Πυρηνικά όπλα εναντίον αστεροειδών; Όχι και τόσο τρελή ιδέα

Όταν κάποιος μεγάλος αστεροειδής απειλεί τον πλανήτη, η πρώτη λύση που σκέφτεται το Χόλιγουντ είναι τα πυρηνικά όπλα, όπως είδαμε στις ταινίες Αρμαγεδδών και Ολέθρια Σύγκρουση.

Και πράγματι, μια ισχυρή πυρηνική έκρηξη θα ήταν αρκετή για να αλλάξει την πορεία ενός αστεροειδή διαμέτρου έως τεσσάρων χιλιομέτρων, προκύπτει από ένα ασυνήθιστο πείραμα στις ΗΠΑ.

Όπως εξηγούν οι ερευνητές στην επιθεώρηση Nature Physics, ο αστεροειδής δεν εκτρέπεται από το ωστικό κύμα αλλά από τις ισχυρές ακτίνες Χ που παράγονται από την έκρηξη και εξαερώνουν τον βράχο.

«Το εξαερωμένο υλικό εκτοξεύεται από την μια πλευρά και σπρώχνει τον αστεροειδή προς την αντίθετη κατεύθυνση» δήλωσε ο Νέιθαν Μουρ των Εθνικών Εργαστηρίων Sandia στις ΗΠΑ, επικεφαλής της μελέτης.

Πείραμα πλανητικής πρόστασίας

Ένα μεγάλο πείραμα για την προστασία της Γης ήρθε με την αποστολή DART της NASA το 2023, όταν ένα διαστημικό σκάφος προσέκρουσε εσκεμμένα στον αστεροειδή Δίμορφο και κατάφερε να αλλάξει την πορεία του.

Ο Δίμορφος, όμως, έχει διάμετρο μόλις 160 μέτρων. Η προσέγγιση αυτή δεν θα είχε λειτουργήσει σε ένα μεγαλύτερο αντικείμενο. Η πρόσκρουση θα μπορούσε ακόμα και να σπάσει τον αστεροειδή σε κομμάτια που θα έπεφταν στη Γη σαν σκάγια από καραμπίνα. Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί αν βομβαρδίζαμε τον αστεροειδή με πυρηνικά όπλα.

Στη νέα πρόταση, η πυρηνική έκρηξη γίνεται σε κάποια απόσταση από τον αστεροειδή. Για να την προσομοιώσουν, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το «Z Machine» των εργαστηρίων Sandia, ένα γιγάντιο μηχάνημα που παράγει ακτίνες Χ και θεωρείται η ισχυρότερη πηγή ακτινοβολίας του κόσμου.

«Περίπου 80 τρισεκατομμύρια watt ηλεκτρικού ρεύματος περνούν μέσα από το μηχάνημα σε περίπου 100 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου» είπε ο Μουρ. Η ηλεκτρική εκκένωση συμπιέζει μια ποσότητα αέριου αργού και το μετατρέπει σε πλάσμα (ιονισμένο αέριο) που εκπέμπει ακτίνες Χ.

Οι στόχοι εξαερώθηκαν

Προκειμένου να εξετάσουν τη συμπεριφορά αστεροειδών διαφορετικής σύστασης, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δύο στόχους διαμέτρου 12 χιλιοστών, έναν από πυρίτιο και έναν από χαλαζία,.

Κάθε στόχος αναρτήθηκε από ένα εξαιρετικά λεπτό μεταλλικό νήμα που έλιωσε ακαριαία από τις ακτίνες Χ. Οι στόχοι τέθηκαν έτσι σε ελεύθερη πτώση ώστε να μετρηθεί η επιτάχυνση.

Μέσα στα 20 εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου που διήρκεσε το πείραμα, οι δύο στόχοι επιταχύνθηκαν στα 250 χιλιόμετρα ανά ώρα πριν τελικά εξαερωθούν.

Οι μετρήσεις, λένε οι ερευνητές, δείχνουν ότι ένα πυρηνικό όπλο του ενός μεγατόνου θα ήταν αρκετό για να εκτρέψει έναν αστεροειδή των τεσσάρων χιλιομέτρων αν πυροδοτηθεί σε απόσταση δύο χιλιομέτρων από την επιφάνειά του.

Όπως επισήμανε ο Μουρ, επικαλούμενος τη Στρατηγική Πλανητικής Άμυνας της NASA, «ένας αστεροειδής διαμέτρου 4 χιλιομέτρων θα ήταν αρκετά μεγάλος για να προκαλέσει παγκόσμια καταστροφή και πιθανώς διατάραξη του ανθρώπινου πολιτισμού».