώντας άμεση κατάπαυση του πυρός.

Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί τώρα είναι να ανοίξει και δεύτερο μέτωπο στον Λίβανο. Όχι μόνο γιατί και αυτή η χώρα έχει υποφέρει στο παρελθόν από προηγούμενες πολεμικές επιχειρήσεις, αλλά και γιατί αυτό θα σημάνει ότι θα πάμε σε ευρύτερη σύγκρουση, με απρόβλεπτες συνέπειες.

Την αποφύγαμε μέχρι τώρα, καθώς το Ιράν φαίνεται να προκρίνει να αντιμετωπίσει τα εσωτερικά θέματα παρά να κάνει πράξη τις απειλές που κατά καιρούς εξαπολύει κατά του Ισραήλ. Όμως, από ένα σημείο και μετά οι προκλήσεις δεν θα μείνουν αναπάντητες.

Και όλα αυτά τη στιγμή που ήδη υπάρχουν επιπτώσεις στην παγκόσμια οικονομία από τις επιθέσεις των Χούθι στην Ερυθρά Θάλασσα.

Ξέρω πολύ καλά την απάντηση: το Ισραήλ αντιμετωπίζει πολλαπλές απειλές και πρέπει να απαντήσει σε όλες αυτές για να εξασφαλίσει την ασφάλεια.

Δεν ξέρω ποια ασφάλεια εξασφαλίζει το να ανοίγεις και νέα μέτωπα. Ούτε μπορώ να θεωρήσω «ασφάλεια» το θάνατο 40.000 ανθρώπων, την καταστροφή των περισσότερων νοσοκομείων, σχολείων και των βασικών υποδομών.

Γιατί υπάρχει μια απόσταση ανάμεσα στην ανάγκη εντοπισμού και τιμωρίας όσων έκαναν εγκλήματα σε βάρος Ισραηλινών πολιτών στις 7 Οκτωβρίου 2023 και την αντιμετώπιση ενός ολόκληρου λαού ως στόχου.

Ούτε μπορεί η επίκληση της 7ης Οκτωβρίου να αποτελεί δικαιολογία για να ξεχάσουμε ότι σε εκείνη τη γη υπάρχουν και οι Παλαιστίνιοι και έχουν και αυτοί το ίδιο δικαίωμα στο να ζουν με αξιοπρέπεια και ασφάλεια.

Και σίγουρα η 7η Οκτωβρίου δεν μπορεί να είναι άλλοθι για να προχωρήσουν σχέδιο με μόνο ορίζοντα την αποσταθεροποίηση ολόκληρης της περιοχής. Ακόμη και εάν ο Νετανιάχου και οι ακροδεξιοί σύμμαχοί του εκτιμούν ότι μέσα από τον διαρκή πόλεμο θα ενισχύουν πολιτικά τη θέση τους.

Μέχρι τώρα η «διεθνής κοινότητα» δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Όπως δεν έχει σταθεί και στις περισσότερες περιπτώσεις. Γιατί μπορεί να έχουν υπάρξει φραστικές τοποθετήσεις απέναντι στην κλιμάκωση και «εκκλήσεις» για κατάπαυση πυρός, όμως πραγματική πίεση δεν έχει ασκηθεί. Αρκεί να σκεφτούμε ότι το Ισραήλ συνεχίζει να λαμβάνει στρατιωτική βοήθεια ιδίως από τις ΗΠΑ.

Όμως, τώρα που πλησιάζουμε ακόμη πιο κοντά στο χείλος της αβύσσου, είναι σημαντικό να υπάρξει αλλαγή ρότας.

Πριν περάσουμε την «κόκκινη γραμμή» που οδηγεί σε περιφερειακή σύγκρουση. Στη γειτονιά μας.

Εάν η Ευρώπη έχει σκοπό να αποδείξει ότι αποτελεί ακόμη ένα πόλο που μπορεί να παίρνει πρωτοβουλίες για έναν κόσμο κάπως πιο ειρηνικό, τώρα είναι η ευκαιρία να ρίξει όλο το βάρος της ώστε να αποφευχθεί η κλιμάκωση και να υπάρξει επιτέλους κατάπαυση του πυρός και ξεκίνημα μιας δύσκολης αλλά αναγκαίας ειρηνευτικής διαδικασίας.

Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι από ένα σημείο και μετά και οι θεατές συνένοχοι είναι στο έγκλημα, όταν αυτό γίνεται μπροστά στα μάτια τους και δεν κάνουν τίποτα για να το αποτρέψουν.

Headlines