Ο Δημήτρης Μουγκός τράβηξε «Κάνα δυο φωτογραφίες» τον ΛΕΞ και την παρέα τους και έδωσε στις φωτογραφίες τον χώρο για να συνομιλήσουν με το κοινό.

«Μήτσο τράβα κάνα δυο φωτογραφίες». Και τελικά τραβήχτηκαν 15.000.

Τι είναι η φωτογραφία τελικά; Τέχνη, μέσο επικοινωνίας ή προσωπικές στιγμές; Ο Δημήτρης Μουγκός κατάφερε να τα συγκεντρώσει όλα σε μια έκθεση.

Ο στίχος του γνωστού καλλιτέχνη της ραπ μουσικής, ΛΕΞ, έγινε λεύκωμα και ο «Μήτσος» είχε τόσα να πει για τα κλικ 10 χρόνων, που δεν μπορούσαν να χωρέσουν σε δύο μόνο φωτογραφίες.

Το φωτογραφικό λεύκωμα του Δημήτρη Μουγκού με τίτλο, «Κάνα δυο φωτογραφίες» / Φωτογραφία: Αλέξανδρος Γαστεράτος

Η έκθεση «Κάνα δυο φωτογραφίες» παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα, στον χώρο του Cinobo Opera την Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου, μια εγκατάσταση που σε ταξιδεύει στην «σφαίρα» της φωτογραφίας και της εκτύπωσης.

Δεν θα χρειαστεί μονάχα να σηκώσεις το βλέμμα σου στους τοίχους για να δεις τις εικόνες, αλλά και να περπατήσεις -στ’ αλήθεια- στους δρόμους που ακολούθησε ο φωτογράφος.

Ο τρόπος που κινούνται οι επισκέπτες παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

«Νιώθεις περίεργα που περπατάς πάνω στις εικόνες;» τους ρωτάει ο Δημήτρης Μουγκός.

«Δρόμος είναι» του απαντάει κάποιος.

Η έκθεση «Κάνα δυο φωτογραφίες» άνοιξε για το κοινό στις 20 Σεπτεμβρίου / Φωτογραφία: Αλέξανδρος Γαστεράτος

Ο Δημήτρης Μουγκός μεγάλωσε μέσα στον κόσμο των γραφικών τεχνών. Με θέατρο, πολύ σινεμά και μουσική, μέχρι που ξεκίνησε να σπουδάζει φωτογραφία. «Έχοντας αυτό το παρελθόν και σπουδάζοντας φωτογραφία για μένα ο προορισμός της φωτογραφίας, του κλικ, του πράγματος που κλείνεις μέσα σε ένα φιλμ ή σε έναν αισθητήρα είναι το χαρτί. Ο λόγος που βγήκε το λεύκωμα ήταν αυτός» εξηγεί.

«Νιώθεις περίεργα που περπατάς πάνω στις εικόνες;» τους ρωτάει ο Δημήτρης Μουγκός. «Δρόμος είναι» του απαντάει κάποιος.

«Όταν έχεις καταγράψει την παρέα σου για μια δεκαετία έχεις μια ιστορία να πεις. Δεν θα μπορούσε να είναι 170 εικόνες στο Instagram, έπρεπε να ολοκληρωθεί ο σκοπός των εικόνων».

Η έκθεση «Κάνα δυο φωτογραφίες» άνοιξε για το κοινό στις 20 Σεπτεμβρίου / Φωτογραφία: Αλέξανδρος Γαστεράτος

«Ο λόγος που βγήκε το λεύκωμα είναι εκτός των άλλων για να μείνει κάτι στα παιδιά που ακούνε τη μουσική αυτή. Φωτογραφικά μιλώντας, έπρεπε αυτές οι εικόνες να βρουν τον χώρο τους. Και τον βρήκαν σε ένα βιβλίο. Μια φωτογραφία που παραμένει σε ένα σκληρό δίσκο και δεν αξιοποιείται, είναι μια ανεκπλήρωτη φωτογραφία. Αυτή ήταν η ερώτηση που ήθελα να απαντήσω πάνω στο φωτογραφικό κομμάτι».

