Γιόνγκμπλουντ, Σουρμπίρ, Γιάνσεν, Ρένζενμπρινκ, Κρόιφ και τώρα Νέεσκενς. Πάνω από τους μισούς ολλανδούς παίκτες που ξεκίνησαν βασικοί στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974 απέναντι στη Δ.Γερμανία δεν υπάρχουν πια στη ζωή.
Η ομάδα που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο αλλά δεν κατάφερε να πατήσει στην κορυφή του Ολύμπου, όπως ακριβώς συνέβη με την Εθνική Βραζιλίας του 1982, παίζει πια μπάλα σε άλλα μέρη.
Η πιο αναπάντεχη απώλεια ήταν του Γιόχαν Νέεσκενς, γνωστός στην Καταλονία ως Johan Secundo ή «El Torero», «Ο Ταύρος». Στην πραγματικότητα πήγε ως δεύτερος στην Μπαρτσελόνα, ακολουθώντας τον επιστήθιο φίλο του Γιόχαν Κρόιφ από τον Αγιαξ, αλλά στο φευγιό του είχε γίνει πρώτος.
Ηταν 17 Μαΐου 1979. Ο Γιόχαν Κρόιφ είχε αποχαιρετήσει το Καμπ Νου εδώ και έναν χρόνο αλλά ο Διόσκουρος του Γιόχαν Νέεσκενς φορούσε ακόμα τα Μπλαουγκράνα και γνώριζε την απόλυτη αποθέωση. Μία ημέρα νωρίτερα είχε οδηγήσει την Μπάρτσα στην κατάκτηση του πρώτου ευρωπαϊκού τροπαίου της, το Κύπελλο Κυπελλούχων, με νίκη επί της Φορτούνα Ντίσελντορφ (4-3) και τώρα βρισκόταν στο μπαλκόνι του δημαρχιακού μεγάρου. Η ιαχή «Νέεεεσκενς, Νέεεεσκενς, Νέεεεσκενς», δονούσε την ατμόσφαιρα. Ο Ολλανδός πέταξε το μετάλλιό του στο πλήθος και ξέσπασε σε λυγμούς, ενώ όσοι βρίσκονταν δίπλα του προσπαθούσαν να τον παρηγορήσουν.
Johan Neeskens, 𝐥𝐞𝐲𝐞𝐧𝐝𝐚 𝐚𝐳𝐮𝐥𝐠𝐫𝐚𝐧𝐚
Rebuscamos en el @VintageRTVE dedicado a la Recopa de Europa del Barça en 1979
Ηταν η αναγνώριση της τεράστιας προσφοράς του στον μεγάλο καταλανικό σύλλογο αλλά και η στιγμή που ο Νέεσκενς ήξερε πως έπρεπε πια να αποχωρήσει.
Μια εξέλιξη που μόνο ένας αρχαίος δραματουργός θα μπορούσε να εμπνευστεί.
Σε μία εποχή που κανένας ποδοσφαιριστής στην Ισπανία δεν είχε μακρύ μαλλί οι ξανθές μπούκλες του «De Nee» έφταναν σχεδόν μέχρι τους ώμους του, τα γαλανά μάτια του πετούσαν σπίθες και το ύφος του ήταν πάντα cool μοιάζοντας περισσότερο με ροκ σταρ παρά με ποδοσφαιριστή.
Οι γυναίκες μιλούσαν συνέχεια για τον όμορφο Ολλανδό και τα λευκά βραχιόλια ου φορούσε γύρω από τις κάλτσες του.
Ο Νέεσκενς δεν ήθελε ποτέ να γίνει poster boy. Γι’ αυτόν το ποδόσφαιρο ήταν ζήτημα επιβίωσης, μιας συνεχής πάλη για να ξεφύγει από τα φουγάρα της χαλυβουργίας Hoogovens στη σκιά των οποίων μεγάλωσε και ο πατέρας του πήγαινε καθημερινά για τον επιούσιο. Κυνηγούσε συνεχώς τους αντιπάλους στο γήπεδο όπως κάνουν τα νεαρά σκυλιά με τα αφεντικά τους. Οι εικόνες από την αναμέτρηση με τη Φέγενορντ και τον Βίλεμ φαν Χάνεγκεμ έχουν μείνει στην ιστορία.
Στη δεκαετία του 1970 το ποδόσφαιρο στην Ισπανία ήταν σκληρό, οι αμυντικοί έπαιζαν αντιαθλητικά και δαντελένιοι παίκτες όπως ο Γιόχαν Κρόιφ συχνά εξαφανίζονταν. Όχι όμως ο Νέεσκενς. Όταν οι αντίπαλοι τον έβλεπαν να τους πλησιάζει φρόντιζαν να προφυλάσσουν τους αστραγάλους τους.
Το 1976 αναδείχτηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην Ισπανία, όταν ο Κρόιφ ήταν το μεγάλο όνομα. Ο Johan Secundo είχε καταφέρει να βγει από τη σκιά αναγκάζοντας τους αντιπάλους να εκτιμήσουν όχι μόνο τη δύναμη και το μαχητικό του πνεύμα αλλά και την τεχνική του δεξιού ποδιού του. Σε μία εποχή που επιτρέπονταν μόνο δύο ξένοι παίκτες και η Μπάρτσα θα μπορούσε να αποκτήσει οποιονδήποτε ήθελε δίπλα στον Κρόιφ εκείνη είχε προτιμήσει να ακούσει τη συμβουλή του Ρίνους Μίχελς και να επενδύσει σε έναν παίκτη που ήταν κάτι παραπάνω από «Δεύτερος Γιόχαν». Έναν ποδοσφαιριστή που δεν είχε ανάγκη τη δημοσιότητα και έπαιζε πάντα για τους άλλους.
«Το ποδόσφαιρο είναι απλό. Οι τακτικές δεν έχουν καμία αξία αν χάνεις οκτώ στις δέκα μονομαχίες. Επαιζα σκληρά αλλά όχι αντιαθλητικά», έλεγε σε συνέντευξή του πριν από 30 χρόνια.
Εφυγε τελικά το 1979 για να περάσει τον Ατλαντικό (Κόσμος της Νέας Υόρκης) αλλά επέστρεψε μετά από 27 χρόνια μαζί με τον Φρανκ Ράικαρντ εξελίσσοντας το τίκι τάκα τις βάσεις του οποίου είχε βάλει τη δεκαετία του 1990 ο Γιόχαν Κρόιφ. Ο Νέεσκενς είχε τοποθετήσει υπό τη σκέπη του τους Τσάβι, Ινιέστα, Ροναλντίνιο και στο τέλος τον Μέσι.
Το πιο εντυπωσιακό αυτογκόλ του αιώνα πέτυχε ποδοσφαιριστής στην αναμέτρηση τοπικού πρωταθλήματος, καθώς σκόραρε από το κέντρο στην εστία της ομάδας του και έγινε… viral.
Προτάσεις για την επόμενη μέρα κατέθεσε ο Παύλος Γερουλάνος σε Ανδρουλάκη και Δούκα. Συζήτησε για το πώς θα «φτιάξουμε το ΠΑΣΟΚ του μέλλοντός μας» αρνούμενος όμως να πει ποιος θα προτιμούσε να είναι μπροστά.
Ένα σύγχρονο και λειτουργικό Μουσείο για την έκθεση και ανάδειξη μέρους των πολυάριθμων ευρημάτων που αποκαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια των ανασκαφών για την κατασκευή του Μετρό Θεσσαλονίκης.
