Tα αχαρτογράφητα νερά στα οποία ταξιδεύει ο ΣΥΡΙΖΑ εδώ και δύο εβδομάδες μετά την πρόταση μομφής κατά του Στέφανου Κασσελάκη που υπερψηφίστηκε από την Κεντρική Επιτροπή, παραμένουν εντελώς άγνωστα ενόψει της νέας συνεδρίασης του οργάνου που θα κληθεί να εγκρίνει την εισήγηση της Πολιτικής Γραμματείας για τον οδικό χάρτη προς το συνέδριο, τις υποψηφιότητες και τις εκλογές.

Καμία βεβαιότητα

Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για τίποτε αυτή τη στιγμή που οι συμμαχίες και οι αντιπαραθέσεις μπορεί να δημιουργηθούν την επόμενη ώρα και ανάλογα τη συγκυρία. Το μόνο βέβαιο είναι πως επί της ουσίας κανένα από τα στρατόπεδα της Κουμουνδούρου δεν αισθάνεται άνετα με την ιδέα να είναι ξανά υποψήφιος ο Στέφανος Κασσελάκης.

Οι πληροφορίες λένε πως ο ίδιος από την πλευρά του θα περιμένει να δει τι θα βγάλει η Κεντρική Επιτροπή του Σαββατοκύριακου και πιθανότατα τη Δευτέρα θα ανακοινώσει την υποψηφιότητά του.

Προς τούτο βοηθά και η απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας που συνομολόγησε πως δεν είναι καιρός γι’ αλλαγές αναφορικά με τις υποψηφιότητες (π.χ. στο πόσες υπογραφές μελών της Κ.Ε. χρειάζονται για να είναι έγκυρη μια υποψηφιότητα) και πως θα ακολουθήσει την πεπατημένη της αντίστοιχης διαδικασίας, ένα χρόνο πριν.

Συνθήκες

Σε ποιες συνθήκες θα πραγματοποιηθεί η συνεδρίαση της ΚΕ;

Πρώτον, με τον ΣΥΡΙΖΑ να πέφτει όλο και πιο χαμηλά στις δημοσκοπήσεις, έχοντας χάσει σε αυτές τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και βολοδέρνοντας με μονοψήφια ποσοστά, τέταρτος ή πέμπτος. Η απαξίωση δηλαδή του κόμματος καταγράφεται έντονα και δημοσκοπικά.

Δεύτερον, με μια βάση απόλυτα διχασμένη, όπου σε κάποιες έρευνες θεωρήθηκε επιβεβλημένη η αποπομπή Κασσελάκη, σε άλλες όχι. Ομοίως, στο ερώτημα ποιος μπορεί ν’ «αναστήσει» τον ΣΥΡΙΖΑ, σε άλλες έρευνες βλέπουμε το όνομα του Αλέξη Τσίπρα, παρά το γεγονός ότι δεν έχει παρέμβει με κανένα τρόπο ούτε έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον να επιστρέψει στη θέση του προέδρου, και σ’ άλλες του κ. Κασσελάκη.

Αυτή η διαπίστωση φέρνει τον κ. Κασσελάκη σε θέση ισχύος σε σχέση με τους υπόλοιπους αντιπάλους του, τουλάχιστον απέναντι σε όσους έχουν εκδηλώσει ήδη την πρόθεσή τους να είναι υποψήφιοι ή έστω εκείνους που τα ονόματά τους έχουν ακουστεί για τη θέση του/της προέδρου.

Η τρίτη συνθήκη έχει να κάνει με την επόμενη μέρα των εκλογών. Για παράδειγμα, τί θα συμβεί αν ο κ. Κασσελάκης βάλει υποψηφιότητα και επανεκλεγεί; Θα μείνουν στο κόμμα οι 87 που έγιναν 100; Θα αποδεχθεί την ήττα του ο Παύλος Πολάκης;

Ή τί θα συμβεί στο σενάριο που εκλεγεί ο κ. Πολάκης, όσο και αν οι στοιχηματικές εταιρείες δεν το θεωρούν πιθανό; Ήδη υπάρχουν βουλευτές που έχουν δεσμευτεί δημόσια ότι δεν προτίθενται να μείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ στην περίπτωση εκλογής του βουλευτή Χανίων.