Ποιο είναι όμως το ταξίδι που ακολουθεί κάποιος για να καταφέρει να διαλέξει μέσα από 15.000 φωτογραφίες, μόλις τις 170 που θα συμπεριληφθούν σε ένα λεύκωμα;

«Πηγαίνοντας για λίγες μέρες στο Βέλγιο, πήρα μαζί μου έναν σκληρό δίσκο που είχε μέσα φωτογραφίες από την πρώτη φωτογράφηση που κάναμε μέχρι τις πιο πρόσφατες, χοντρικά 15.000 εικόνες. Σχεδόν για 10 χρόνια. Η πρώτη εικόνα είναι από το 2014 και η τελευταία από τον Φλεβάρη του 2023. Από τις 15.000 εικόνες γύρισα με 800 και από αυτές για να φτάσω στις 170 που περιέχονται στο λεύκωμα, πήρε σχεδόν πέντε μήνες. Προσπαθώντας να έχει ένα νόημα και ροή, αποφάσισα να ακολουθήσω την χρονική πορεία των στιγμών.

Ο Δημήτρης Μουγκός δίπλα σε μια από τις πιο γνωστές φωτογραφίες του πρότζεκτ το που απεικονίζει ένα μηχανάκι με επιβαίνοντες τον Dof Twogee και τον ΛΕΞ / Φωτογραφία: Αλέξανδρος Γαστεράτος

»Η προσπάθεια μου είναι ο κόσμος να αγαπήσει και να κατανοήσει την φωτογραφία και την αξία της. Δεν θα γίνει ακριβώς όπως το θέλω, αλλά αν από τους ανθρώπους που μας επισκέφτηκαν, κερδίσουμε άλλους 10, είναι πρόοδος».

«Όσο περισσότερος κόσμος καταλάβει τι είναι αυτή η δουλειά και τις διαδικασίες που την συνοδεύουν, είναι κέρδος για την φωτογραφία.

«Περπατάω στη Ναυαρίνου, καταλήγω στην Ομόνοια»

Ανάμεσα στις φωτογραφίες του Δημήτρη από τα live των ΛΕΞ και Dof Twogee και τις προσωπικές τους στιγμές, θα δει κανείς και εικόνες από την καθημερινή ζωή της Θεσσαλονίκης. Γιατί; Η απάντηση θα μπορούσε να χωρέσει μόλις σε έναν στίχο του ΛΕΞ, αλλά ο φωτογράφος έχει περισσότερα να πει.

Φωτογραφία του ΛΕΞ, κατά κόσμον Αλέξη Λαναρά / Φωτογραφία: Αλέξανδρος Γαστεράτος

Λέει κάπου ο Αλέξης «περπατάω στη Ναυαρίνου, καταλήγω στην Ομόνοια». Ένα από τα χαρακτηριστικά αυτής της κουλτούρας είναι πως αυτοί οι στίχοι γράφονται από ανθρώπους που μεγάλωσαν μέσα στις τσιμεντουπόλεις. Μπορεί να αλλάζει ο αριθμός των ορόφων στις οικοδομές, οι ταράτσες και οι κεραίες παραμένουν ίδιες.

Δεν αποτελεί τόσο έμπνευση όσο απορία για το πως τα καταφέραμε έτσι. Η Θεσσαλονίκη έχει ένα πολύ ωραίο παραλιακό μέτωπο. Πέρα από αυτό, το νερό δεν το ακουμπάς κι αν περπατήσεις δυο στενά προς τα μέσα, καταλήγεις σε μέρη που δεν σε βλέπει ο ήλιος, ποτέ.

Δεν έχουν άλλωστε όλοι οι νέοι στις μεγαλουπόλεις την συνήθεια να ανεβαίνουν ψηλά για να δουν ουρανό;

Είναι τάση αυτή. Να πρέπει να ανέβεις ψηλά για να ανοίξει το βλέμμα. Υπάρχει μια φωτογραφία από το πρώτο εξάμηνο των σπουδών μου, από τις πιο οικείες μου εικόνες. Ήμουν στη Θεσσαλονίκη με την κάμερα μου και το πρώτο πράγμα που έκανα είναι να κοιτάξω προς τα πάνω για να δω ουρανό. Το μόνο πράγμα που κατάφερα να δω είναι ένα άνοιγμα ουρανό ανάμεσα από τις πολυκατοικίες».

