Μπορεί στο παρασκήνιο να παίζεται «χοντρό» παιχνίδι ενόψει του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών στο ΠΑΣΟΚ, με δεδομένο ότι οι δύο διεκδικητές επιχειρούν το colpo grosso για να συνάψουν συμμαχίες, να χτίσουν γέφυρες και να διευρύνουν τις εκλογικές τους δεξαμενές, ωστόσο, η επόμενη ημέρα της 14ης Οκτωβρίου φαντάζει δύσκολη για το νέο πρόεδρο του κινήματος, όποιος και αν είναι αυτός.

Το ερώτημα της συμμετοχής

Το ζήτημα της συμμετοχής και της προσέλευσης στις νέες κάλπες απασχολεί όλες τις πτέρυγες της Χαριλάου Τρικούπη. Συνήθως, στον δεύτερο γύρο αυτοί που προσέρχονται στις εκλογές είναι λιγότεροι από την πρώτη Κυριακή.

Εντούτοις, η «ακτινοβολία» του νέου προέδρου σχετίζεται άμεσα με τον αριθμό των ψηφισάντων. Ζητούμενο για το όλον ΠΑΣΟΚ είναι να μην υπάρξει μεγάλη μείωση ως προς τη συμμετοχή.

Αυτή η συνθήκη γίνεται ακόμη πιο επιτακτική για τους δύο διεκδικητές, δεδομένου ότι και οι δύο, παρόλο που πέρασαν στον δεύτερο γύρο, βγαίνουν από την πρώτη Κυριακή σχετικά «λαβωμένοι». Άλλωστε, έλαβαν ποσοστά που δεν υπερβαίνουν το 30%, ενώ Παύλος Γερουλάνος και Άννα Διαμαντοπούλου – εκ του αποτελέσματος – θα είναι ρυθμιστικοί παράγοντες και της δεύτερης Κυριακής αλλά και της επόμενης ημέρας για το κόμμα.

Την ίδια ώρα, τα μεγαλύτερα αστικά κέντρα της χώρας έχουν εξελιχθεί σε «αγκάθι» τόσο για τον Νίκο Ανδρουλάκη όσο και για τον Χάρη Δούκα. Στην Αθήνα και κατ’ επέκταση στην Αττική τον πρώτο λόγο τον έχει ο Παύλος Γερουλάνος. Η πρωτιά του ενίσχυσε κατά πολύ το πολιτικό του κεφάλαιο, εάν λάβει κανείς υπόψη ότι ξεπέρασε πανελλαδικά το 21% όταν στις εκλογές του ΚΙΝΑΛ το 2021 είχε λάβει μόλις των 8% των ψήφων.

Από την άλλη πλευρά, η Άννα Διαμαντοπούλου, που απουσιάζει για πολλά χρόνια από τα τεκταινόμενα του ΠΑΣΟΚ, πέρασε στην Αθήνα αλλά και στην Αττική τόσο τον Νίκο Ανδρουλάκη όσο και τον Χάρη Δούκα, ενώ στη Θεσσαλονίκη, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, κατέλαβε την πρώτη θέση. Υπό αυτό το πρίσμα, είναι αδύνατον να θεωρήσει κάποιος ότι την επομένη της 14ης Οκτωβρίου, η ίδια θα βρίσκεται εκτός πολιτικού παιχνιδιού.

Συμφωνίες και διαφωνίες

Προφανώς, ο κάθε υποψήφιος κατέθεσε κατά την προεκλογική περίοδο την δική του ιδεολογική και πολιτική πλατφόρμα. Εντούτοις, η ενότητα του ΠΑΣΟΚ την επόμενη ημέρα, με βάση την εικόνα που διαμορφώθηκε στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών, προϋποθέτει συναινέσεις και συμφωνίες.

Προς το κέντρο ή προς τα αριστερά; Αυτόνομη στρατηγική, βλέμμα προς τον ΣΥΡΙΖΑ ή τη ΝΔ; Περιορισμός στην «θεσμικού» τύπου αντιπολίτευση ή μετωπική με την κυβέρνηση Μητσοτάκη; Περισσότερο κράτος ή περισσότερη αγορά; «Σκληρή» γραμμή στα ελληνοτουρκικά ή περισσότερος χώρος στο διάλογο στη βάση των κυβερνητικών πεπραγμένων;

Η αλήθεια είναι ότι για όλα τα παραπάνω Νίκος Ανδρουλάκης και Χάρης Δούκας έχουν διατυπώσει συγκεκριμένες θέσεις. Ωστόσο, την επόμενη ημέρα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν θα είναι πρόεδρος μόνο των ψηφοφόρων του, αλλά επικεφαλής ολόκληρου του κόμματος.

Και σε όλα τα παραπάνω η απόσταση με την Άννα Διαμαντοπούλου δεν είναι μικρή, ενώ οι διαφορές με τον Παύλο Γερουλάνο δεν είναι αμελητέες. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι Νίκος Ανδρουλάκης και Παύλος Γερουλάνος έχουν ιδεολογικές διαφορές, ενώ τον Χάρη Δούκα με την Άννα Διαμαντοπούλου τους χωρίζει ιδεολογικό χάος.

Όπως και να ‘χει, η προοπτική της εξουσίας αποτελεί για όλα τα κόμματα συγκολλητική ουσία και δεν αποκλείεται το ΠΑΣΟΚ να βρεθεί στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με δεδομένες τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι 300.000 ψηφοφόροι πάντως δεν αρκούν για να μπει η Χαριλάου Τρικούπη σε κυβερνητική τροχιά. Ο δρόμος θα είναι μακρύς.

Headlines