«Επιλέξτε ζωή. Επιλέξτε δουλειά. Επιλέξτε καριέρα. Επιλέξτε οικογένεια». Μια από τις πιο εμβληματικές ταινίες όλων των εποχών κάνει την εμφάνισή της και πάλι στις μεγάλη οθόνη στην πόλη μας, την Αθήνα. Λόγος γίνεται για το θρυλικό «Trainspotting» που επιστρέφει στις «Νύχτες Πρεμιέρας» τρεις δεκαετίες μετά τη θριαμβευτική του πρώτη προβολή.
Η πλοκή της ταινίας
Η ταινία που βασίστηκε στο ομώνυμο βιβλίο του Ίρβιν Γουέλς, το «Trainspotting» ακολουθεί τον ήρωά του Μαρκ Ρέντον και τους φίλους του στις περιπέτειές τους στο θαυμαστό κόσμο της ναρκοκουλτούρας, στα δρομάκια και τις αλάνες του Εδιμβούργου μέχρι τα υγρά βάθη της «πιο βρώμικης τουαλέτας της Σκωτίας» και κυρίως στο πέρα-δώθε του ταξιδιού τους στην εξάρτηση.
Αυτή όμως δεν είναι μια απλή ιστορία εξάρτησης. Όπως όρισε και η έναρξη της ταινίας, οι πρωταγωνιστές δεν βρέθηκαν στο έλεος της ηρωίνης επειδή κάποια κακιά μοίρα τους κυνηγούσε, αλλά γιατί θέλοντας να απεμπολήσουν κάθε καρκίνωμα της κοινωνίας, επέλεξαν να γίνουν οι ίδιοι το κατακάθι της και η κοινωνία, όπως πάντα, αδιαφορεί. Κρίνει και αδιαφορεί.
Άλλοι διαλέγουν την βολή του γραφείου τους, του σπιτιού και του κρεβατιού τους. Επιλέγουν να μην είναι πρόβλημα για το κοινωνικό σύνολο και μάλιστα με την ψευδαίσθηση πως με αυτόν τον τρόπο ασκούν κριτική στα στάνταρ και τις μόδες. Για τον Ρέντον, όμως, μια τέτοια πραγματικότητα δεν αποτελεί φυγή από τα κοινωνικά «πρέπει», ίσα-ίσα τα αναπαράγει. Το μήνυμα είναι ένα: Η νέα γενιά δεν έχει καν την ψευδαίσθηση της επιλογής. Δεν της προτάσσεται η «επιλογή» της ζωής, της «καριέρας». Το καπιταλιστικό όνειρο πέθανε και πλέον υπάρχει μονάχα η επιβίωση.
Στιγμιότυπο της ταινίας
Σε αντίθεση με τον μέσο «κυρ-Παντελή» που γκρινιάζει με την κάθε αναποδιά που έχει να αντιμετωπίσει – η οποία είναι αποτέλεσμα τον δικών του επιλογών-, ο Ρέντον και οι φίλοι του επιλέγουν την πρέζα – αντί για το κέικ που θα τους προξενήσει χοληστερίνη. Όταν ο εθισμός τους «ρίχνει» ή τους φέρνει αντιμέτωπους με δύσκολες καταστάσεις και κυνηγητά-μπελάδες μέσα στην πόλη δεν κατηγορούν κανέναν πέραν από τους εαυτούς τους, και μάλιστα γελάνε με τις αναποδιές. Δεν φταίει το σύστημα, δεν φταίει η κοινωνία, φταις εσύ και πρέπει να το δεχτείς, να σφίξεις τα δόντια και να πάψεις να παίρνεις τον εαυτό σου πολύ σοβαρά.
Στιγμιότυπο της ταινίας
Η ταινία, παρότι δεν έχει και το πιο ευχάριστο περιεχόμενο με τους ναρκομανείς, ψυχασθενείς και αναμφίβολα losers πρωταγωνιστές, δεν πρόκειται για ένα downbeat δείγμα κινηματογράφου. Το «Trainspotting» είναι ίσως το πιο ευχάριστο δείγμα ταινίας με κεντρική θεματική τα ναρκωτικά στην ιστορία του σινεμά έχοντας μια τόσο ωμή σκηνοθετική αφήγηση. Ο κλήρος πέφτει στον Ντάνι Μπόιλ που, πατώντας στο σθεναρό σενάριο του Χοτζ, εκτοξεύει την ταινία με ταχύτητα φωτός στο κέντρο του στόχου του, ενώ ξεδιπλώνει ένα από τα πιο καυστικά είδη χιούμορ που είδαμε ποτέ.
Ο Ντάνι Μπόιλ
Ο Ντάνι Μπόιλ είναι άγγλος σκηνοθέτης και παραγωγός. Γεννήθηκε το 1956. Αυτός, με δύο ταινίες στα ‘90ς άλλαξε το βρετανικό κινηματογραφικό ίχνος και την δυτική σινε-κουλτούρα της εποχής του. Εργάστηκε στο θέατρο και την τηλεόραση, ενώ στον κινηματογράφο έχει τιμηθεί με Όσκαρ Σκηνοθεσίας και δύο BAFTA.
*Αν θέλετε να ανοίξετε την κερκόπορτα της δεκαετίας του ’90 και να δείτε την ταινία, εισιτήρια θα βρείτε στο inTickets. Καλή θέαση!
Ερωτηθείς εάν πιστεύει ότι αυτό αποτελεί μεμονωμένο παράδειγμα ή εισερχόμαστε σε μια φάση κρίσης του κομματικού φαινομένου, ο πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας απάντησε «και τα δύο»
Στο εργοτάξιο του μετρό των Εξαρχείων βρέθηκαν τα συνεργεία που εφαρμόζουν την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών για την απομάκρυνση των λαμαρινών της οδού Θεμιστοκλέους.
Για να φτιάξουν τα κοστούμια της νέας ταινίας «Wicked», οι δημιουργοί της ταινίας απευθύνθηκαν σε έναν νικητή του Tony Award που ήδη γνώριζε τον κόσμο του Οζ.