Ο χώρος στον οποίο τοποθετεί το πρότζεκτ του ο Δημήτρης Μουγκός και απαντά στο «πού» είναι η Θεσσαλονίκη / Φωτογραφία: Αλέξανδρος Γαστεράτος

«Μήτσο τράβα κάνα δυο φωτογραφίες»

«Τον στίχο του Αλέξη τον άκουσα αφού βγήκε το κομμάτι. Ήταν κάτι που με συγκίνησε παρά πολύ. Η έκθεση δεν θα μπορούσε να είχε καλύτερο τίτλο από αυτό. Οι φωτογραφίες απλώς ήταν πολλές παραπάνω».

«Στην έκθεση έχω διαφόρων ειδών φωτογραφίες. Από σκηνοθετημένες που εξυπηρετούν συγκεκριμένο σκοπό, αυθόρμητες στιγμές που έτυχε να είμαι εκεί με την κάμερα και στιγμές από συναυλίες οι οποίες λένε η καθεμία μια ιστορία.

«Έχω μια εικόνα από το πρώτο λάιβ στο Χυτήριο το 2015, από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες, όπου έχω τα παιδιά και το κοινό μπροστά και μια από το Καυτατζόγλειο το 2022 πάλι με τον Αλέξη πλάτη. Ενώ βρισκόμαστε σε συναυλία και στις δυο περιπτώσεις, οι φωτογραφίες είναι τόσο διαφορετικές. Η μια είναι από μια συναυλία 700 και η άλλη 30.000 ανθρώπων. Βλέπεις πως αλλάζουν τα πράγματα σε σχέση με το χρόνο και τον χώρο. Διαφορές από τα ρούχα μέχρι και την απόσταση του κοινού από τη σκηνή. Έχει ενδιαφέρον να παρατηρείς τις αλλαγές και την εξέλιξη των πραγμάτων μέσα στο χρόνο».

«Δεν έχουν άλλωστε όλοι οι νέοι στις μεγαλουπόλεις την συνήθεια να ανεβαίνουν ψηλά για να δουν ουρανό;»

Επισκέπτρια παρατηρεί τις φωτογραφίες της έκθεσης / Φωτογραφία: Αλέξανδρος Γαστεράτος

Που τελειώνει για τον Δημήτρη Μουγκό η φωτογραφία;

«Στο χαρτί. Η διαδικασία της φωτογραφίας είναι: κλικ, εμφάνιση του φιλμ και εκτύπωση.

Ακόμα και στην ψηφιακή φωτογραφία που μεσολαβεί ο υπολογιστής, η φωτογραφία ολοκληρώνεται στην εκτύπωση».

Διαφημιστική αφίσα της έκθεσης στην οδό Ακαδημίας 57, έξω από το σινεμά «Cinobo Opera» / Φωτογραφία: Αλέξανδρος Γαστεράτος

*την έκθεση επιμελήθηκε η Δρ. Ηω Πάσχου, επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Φωτογραφίας και Οπτικοακουστικών Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής 

*Η έκθεση θα βρίσκεται στο Cinobo Opera (Ακαδημίας 57) για 2 εβδομάδες (20/09 – 04/10) με ελεύθερη είσοδο. 

Η έκθεση «Κάνα δυο φωτογραφίες», έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα, μαζί με ένα τριήμερο κινηματογραφικό αφιέρωμα με εμβληματικές ταινίες. Από τον «Μαχαιροβγάλτη» του Γιάννη Οικονομίδη μέχρι το θρυλικό «Μίσος» και το “Menace II Society”, οι ταινίες συνομιλούν με τις φωτογραφίες, ενώ τις προβολές θα προλογίζουν καθημερινά αγαπημένοι δημιουργοί και εκλεκτοί φίλοι.

Headlines