Εν προκειμένω τί θα συμβεί με τον Νίκο Παππά ή με τον επικεφαλής της ευρωομάδας Κώστα Αρβανίτη; Τι θα γίνει γενικότερα με όλα εκείνα τα στελέχη που το τελευταίο διάστημα έχουν ασκήσει έντονη κριτική στον πρώην πρόεδρο θεωρώντας τον «ακατάλληλο» για τη θέση;

Τα ερωτήματα αυτά έχουν μεγάλη σημασία για το εσωκομματικό τοπίο και τις συμμαχίες που θα προκύψουν. Πώς θα κινηθεί αύριο ο πρόεδρος της ΚΟ Νίκος Παππάς που έπαψε να στηρίζει Κασσελάκη; Θα συνταχθεί με τους 100 ή με τον Παύλο Πολάκη που επιμένει σε επίσπευση των διαδικασιών, κάτι που βολεύει τον Στέφανο Κασσελάκη;

Όλα αυτά βέβαια ίσως και να μην έχουν νόημα, καθώς στο τέλος της μέρας, η βάση είναι εκείνη που θ’ αποφασίσει για το αύριο του κόμματος. Και όπως ήδη είπαμε, η βάση δείχνει απίστευτα διχασμένη.

Τοξικότητα

Οι ανωτέρω συνθήκες συνοδεύονται από έναν πνιγηρό αέρα τοξικότητας και παραπολιτικής. Τις τελευταίες μέρες πρωταγωνιστούν εκ νέου στον ΣΥΡΙΖΑ τα sms όπως και πέρυσι. Ποιος δεν θυμάται τον πόλεμο στην Έφη Αχτσιόγλου για τα διαβόητα sms στον Τσίπρα γύρω από τα οποία στήθηκε ένα ολόκληρο αφήγημα εις βάρος της υποψήφιας του κ. Κασσελάκη;

Τα sms φέτος συνοδεύονται από κατηγορίες για bullying του πρώην προέδρου εις βάρος της κας Νοτοπούλου, χωρίς ωστόσο, και στη μία και στην άλλη περίπτωση να έχει αποδειχθεί κάτι. Την ίδια ώρα στελέχη προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ (Τζάκρη, Ραγκούσης) ανταλλάσσουν κατηγορίες ακόμα και για υποθέσεις που έλαβαν χώρα πριν χρόνια, όταν ουδείς τους βρισκόταν στον ΣΥΡΙΖΑ.

Ο «μύλος» του ΣΥΡΙΖΑ

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τη γενικότερη εικόνα των τελευταίων δύο εβδομάδων όπου κυριαρχούσαν οι αναφορές σε «πραξικόπημα», «κουκουλοφόρους», «έκπτωτους προέδρους», τα ψηφίσματα από νομαρχιακές επιτροπές του κόμματος υπέρ Κασσελάκη με την υποσημείωση αν συνεδρίασαν καταστατικά ή αυθαίρετα, με τις δημόσιες παρεμβάσεις στελεχών υπέρ ή κατά Κασσελάκη, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι η λέξη »μύλος» είναι απλώς πολύ λίγη για να περιγράψει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Η κατάσταση αυτή δεν δημιουργήθηκε τους τελευταίους μήνες, αποτελεί προϊόν χρόνων, όταν ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην εξουσία, την περίοδο που η κυβέρνηση ήταν πλήρως αποκομμένη από το κόμμα. Οι όποιες φωνές ακούγονταν τότε πνίγονταν σε αντιδράσεις τύπου «έχουμε να σώσουμε μια χώρα τώρα».

Τα χρόνια πέρασαν, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε αντιπολίτευση δύο φορές και όμως, παρά το γεγονός ότι εξέλειπε πλέον το μεγάλο καθήκον να σωθεί η χώρα, ουδέποτε κατάφερε να σώσει τον εαυτό του, ξεκινώντας από τα πολύ απλά μαθήματα δομής ενός κομματικού οικοδομήματος.

Σε κάθε περίπτωση, κάποια στιγμή πρέπει να μιλήσουμε και για την ταμπακιέρα, ή αλλιώς «τ’ ασημικά του πεθαμένου», ήτοι τις υποδομές του κόμματος, την κρατική χρηματοδότηση κλπ. Ως γνωστόν αυτά θα τα πάρει ο νικητής, ακόμα κι αν αυτός θα βρεθεί αντιμέτωπος με μια σκληρή πραγματικότητα όπου η κοινωνία θα του έχει γυρίσει την πλάτη.

Ο χαμένος πάλι δεν θα πάρει τίποτε.

Headlines