Το Σάββατο 5 Οκτωβρίου εγκαινιάζεται στο Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας η ατομική έκθεση του εγκατεστημένου στη Ρώμη Λιβανέζου ζωγράφου Gilbert Halaby με τίτλο «The First Harvest», σε διοργάνωση του Ιστορικού Αρχείου – Μουσείου Ύδρας και επιμέλεια της αρχαιολόγου και ιστορικού τέχνης Ίριδος Κρητικού.

Στην έκθεση που θα διαρκέσει έως και τις 15 Νοεμβρίου, παρουσιάζονται 32 έργα του καλλιτέχνη, 13 από τα οποία για πρώτη φορά, ενώ σε αυτά συμπεριλαμβάνεται ένα μνημειακό εμβληματικό έργο οκτώ μέτρων, από το οποίο και η έκθεση αντλεί τον τίτλο της.

Έχοντας μεγαλώσει στον Λίβανο, ο Halaby που πραγματοποίησε τις σπουδές του στη Βηρυτό στο τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, ζωγράφιζε από πολύ νεανική ηλικία.

Γοητευμένος από τη φυσική ομορφιά του τοπίου της οροσειράς του Λιβάνου, περνούσε πολύ χρόνο παίζοντας ανάμεσα στους ελαιώνες που ανήκαν στην οικογένειά του και τους συνορεύοντες φίλους, διατηρώντας έκτοτε ανεξίτηλη τη φυσική φόρμα των δέντρων στη σκέψη και στη συνέχεια στην τέχνη του.

The First Harvest

Επίκεντρο της έκθεσης είναι το ομότιτλο με αυτήν έργο που εκτείνεται σε μήκος οκτώ μέτρων, αναπαριστάνοντας ένα παλίμψηστο από στιγμές, συνήθειες και έθιμα, στο πλαίσιο αυτής της άχρονης και μοναδικά μεσογειακής ανθρωποκεντρικής αναφοράς, που συνδέεται συμπιληρωματικά με την προσωπική ζωή του Halaby.

Με φορά από τα αριστερά προς τα δεξιά, το φως μεταβάλλεται και κλιμακώνεται, εκτεινόμενο από τις θερμές αποχρώσεις της αυγής και τη θριαμβική δυναμική του μεσημεριανού ήλιου του Νότου, ως τα απαλά ρόδινα του λυκόφωτος.

Το μνημειακό έργο «The First Harvest», συνομιλεί με μια σειρά από τοπία που εμπνέονται από τη διαδοχή των εποχών στην Ύδρα. Τα δώδεκα αυτά έργα, ένα για κάθε μήνα του χρόνου, αιχμαλωτίζουν στο έπακρο τη θριαμβικότητα του φωτός, του τοπίου και της παλέτας των χρωμάτων, καθώς το νησί μεταβάλλεται απαλά στον κύκλο του χρόνου, από τον παγωμένο Ιανουάριο ως την καρδιά της άνοιξης και το χρυσό θέρος και τέλος, στην εποχήτης συγκομιδής.

Αναφορικά με την έμπνευσή του πίσω από την έκθεση The First Harvest ο Gilbert Halaby θα πει, μιλώντας στο in, πως «η 5η Οκτωβρίου σηματοδοτεί την πρώτη επέτειο από την πρώτη συγκομιδή των ελαιόδεντρών μας στη ρωμαϊκή ύπαιθρο. Και στις 5 Οκτωβρίου, που εγκαινιάζεται αυτή η έκθεση στην Ύδρα, όλοι στη Μεσόγειο – σε Ελλάδα, Ιταλία, Λίβανο, Τουρκία, Ισπανία, νότια Γαλλία – θα μαζέψουν τις ελιές τους. Αυτή η σκέψη κάνει την καρδιά μου να χοροπηδά από ευτυχία. Όλοι είναι στη γη τους, κάτω από τα ιερά τους δέντρα, χαίρονται για τον πολύτιμο καρπό που γεννήθηκε μετά από έναν χρόνο υπέροχης εργασίας. Η δουλειά μου γιορτάζει αυτή την εργασία, τη δουλειά του χώματος που πατάμε και την ομορφιά στους ανθρώπους που βρίσκουν παρηγοριά και χαρά στα δέντρα τους».

