Μπορεί η σοκολάτα να νικήσει τη στεναχώρια;

Μελέτη με περισσότερους από 3.600 συμμετέχοντες κατέληξε στο συμπέρασμα πως ένα γλυκό δώρο, όπως η σοκολάτα, μπορεί να μας χαρίσει μεγαλύτερη ώθηση σε δύσκολες στιγμές από το να μας προσφέρουν τα κοντινά μας πρόσωπα έναν ώμο για να κλάψουμε…

Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτό ενδέχεται να συμβαίνει επειδή τα δώρα γίνονται αντιληπτά ως μια πιο σημαντική ένδειξη προσφοράς και φροντίδας, καθώς επικεντρώνονται αποκλειστικά και μόνο στο να ωφελήσουν τον παραλήπτη παρά το πρόσωπο που τα προσφέρει.

Η έρευνα

Στη μελέτη η οποία διεξήχθη από ερευνητές από την καναδική σχολή HEC Montreal και τα πανεπιστήμια State University of New York-Albany και Duke University στις ΗΠΑ, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να φανταστούν ότι είχαν ένα ατύχημα στο δρόμο και είχαν έρθει σε επαφή με έναν φίλο για υποστήριξη.

Εκείνοι στους οποίους είπαν ότι ο φίλος τους δεν μπορούσε να τους μιλήσει εκείνη τη στιγμή, αλλά θα έστελνε ένα δώρο, φάνηκε να νιώθουν καλύτερα από εκείνους στους οποίους είπαν ότι ο φίλος τους θα τους καλούσε στο τηλέφωνο.

Σε ένα άλλο πείραμα, ζευγάρια κλήθηκαν να πουν στους συντρόφους τους ότι χρειάζονται συναισθηματική υποστήριξη. Στη συνέχεια, τυχαία ανατέθηκε σε κάποιους από τους συντρόφους να ανταποκριθούν προσφέροντας μια μικρή λιχουδιά με σοκολάτα και στους υπόλοιπους, κάνοντας μια σύντομη συνομιλία με το έτερόν τους ήμισυ.

Όσοι έλαβαν το δώρο είπαν ότι ένιωσαν καλύτερα και ότι ο σύντροφός τους είχε κάνει μια ουσιαστική προσπάθεια προσέγγισης και λύσης του προβλήματος σε σύγκριση με εκείνους που προχώρησαν σε μια συζήτηση.

Κάνε ένα τόσο μικρό δώρο όσο μια σοκολάτα…

Η επικεφαλής ερευνήτρια Χόλι Χάου, επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα μάρκετινγκ, εξήγησε:

«Όταν οι άνθρωποι σκέφτονται την προσφορά και την υποστήριξη, φαίνεται ασυναίσθητα να λαμβάνουν υπόψη τους τα κίνητρα του άλλου ατόμου. Μια συνομιλία μπορεί να ωφελήσει και τα δύο μέρη. Ένα δώρο όμως κάνει το υποστηριζόμενο άτομο να υποθέσει ότι το κίνητρο του υποστηρικτή είναι πιο αλτρουιστικό – ότι αυτός που το προσφέρει κάνει κατά κάποιο τρόπο μια θυσία αποκλειστικά για να ωφελήσει τον παραλήπτη.

Το μέγεθος του δώρου εν τω μεταξύ δεν είναι καθόλου σημαντικό. Δεν έχει να κάνει με το ότι τα δώρα κοστίζουν χρήματα ενώ οι συνομιλίες, χρόνο.

Με απλά λόγια, δεν έχει σημασία τι δίνετε ή πόσο κοστίζει. Αυτό που προφανώς μετρά είναι ότι ο παραλήπτης γνωρίζει ότι τον σκέφτηκες και ότι αφιέρωσες χρόνο για να του δώσεις κάτι, παρόλο που δεν είχες κανένα όφελος».

* Πηγή: Vita