Ο Frank Winnold Prentice ήταν 23 ετών όταν εντάχθηκε στο πλήρωμα του Τιτανικού ως βοηθός αποθήκης στις 4 Απριλίου 1912, μόλις 10 ημέρες πριν το πλοίο προσκρούσει σε παγόβουνο.
Επιβιβάστηκε στις 10 Απριλίου με την ιστορία από ‘κει και έπειτα να είναι γνωστή σε όλους μας.
Όταν ο Τιτανικός χτύπησε στο παγόβουνο, ο Frank ανέβηκε στο κατάστρωμα και βοήθησε τους επιβάτες να ανέβουν στις σωσίβιες λέμβους όταν πλέον ήταν σαφές ότι ο Τιτανικός θα βυθιζόταν.
Όταν απέμειναν μόνο δύο σωσίβιες λέμβοι στο πλοίο, ο Frank κατέληξε να συζητά με δύο άλλα μέλη του πληρώματος, για το τι θα κάνουν.
Οι άνδρες αποφάσισαν να πηδήξουν στη θάλασσα πριν το πλοίο βυθιστεί, με τον Frank να αποφεύγει οριακά να χτυπήσει στις προπέλες του πλοίου κατά την πτώση του στο νερό.
Το ρολόι τσέπης του, το οποίο κράτησε μαζί του μετά την καταστροφή, σταμάτησε περίπου εκείνη την ώρα και κόλλησε στις 2:20 π.μ.
«… ήταν σαν να πατάς τα φρένα στο αυτοκίνητό σου και αυτό ήταν όλο, σταμάτησε»
Το ρολόι τσέπης του Frank
Ο 23χρονος Frank διασώθηκε από τη σωσίβια λέμβο 4, η οποία είχε μείνει κοντά στον Τιτανικό για να μαζέψει επιζώντες, και του δόθηκε ένας μανδύας από τη Βιρτζίνια Εστέλ Κλαρκ, μια επιβάτιδα την οποία είχε βοηθήσει να φορέσει σωσίβιο και να την πείσει να μπει στη βάρκα νωρίτερα κατά τη διάρκεια της καταστροφής, κάτι που πιστεύει ότι «πιθανώς μου έσωσε τη ζωή».
«Ήταν σαν να φρενάρεις το αυτοκίνητο»
Αργότερα στη ζωή του, ο Frank μίλησε στο BBC για την εμπειρία του στο Τιτανικό και είπε ότι μετά την πρόσκρουση του πλοίου στο παγόβουνο ήταν «σαν να φρενάρεις το αυτοκίνητο».
«… ήταν σαν να πατάς τα φρένα στο αυτοκίνητό σου και αυτό ήταν όλο, σταμάτησε», είπε για τον Τιτανικό που ακινητοποιήθηκε πλήρως μετά τη σύγκρουση.
«Είχαμε ένα φινιστρίνι ανοιχτό, κοίταξα έξω και ο ουρανός ήταν καθαρός, τα αστέρια έλαμπαν, η θάλασσα ήταν τελείως ήρεμη… δεν μπορούσα να καταλάβω και έτσι βγήκα από την καμπίνα μου», θυμάται ο Frank.
Είπε ότι δεν μπορούσε να δει το παγόβουνο επειδή το πλοίο είχε ήδη περάσει από αυτό το σημείο.
Θα μπορούσαν να είχαν σωθεί περισσότεροι
Ο Frank εξήγησε ότι θα μπορούσαν να είχαν σωθεί πολλές περισσότερες ζωές εκείνη τη νύχτα, καθώς παρατήρησε ότι οι πρώτες σωσίβιες λέμβοι που δρομολογήθηκαν «δεν είχαν πολλούς επιβάτες», καθώς οι άνθρωποι «φοβόντουσαν να κατέβουν».
Εξήγησε ότι ο κόσμος «δεν πίστευε ότι θα βυθιζόταν» και είπε ότι θα μπορούσαν να είχαν σωθεί περισσότερες ζωές αν είχαν μπει περισσότεροι άνθρωποι στις σωσίβιες λέμβους.
Αν είχαν βγει όλες οι σωσίβιες λέμβοι από τον Τιτανικό θα είχαν σωθεί έως και 1178 άνθρωποι, ενώ μόνο 705 άνθρωποι επέζησαν από το ναυάγιο.
Η αλληλογραφία ανάμεσα στον σεβάσμιο αρχιτέκτονα Χάνσεν και τον μαθητή του Τσίλερ, τον οποίο ορίζει ως επιβλέποντα κατά την ολοκλήρωση της Ακαδημίας Αθηνών, αποκαλύπτει και την εικόνα της Αθήνας από το 1859 έως το 1890
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Το «Smile 2» είναι μια ταινία τρόμου που λειτουργεί σαν καθρέφτης μιας κοινωνίας καταδικασμένης να πεθάνει φορώντας κυρίως και βασικά ένα ανατριχιαστικό χαμόγελο.
Αν υπήρχε έστω και κάποιος που αμφέβαλε έως τώρα, ήρθε η στιγμή να αναθεωρήσει: η Άντρεα Άρνολντ είναι ένα από τα σημαντικότερα ταλέντα της βρετανικής κινηματογραφίας και το αποδεικνύει μέσα από το «Bird».