Η ενότητα αυτή αποτελεί ιδανικό τόπο έκφρασης για τη δεξιοτεχνική αίσθηση και χρήση του φωτός από τον Halaby, καθώς ζωηρά αφαιρετικά πεδία απορροφούν το παγωμένο γαλάζιο του ουρανού του Ιανουαρίου, ή το αιμάσσον κόκκινο των λιβαδιών με τις παπαρούνες που θροΐζουν ανάμεσα στους ελαιώνες τον Μάιο.

Στη συνέχεια, αναφορικά με την επιλογή της Ύδρας ως το «σπίτι» της έκθεσης, θα πει πως «η Ύδρα διάλεξε εμάς και εμείς διαλέξαμε εκείνη. Ερωτευτήκαμε αυτό το υπέροχο νησί και τους κατοίκους του πριν από δέκα χρόνια και ζωγραφίζω κάθε καλοκαίρι που περνάμε εκεί. Το σπίτι μου είναι όπου έχω πινέλο και χρώματα στο χέρι. Οφείλω να ευχαριστήσω την Ντίνα Αδαμοπούλου, τη διευθύντρια του Μουσείου Εθνικού Αρχείου, για την πίστη στην τέχνη μου και τη φιλοξενία αυτής της έκθεσης. Την αγαπημένη μου Έλενα Βότση για την εισαγωγή και πολλούς ακόμη φίλους στο νησί που μας κάνουν να νιώθουμε σαν στο σπίτι μας κάθε φορά που τα πόδια μας αγγίζουν το χώμα του».

Στον κεντρικό τοίχο της έκθεσης στο Μουσείο, παρουσιάζεται μια ενότητα από  ζωγραφισμένα σχηματοποιημένα «σπίτια» που αποτελούν μέρος μιας ιδιωτικής συλλογής στη Ρώμη. Πρόκειται για αφαιρετικές αναπαραστάσεις των μονόχωρων λιτών σπιτιών που συχνά ο καλλιτέχνης συναντά διασχίζοντας την Πελοπόννησο, σχηματοποιημένων σπιτιών που αναπαριστούν την οργανική γαλήνη που ο ίδιος αναζητεί στη φύση, μακριά από την κακοφωνία της σύγχρονης ζωής.

Ερωτηθείς για τα πιο σημαντικά σημεία της έκθεση, ο Gilbert Halaby εξηγεί πως «στο επίκεντρο της έκθεσης βρίσκεται αυτό το έργο μήκους οκτώ μέτρων, που απεικονίζει μια πληθώρα στιγμών και πολιτισμών σε αυτή τη διαχρονική, μοναδικά μεσογειακή σχέση ανθρώπου-φύσης. Μερικές από αυτές είναι από τη ζωή του ίδιου του Χάλαμπι. Προχωρώντας από αριστερά προς τα δεξιά, βλέπουμε τις ανοιχτόχρωμες αποχρώσεις, από τις ζεστές αποχρώσεις της αυγής, μέσα από την πλήρη ισχύ του νότιου ήλιου και στα απαλά ροζ του λυκόφωτος. Ο θεατής βλέπει τους κατοίκους της Μεσογείου να τρυγούν τις ελιές τους . Εκεί είναι η θεία, η μητέρα και ο θείος μου όταν ήταν μικροί στο βόρειο τμήμα του Λιβάνου. Οι φίλοι μου, ένας πατέρας και ο γιος του στη νότια Γαλλία. άλλοι γευματίζουν κάτω από μια ελιά στην Ελλάδα. Στο δεξί άκρο του καμβά, υπάρχει η Ύδρα, το σπίτι που έχουμε επιλέξει. Κατά κάποιον τρόπο, αντιπροσωπεύει αυτό που ονομάζουμε «Οδύσσεια προς το γαλάζιο». Την ετήσια αργή μας πορεία από την Αθήνα μέσα από τους υπέροχους ελαιώνες και τα μικρά χωριά της Πελοποννήσου προς το γαλάζιο του Αιγαίου και, τέλος, προς το σπίτι σε αυτό το νησί. Είναι όμως και η οδύσσεια του καθενός στη Μεσόγειο, στη γη του και προς το γαλάζιο».

