Στo ράφι με τα τρόπαια; Δύο Copa Libertadores με τη Φλαμένγκο και το Conference League με τον Ολυμπιακό. Και στο συρτάρι από κάτω; Το συμβόλαιο που εδώ και μερικές ημέρες κατοχυρώνει την παραμονή του Βραζιλιάνου στον Πειραιά ως το καλοκαίρι του 2027.

Θα είναι τότε -με το καλό- 35 και μισό ο Ροντινέι. Υποθέτεις λοιπόν πως το χαρτί που το μελάνι ακόμη δεν έχει στεγνώσει αντιπροσωπεύει πιθανότατα το τελευταίο μεγάλο deal της καριέρας του.

Το παράδειγμα του Ροντινέι

Αν και μεταξύ μας; Αυτά τα βαρύγδουπα συνήθως –και ευτυχώς- στο ποδόσφαιρο… σπάνε τα μούτρα τους. Είσαι όσο το λέει η «ψυχή» σου και η απόδοση σου στο γήπεδο.

Στον προηγούμενο Ολυμπιακό, ο Βραζιλιάνος ήταν η «ψυχή» του πάρτι. Εκείνος που έδινε πλάτος στην επίθεση έχοντας πάντα το πόδι στο γκάζι για το επόμενο overlap. Εκείνος που έφερνε μονίμως έναν παίκτη παραπάνω στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, με την αυθεντική ποιότητα του. Ο τύπος με το μόνιμο χαμόγελο και το μεγάλο ηχείο στα αποδυτήρια για τα επινίκια.

Σε αυτόν τον Ολυμπιακό, και τον παράξενο Σεπτέμβρη, ο Ροντινέι είναι κάτι άλλο. Είναι μπακ. Είναι κάποιος που σε επίπεδο Europa League παίζει μόνος του την πλευρά (Λιόν), Είναι winger κατά συνθήκη (Άρης) ή από την αρχή ενός ματς (Ατρόμητος). Είναι σκόρερ (Βόλος, Ατρόμητος). Δημιουργός (για τον Ελ Κααμπί σε Λαμία και Άρη). Είναι αρχηγός. Είναι εκείνος που ο Μεντιλίμπαρ ούτε που το σκέφτεται πως μπορεί να σχηματίσει 11άδα, δίχως το δικό του όνομα.

Είναι παράδειγμα: για τους παλιούς. Τους νέους. Για τους μικρούς. «Μπράβο φίλε» που θα του έλεγε και ο κολλητός του Κώστας Φορτούνης. Βάζει «πλάτη» σε όλους ο Ροντινέι σε αυτή την συγκυρία ως ότου «κουρδίσει» η νέα μπάντα του Πειραιά. Δεν είναι απλό να έχεις τόσους πολλούς παίκτες, σε τόσα διαφορετικά επίπεδα. Αυτοί που έχασαν την προετοιμασία εδώ –Στάμενιτς, Γκαρθία, Ελ Κααμπί, Έσε-, αυτός που την έχασε αλλού –Γιάρεμτσουκ, Μπριζ-, εκείνοι που χτύπησαν νωρίς –Ρέτσος, Ζέλσον Μαρτίνς, Μασούρας αλλά πλέον και Πιρόλα-, οι τελευταίοι των μεταγραφών –Ολιβέιρα, Γουίλιαν- ως ότου τους κλέψει τον τίτλο ο τελευταίος που μόλις έφτασε –Γιαζιτσί-.

Το μέτρημα φέρνει σούμα μια ντουζίνα. Όποιος γνωρίζει έστω τα στοιχειώδη καταλαβαίνει ότι το πιο μεγάλο πρόβλημα της ομάδας του Μεντιλίμπαρ είναι αυτό: Ούτε η ποσότητα στο ρόστερ, ούτε η ποιότητα. Ο συγχρονισμός που κάποια στιγμή θα μπορέσει να προκαλέσει την αγωνιστική φόρμα και που παρακάτω θα γίνει «ομοιογένεια» και εφόδιο.

Τον Φλεβάρη, ο Μέντι ήταν τυχερός. Το βρήκε γρήγορα. Τώρα ξέρει πως δεν είναι το ίδιο. Αν κάποια στιγμή το καταφέρει; Ίσως ο Ροντινέι γίνει το επόμενο δικό του «παράδειγμα», όπως επτά μήνες πριν έγινε στα ίδια αποδυτήρια έγινε –δίχως να το ξέρε ο άλλοτε αρχηγός του στη Σεβίλλη- Ιβάν Ράκιτιτς. Κάποιος με αυθεντική επιθυμία, νίκης. Δίχως να λογαριάζει τα υπόλοιπα…

Την Πέμπτη στο Φάληρο κατηφορίζει ο Καρβαλιάλ, ο Όρτα, ο Μπρούμα και οι άλλοι της Μπράγκα στο πρώτο «πρέπει» του Europa League. Την Κυριακή περιμένει ο Παναθηναϊκός στο ΟΑΚΑ, πριν την επόμενη «εθνική διακοπή».

Για να βγει το πρόγραμμα ο Βάσκος… τέντωσε το rotation με επτά αλλαγές από την Λιόν ως τον Ατρόμητο. Το σχήμα είχε τη συνοχή μιας «δοκιμής», στην προπόνηση του Σαββάτου. Άντεξε γιατί ο Ροντινέι έγινε η «κόλλα» του και γιατί ο Μουζακίτης έκανε την καλύτερη εμφάνιση «μέσου» του Ολυμπιακού στο φετινό πρωτάθλημα. Ποιος άλλος θα βάλει το όνομα του σε αυτή τη λίστα την εβδομάδα που ξεκίνησε; Να μια ενδιαφέρουσα απορία.

Headlines