Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Frontiers in Behavioral Neuroscience, η ταινία που επιλέγουμε να δούμε μαρτυρά στοιχεία για τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται τα συναισθήματα.

«Οι ταινίες είναι συναρπαστικές. Όχι μόνο απεικονίζουν τα ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά και τα προκαλούν», επισημαίνει η Εσθήρ Ζβίκυ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης από το πανεπιστήμιο Martin Luther Halle-Wittenberg στη Γερμανία.

Η ερευνητική της ομάδα ρώτησε 257 άτομα για το αγαπημένο τους είδος ταινίας. Στη συνέχεια, οι ερευνητές προχώρησαν σε σαρώσεις εγκεφάλου των συμμετεχόντων έτσι ώστε να διαπιστωθεί ποιες περιοχές του εγκεφάλου τους είναι οι πιο ενεργές.

Κατά τη διάρκεια της σάρωσης, οι συμμετέχοντες εκτέθηκαν σε πρόσωπα που εκφράζουν θυμό ή φόβο. Εν τω μεταξύ, οι ερευνητές επικεντρώθηκαν σε δύο περιοχές του εγκεφάλου: την αμυγδαλή, υπεύθυνη για την επεξεργασία των συναισθημάτων, και τον επικλινή πυρήνα, το κέντρο ανταμοιβής του εγκεφάλου. Αυτό που είδαν ήταν μια εντυπωσιακή αντίθεση στην εγκεφαλική δραστηριότητα μεταξύ των θαυμαστών διαφορετικών ειδών ταινιών.

Τι αποκαλύπτει η αγαπημένη σου ταινία για τον εγκέφαλό σου

Οι λάτρεις της δράσης είχαν τις ισχυρότερες αποκρίσεις και στις δύο περιοχές του εγκεφάλου. Όχι μόνο διεγέρθηκαν έντονα απέναντι στα αρνητικά συναισθήματα, αλλά αυτή η διέγερση αφορούσε και στην ανταμοιβή. Τα αποτελέσματα ήταν παρόμοια για τους λάτρεις της κωμωδίας.

Όσοι προτιμούσαν τα θρίλερ και τα ντοκιμαντέρ, από την άλλη πλευρά, αντέδρασαν λιγότερο έντονα εγκεφαλικά βλέποντας πρόσωπα με αρνητικά συναισθήματα στην οθόνη.΄

«Οι άνθρωποι επιλέγουν τα είδη ταινιών που διεγείρουν περισσότερο τον εγκέφαλό τους»

Σύμφωνα με την επικεφαλή συγγραφέα, «φαίνεται ότι οι άνθρωποι επιλέγουν τα είδη ταινιών που διεγείρουν περισσότερο τον εγκέφαλό τους».

Οι ταινίες δράσης και τα θρίλερ απεικονίζουν χαρακτήρες με αρνητικά συναισθήματα, όπως ο φόβος και ο θυμός. Και τα δύο είδη ταινιών συχνά περιλαμβάνουν πράξεις βίας, επικίνδυνους αντιπάλους και καταστάσεις. Βασίζονται επίσης σε μεγάλο βαθμό στην ένταση και το σασπένς. Σε μια ταινία δράσης όμως, τα συναισθήματα φόβου, άγχους, οργής και (τελικά) ανακούφισης ή χαράς του ήρωα είναι το ζητούμενο και οι άνθρωποι των οποίων ο εγκέφαλός ανταποκρίνεται έντονα στα συναισθήματα της οθόνης μπορεί να βιώσουν μεγάλη συγκίνηση από την κινηματογραφική εμπειρία.

Αν και ο φόβος και το άγχος είναι σημαντικά και στα θρίλερ, τα τελευταία τείνουν να επικεντρώνονται στην ίντριγκα, οδηγώντας τον θεατή μέσα από μια μπερδεμένη πλοκή σε ένα συμπέρασμα που εκπλήσσει. Η γνωστική διέγερση του μυστηρίου είναι πιθανώς αυτό που ενδιαφέρει τους λιγότερο συναισθηματικά ανταποκρινόμενους θεατές.

Ομοίως, οι κωμωδίες δίνουν έμφαση στα συναισθήματα ενώ τα ντοκιμαντέρ απευθύνονται στη λογική.

Η έρευνα δεν εξηγεί εάν οι διαφορές στην ανταπόκριση του εγκεφάλου στα αρνητικά συναισθήματα είναι έμφυτες ή επίκτητες. Όποια κι αν είναι η αιτία αυτών των νευρολογικών διαφορών, εγείρουν ερωτήματα σχετικά με τα θεμέλια του προσωπικού γούστου. Γιατί δηλαδή τελικά μας αρέσει αυτό που μας αρέσει…

* Πηγή: Vita

Headlines