Ποιος είναι ο Gilbert Halaby

Γεννήθηκε στον Λίβανο, ενώ μετά τις σπουδές του στην Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο της Βηρυτού έφυγε για τη Ρώμη, η γοητεία της οποίας τον καθήλωσε με τρόπο κεραυνοβόλο, από την πρώτη στιγμή.

«Ο Λίβανος είναι ο σταθερός άνεμος που κουβαλά ό,τι καλό έζησα στα παιδικά μου χρόνια με τη μορφή ευλογημένων σπόρων και τους απλώνει στα ηλιοβασιλεμένα χωράφια του μονοπατιού μου. Αυτοί οι σπόροι μεγαλώνουν και γίνονται ιστορίες χρωμάτων στους καμβάδες μου» λέει στο in, εξηγώντας πως ο Λίβανος επηρέασε τη δουλειά του.

Το 2003 μετακόμισε οριστικά στην Αιώνια Πόλη, όπου και άνοιξε ένα προσωπικό κατάστημα με κοσμήματα και τσάντες κοντά στο Πάνθεον. Το 2010, ο οίκος Maison Halaby παρουσίασε την πρώτη του γυναικεία συλλογή. Το 2016, ο Gilbert Halaby εγκαινίασε μια μπουτίκ στον αριθμό 21 της Via di Monserrato η οποία γρήγορα εξελίχθηκε σε παγκόσμιο cult προορισμό, καθώς αποτέλεσε ένα άτυπο πολιτιστικό σαλόνι με μια βιβλιοθήκη ιστορικών και σύγχρονων συγγραφέων και φιλοσόφων.

Αυτοδίδακτος ως ζωγράφος, ο Halaby καλλιεργεί και εδραιώνει την προσωπική του γραφή τα τελευταία έξι χρόνια, δουλεύοντας καθημερινά στο εργαστήριο της Ρώμης.

Τον Μάρτιο του 2023 παρουσίασε  την πρώτη του ατομική έκθεση με τίτλο «Domus Berytus», στο Beit Beirut Museum στη Βηρυτό. Την ίδια χρονιά, στη δεύτερη πατρίδα του, τη Ρώμη, πραγματοποίησε τη δεύτερη ατομική του έκθεση με τίτλο «Une Comédie Romaine» στη Maja Arte Contemporanea.

Το 2024 παρουίασε την τρίτη του ατομική έκθεση με τίτλο «Will You Waint For Me Under That Pine Tree?» στην Art Booth στο Abu Dhabi και την τέταρτη ατομική του έκθεση με τίτλο «Apogee Of Light» στο Palm Beach, στο πρώτο pop up project της γκαλερί Maja Arte Contemporanea.

Τα έντονα χρώματα κυριαρχούν στους πίνακές του.

«Είναι λάδι σε καμβά. Αυτά τα έντονα χρώματα προέρχονται από το φως της παιδικής μου ηλικίας. Το φως στον Λίβανο και σε όλο το Λεβάντε είναι πληθωρικό και δυνατό. Μας κάνει να βλέπουμε τα χρώματα όπως είναι, όχι όπως τα αντιλαμβάνεται ο εγκέφαλός μας. Όταν βλέπω μια παπαρούνα σε ένα χωράφι, βλέπω αμέσως το κόκκινο χωρισμένο από τους μαύρους σπόρους, το πράσινο των χωραφιών και το μπλε του ουρανού. Είναι χωρισμένα στο μυαλό μου και στους καμβάδες μου, αλλά συνοδεύουν το ένα το άλλο αρμονικά» λέει εξηγώντας την τεχνική του.

Τέλος, στην ερώτηση τι τον παρακινεί να δημιουργήσει απαντάς πως «είναι σαν να γεννάς, δεν μπορείς να μην το κάνεις. Πεθαίνεις αν δεν το κάνεις».

Headlines