65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης: Αφιέρωμα στη διευρυμένη έννοια της οικογένειας

Η διευρυμένη έννοια της οικογένειας σε όλες τις σύγχρονες και εναλλακτικές μορφές και εκφράσεις της, ως κομμάτι ενός συνεχώς μεταβαλλόμενου κόσμου, βρίσκεται στο επίκεντρο του αφιερώματος «Un-Family-ar» που παρουσιάζεται στο πλαίσιο της ενότητας Survey Expanded του τμήματος Meet the Neighbors+, στο 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

Στο αφιέρωμα Un-Family-ar θα προβληθούν συνολικά 11 ταινίες από 16 χώρες

Η ανανεωμένη και διευρυμένη ενότητα Survey Expanded του Meet the Neighbors+ έχει κάθε χρόνο θεματικό χαρακτήρα, επιχειρώντας να χαρτογραφήσει, να αναδείξει και να προβάλλει κινηματογραφικά και εν γένει καλλιτεχνικά ρεύματα, κοινωνικά και γεωπολιτικά ζητήματα, αλλά και να ανακαλύψει τις πιο πρωτοποριακές, καινοτόμες και δημιουργικές φωνές της περιοχής.

Το τμήμα  περιλαμβάνει και τις 36 χώρες της νοτιοανατολικής Ευρώπης, της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής, στις οποίες απευθύνεται η Αγορά, ο αναπτυξιακός πυλώνας του Φεστιβάλ.

Οι ταινίες που θα προβληθούν

Το Windless (2024) του Πάβελ Βεσνάκοφ (Βουλγαρία – Ιταλία) αφηγείται μια ιστορία συγχώρεσης και συμφιλίωσης με τα οδυνηρά τραύματα και τις ανοιχτές πληγές ενός οικογενειακού δράματος.

Στο Who Do I Belong To (2024) της Μέριαμ Tζαμπέρ (Τυνησία – Γαλλία – Καναδάς), μια βασανισμένη οικογένεια στον απομονωμένο βορρά της Τυνησίας ζει σε μόνιμο καθεστώς αγωνίας και φόβου.

Το The Ties That Bind Us (2024) της Καρίν Ταρντιέ (Γαλλία – Βέλγιο) μάς μιλά για τους πιο απρόβλεπτους δεσμούς που σφυρηλατούνται μέσα την τυχαιότητα και τα απρόοπτα της ζωής, τις αναπάντεχες τραγωδίες, τις αγωνίες και τους έρωτες που προκύπτουν τις πιο αμήχανες στιγμές.

Το Luna Park (2024) του Φλόρεντς Πάπας (Αλβανία – Ελλάδα – Ιταλία – Κροατία – Κόσοβο), που θα προβληθεί σε παγκόσμια πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη, μας μεταφέρει στην καρδιά της κρίσης που σημάδεψε τη χώρα το 1997, όταν το επονομαζόμενο «σκάνδαλο των πυραμίδων» οδήγησε ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού στη χρεοκοπία, πυροδοτώντας μια αιματηρή εμφύλια σύρραξη και μια βαθιά κοινωνικο-πολιτική αναταραχή.

To Three Kilometres to the End of the World (2024) του Εμάνουελ Πάρβου (Ρουμανία) μάς προσκαλεί σε ένα δυσοίωνο ταξίδι αποδόμησης και απομάγευσης της οικογενειακού άβατου.

Στο The Jolly Forgers (2023) της Γιολάντ Μορό (Γαλλία), η Μιρέιγ επιστρέφει στο πατρικό έπειτα από απουσία σαράντα ετών, πλήρως αποξενωμένη από την οικογένειά της και ψυχικά αποκαμωμένη από μια ζωή γεμάτη απογοητεύσεις και ματαιωμένες προσδοκίες.

H ταινία Κοιτώνας / Dormitory (2023) του Νεχίρ Τούνα (Τουρκία – Γερμανία – Γαλλία), που αντλεί έμπνευση από προσωπικά βιώματα του σκηνοθέτη στην Τουρκία της δεκαετίας του ’80, μας βυθίζει στο ασφυκτικό σύμπαν της φονταμενταλιστικής κατήχησης, μέσα από μια ιστορία υποκατάστασης της οικογένειας από επίσημες δομές εξουσίας και καταπίεσης.

Το Σπιτικό για αρχάριους / Housekeeping for Beginners (2023) του Γκόραν Στολέφσκι (Βόρεια Μακεδονία – Κροατία – Σερβία – Πολωνία – Κόσοβο) μετατρέπει την οικογένεια σε όχημα αντίστασης απέναντι στην περιθωριοποίηση, στις προκαταλήψεις και στον κοινωνικό αποκλεισμό.

Το Σπίτι του Αγά / Aga’s House (2017) της Λεντίνα Ζακίρι (Κόσοβο – Κροατία – Γαλλία –  Αλβανία) ξεδιπλώνει τη συγκινητική ιστορία μιας αυτοσχέδιας οικογένειας, η οποία διαμορφώθηκε από τον σπαραγμό και τη φρίκη του πολέμου.

Ο Κυνόδοντας (2009) του Γιώργου Λάνθιμου (Ελλάδα) ταυτίζει την οικογενειακή δομή με ένα περίκλειστο κύκλωμα που ασκεί νοητική και πολιτισμική εξουσία στα παιδιά, λειτουργώντας ως ένας ανακυκλούμενος μηχανισμός πολύπλευρης καταπίεσης.

Στη Στρέλλα (2009) του Πάνου Χ. Κούτρα (Ελλάδα), ο Γιώργος, 48 ετών, αποφυλακίζεται έπειτα από 15 χρόνια εγκλεισμού για έναν φόνο που διέπραξε στο χωριό που γεννήθηκε. Το βράδυ της αποφυλάκισής του, διανυκτερεύει σ’ ένα φτηνό ξενοδοχείο στην Ομόνοια.