Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ – Το κυβερνών ΠΑΣΟΚ πού είναι;

Η μεγάλη συμμετοχή στον πρώτο γύρο των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ έδειξε ότι υπάρχει ακόμα ενδιαφέρον για το πάλαι ποτέ κραταιό κόμμα εξουσίας, αλλά όχι και τόσ0 ώστε να το οδηγήσει στην εξουσία ξανά και, κυρίως, αυτόνομα.

Εντούτοις, το αποτέλεσμα έδωσε μία ορμή στα δύο στελέχη που πέρασαν στον δεύτερο γύρο: τον Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος καλείται να αποδείξει ότι μπορεί να τα αλλάξει όλα εάν επανεκλεγεί, και τον δήμαρχο Αθηναίων, Χάρη Δούκα, που έχασε τη μάχη με την Αθήνα, καθώς δεν κατάφερε να πείσει τους δημότες του ότι χωράνε δύο καρπούζια σε μία μασχάλη.

Γεγονός είναι, βέβαια, ότι η εσωκομματική διαδικασία του ΠΑΣΟΚ έγινε με όρους πολιτικούς, ενώ ακούστηκαν από τους περισσότερους υποψηφίους πολιτικές προτάσεις και εναλλακτικές απέναντι στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Το κυβερνών ΠΑΣΟΚ δεν είναι ακόμη εδώ

Ωστόσο, αυτά δεν είναι αρκετά για να φέρουν ξανά το ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση του τόπου και να πείσουν τους δυσαρεστημένους πολίτες από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αλλά και τους απογοητευμένους ψηφοφόρους από την εξελισσόμενη ιλαροτραγωδία του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η «Δημοκρατική Παράταξη» επέστρεψε και μπορεί να εκτοξευτεί στην κορυφή στις επόμενες εθνικές εκλογές.

Όλο το τελευταίο διάστημα, άλλωστε, οι δημοσκοπήσεις ήταν ενδεικτικές: το ΠΑΣΟΚ ανεβαίνει επειδή καταρρέει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι τόσο ώστε να ξεκολλήσει από τις χαμηλές του επιδόσεις, οι οποίες φαίνεται να έχουν παγιωθεί σε ένα ποσοστό που δεν ξεπερνά το 15% – κι αυτό, στην εκτίμηση ψήφου.

Γιατί ακόμα κι αν το ΠΑΣΟΚ, στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, γίνει αξιωματική αντιπολίτευση στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, με ποσοστά που κινούνται από το 12% έως το 16%-17%, απέναντι σε μία Νέα Δημοκρατία – η οποία έχει τη δυνατότητα, παρά την εκτεταμένη δυσαρέσκεια του κόσμου, να δώσει «ζεστό» χρήμα στο λαό – που πέφτει αλλά δεν κατακρημνίζεται, τι δύναμη θα έχει για να αποτελέσει μία αξιόπιστη και, κυρίως, ισχυρή πρόταση διακυβέρνησης;

Όπως όλα δείχνουν μέχρι στιγμής, το ΠΑΣΟΚ συνεχίζει να μην εισπράττει δημοσκοπικά και πολιτικά την απογοήτευση των πολιτών από τη Νέα Δημοκρατία και τον ΣΥΡΙΖΑ, παρότι ο τελευταίος φαίνεται να έχει χάσει οριστικά το «τρένο» της κυβερνώσας Αριστεράς.

Ζητείται «πρωθυπουργίσιμος»

Παρ’όλα αυτά, οι περισσότεροι εκ των υποψηφίων προέδρων του ΠΑΣΟΚ του πρώτου γύρου, καλούσαν τον κόσμο να ψηφίσει, όχι για αρχηγό του κόμματος, αλλά για τον επόμενο ή την επόμενη πρωθυπουργό και επέμεναν πως οι «πράσινες» κάλπες ήταν στην ουσία πρόβα εθνικών εκλογών, διαμηνύοντας πως «ψηφίζουμε για την επόμενη κυβέρνηση».

Ωραία και θεμιτά τα μεγάλα λόγια, αλλά οι δύο μονομάχοι του δεύτερου γύρου καλούνται τώρα να αποδείξουν ότι μπορούν να τα εφαρμόσουν και στην πράξη.

Ο Χάρης Δούκας δήλωσε μετά την οριακή του νίκη, καθώς κινδύνευσε σοβαρά από τον Παύλο Γερουλάνο που για λίγες ψήφους δεν πήρε τη δεύτερη θέση, ότι το εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Οκτωβρίου έδειξε πως το 70% των μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ θέλει αλλαγή ηγεσίας – δεν θέλει τον Ανδρουλάκη με λίγα λόγια.

Τα λόγια αυτά του δημάρχου Αθηναίων, αν επικεντρωθεί κανείς μόνο στα ποσοστά των υποψηφίων, έχουν βάση: ο απερχόμενος και εκ νέου υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, κέρδισε την πρωτιά με κάτι λιγότερο από 30%, ενώ το προηγούμενο διάστημα – και όχι μόνο για τις χαμηλές επιδόσεις της παράταξης στις ευρωεκλογές – φάνηκε πως συγκέντρωνε τη δυσαρέσκεια των στελεχών, αλλά και την δημοσκοπική επιθυμία των πολλών να υπάρξει αλλαγή ηγεσίας.

Το ζητούμενο είναι αν ένα πρόσωπο που δοκιμάστηκε ήδη σε εθνικού επιπέδου εκλογικές μάχες και κατάφερε μεν αρκετές μικρές αλλά σημαντικές για το ΠΑΣΟΚ νίκες, όχι όμως και την επιστροφή του κόμματος σε τροχιά εξουσίας, μπορεί από εδώ και στο εξής να αποδείξει ότι είναι και «πρωθυπουργίσιμος» – όπως έλεγε και η Άννα Διαμαντοπούλου…

Από την άλλη πλευρά, ο Χάρης Δούκας, όσο πετυχημένη κι αν ήταν η εκλογική του νίκη στον δήμο της Αθήνας – την οποία, κακά τα ψέματα, την πέτυχε επειδή στο δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών τον στήριξε και ο ΣΥΡΙΖΑ – καλείται να αποδείξει ότι έχει πολιτικό λόγο με ουσία, ότι δεν «πατάει σε δύο βάρκες» και ότι μπορεί να αποτελέσει την εναλλακτική απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη, κάτι που αποτελεί δύσκολο «στοίχημα».

Και τώρα τι;

Σε κάθε περίπτωση, η μάχη της 13ης Οκτωβρίου θα κριθεί εκ νέου από τη σύνθεση του εκλογικού σώματος, αλλά και από τα «παζάρια» και τις συμμαχίες που θα κλίνουν προς τον έναν ή τον άλλον υποψήφιο.

Το ερώτημα, όμως, αν δεν αλλάξουν ουσιαστικά πράγματα στο ΠΑΣΟΚ, αν δεν κατατεθούν γενναίες προτάσεις στη Βουλή για τη φορολογία, το εισόδημα, την Παιδεία και την Υγεία, την κοινωνική συνοχή και τη μάχη κατά της ακροδεξιάς, που συνεχίζει να «παίρνει κεφάλι» και στην Ελλάδα, θα παραμείνει: Και τώρα τι;