Σεξ, μόδα και παρακμή από την «Τσέχα Nan Goldin» της φωτογραφίας

«Είναι πιθανό να μην έχουν ακούσει πολλοί άνθρωποι για τη φωτογράφο Libuše Jarcovjáková, αλλά πολλοί ποζεράδες θα προσποιηθούν ότι ήταν πάντα θαυμαστές της, αφού δουν αυτό το άρθρο» γράφει η  Leslie Felperin στον Guardian.

«Όπως συμβαίνει, η ταινία καθιστά αρκετά σαφές ότι δεν ήταν και τόσο γνωστή εκτός των κύκλων της cognoscenti μέχρι που μια μεγάλη έκθεση του 2019 στην Αρλ της Νότιας Γαλλίας απέσπασε διθυραμβικές κριτικές- ο αγώνας με την αφάνεια, η άρνησή της να τα παρατήσει, είναι ένα από τα πράγματα που κάνουν την Libuše Jarcovjáková τόσο κερδισμένη.

Αυτό, καθώς και η τραχιά, αθυρόστομη φωνή της που αφηγείται αυτόν τον αυτοβιογραφικό προβληματισμό, ο οποίος εξ ολοκλήρου εξιστορείται μέσω των φωτογραφιών της, καρυκευμένος με ένα έξυπνα αναπτυγμένο soundtrack από θορύβους και μουσική Foley*, μαζί με κάποιο εύστροφο μοντάζ.

(*H αναπαραγωγή καθημερινών ηχητικών εφέ που προστίθενται σε ταινίες)

Υπήρξαν ένας σύζυγος και άλλοι εραστές που πήγαιναν και έρχονταν στη ζωή της Libuše Jarcovjáková, μερικές αμβλώσεις και μια απίθανη τύχη που την οδήγησε να ταξιδέψει στην Ιαπωνία

Μεθυσμένοι συνάδελφοι

Ξετυλιγμένη σε ακομπλεξάριστη χρονολογική σειρά, η ταινία αφηγείται πώς η Jarcovjáková γεννήθηκε από ένα ζευγάρι καλλιτεχνών που αγωνίστηκαν και οι ίδιοι να εδραιώσουν τη φήμη τους στη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Πράγα.

«Από νεαρή ηλικία ήθελε να γίνει φωτογράφος, αλλά οι αιτήσεις της στην αντίστοιχη σχολή καλών τεχνών απορρίφθηκαν επανειλημμένα, καθώς δεν είχε το κατάλληλο πολιτικό υπόβαθρο» γράφει η Leslie Felperin στον Guardian.

Περίπου την εποχή που τα ρωσικά τανκς κατέλαβαν την Πράγα το 1968, εργαζόταν σε ένα τυπογραφείο, όπου τραβούσε εντυπωσιακές φωτογραφίες των συναδέλφων της, οι οποίοι συχνά κοιμόντουσαν ή ήταν μεθυσμένοι στη δουλειά.

 «I’m Not Everything I Want to Be» | Trailer | Berlinale 2024

Στην υπόγεια queer σκηνή της Πράγας

Υπήρξαν ένας σύζυγος και άλλοι εραστές που πήγαιναν και έρχονταν στη ζωή της Libuše Jarcovjáková, μερικές αμβλώσεις και μια απίθανη τύχη που την οδήγησε να ταξιδέψει στην Ιαπωνία, όπου βρήκε κρίσιμους υποστηρικτές της καριέρας της, και στη συνέχεια να επιστρέψει στην Πράγα, όπου περιπλανήθηκε στην υπόγεια queer σκηνή της πόλης.

Οι εικόνες από εκείνη την εποχή της δεκαετίας του 1980 – με μεταμφιεσμένους άντρες και γυναίκες που φιλιούνται μεταξύ τους, συμπεριλαμβανομένης και της ίδιας της Jarcovjáková – φέρνουν αναπόφευκτα στο μυαλό τις αιχμηρές, εντελώς ανθρώπινες εικόνες της Nan Goldin στο απόγειο του εθισμού της.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη I’m not Everything I Want to Be / Ještě nejsem, kým chci být (@ineiwtb)

Οι εικόνες από εκείνη την εποχή της δεκαετίας του 1980 – με μεταμφιεσμένους άντρες και γυναίκες που φιλιούνται μεταξύ τους, συμπεριλαμβανομένης και της ίδιας της Jarcovjáková – φέρνουν αναπόφευκτα στο μυαλό τις αιχμηρές, εντελώς ανθρώπινες εικόνες της Nan Goldin

Βαθιά έλλειψη ματαιοδοξίας

Η Jarcovjáková μοιράζεται με την Goldin μια σχεδόν τυχαία προσέγγιση της τεχνικής, ένα στυλ που έχει να κάνει περισσότερο με τον αυθορμητισμό παρά με τη σύνθεση, αλλά επίσης, όπως η Goldin, κρύβει σαφώς μια ενδελεχή παρατήρηση και μια βαθιά έλλειψη ματαιοδοξίας.

Εδώ υπάρχουν πολλές αυτοπροσωπογραφίες που την απαθανατίζουν γυμνή στα πιο μη κολακευτικά φώτα και θέσεις.

Φαίνεται επίσης να έχει μια περίεργη εμμονή με τα πόδια της, και υπάρχουν τόσες πολλές λήψεις γυμνών δαχτύλων, που μερικές φορές αυτό μοιάζει με ένα πολύ εξειδικευμένο είδος υπηρεσίας φετίχ.

Ευτυχώς, η Jarcovjáková βρισκόταν επίσης στο σωστό μέρος τη σωστή στιγμή σε πολλά σημεία της ζωής της, διαθέσιμη για να αποτυπώσει την αναπτυσσόμενη σκηνή της μόδας στο Τόκιο τη δεκαετία του ’80, καθώς και την πτώση του τείχους του Βερολίνου πιο κοντά στην πατρίδα της.

Όλα αυτά συνθέτουν ένα συναρπαστικό πορτρέτο μιας συγκεκριμένης εποχής.

*Η ταινία I’m Not Everything I Want to Be παρουσιάζεται στο ICA του Λονδίνου από τις 27 Σεπτεμβρίου.

*Με στοιχεία από theguardian.com | Αρχική Φωτό: ΥοuTube