Eθνική Ελλάδας: Ανατριχίλα…

«Μνήμη είναι η αόρατη παρουσία» είχε πει ο Βίκτωρ Ουγκώ και όλοι οι Έλληνες θα θυμόμαστε για πάντα τον θρίαμβο της Εθνικής ομάδας επί της Αγγλίας στο Γουέμπλεϊ.

Θα μας τον φέρνει στο νου μια παρουσία αόρατη που έκανε πολύ θόρυβο. Τζόρτζ Μπάλντοκ, για σένα έγιναν όλα το βράδυ της Πέμπτης. Κυρίως τα δάκρυα που αυλάκωσαν τα μάγουλα σε πολλές στιγμές.
Στην αρχή και όταν ακουγόταν ο εθνικός ύμνος της Ελλάδας-ποιος ποδοσφαιριστής , άραγε, δεν τον τραγούδησε πιο δυνατά από ποτέ; Λίγο μετά, όταν ο Μπακασέτας έδινε το μαύρο λάβαρο στον ομόλογό του της εθνικής Αγγλίας. Όταν άκουγες την ιαχή από το κοινό, εκεί που πίστευες ότι γίνονται σεισμοί και στο Λονδίνο: «Μπάλντοκ-Μπάλντοκ».

Να βλέπεις τον Παυλίδη να σημειώνει το πρώτο γκολ, να δείχνει το περιβραχιόνιο το πένθιμο και να μη γεμίζουν οι οθόνες των ματιών σου με δάκρυ; Αδύνατο.

Αργότερα και ενώ η ισοφάριση μοιάζει με κρύο ντους, πώς μπορείς να στέκεσαι ψύχραιμος; Ανατριχιάζεις βλέποντας τους ποδοσφαιριστές να βγαίνουν μανιασμένα ξανά στην επίθεση, κυνηγώντας κάτι το φαινομενικά ανέφικτο αλλά στην ουσία αυτό που βαθιά μέσα τους πίστευαν;

Λες και εκπλήρωσαν ένα τάμα. Αυτό έκαναν όταν πανηγύριζαν τον θρίαμβο στη μνήμη του Τζορτζ Μπάλντοκ. Δεν ήταν μόνο η ανείπωτη χαρά τους για το αμιγώς αθλητικό κομμάτι. Αλλά επρόκειτο για «απάντηση» στο «παίξτε μπάλα» που τους είπαν και ενώ δεν είχαν κοιμηθεί το βράδυ της Τετάρτης μαθαίνοντας το πιο κακό μαντάτο.

Και στο τέλος, όταν σήκωσαν τη φανέλα με το «2», αυτή που φορούσε ο Τζορτζ Μπάλντοκ στις 12 συμμετοχές του στην εθνική ομάδα, ήταν για όλους μια λύτρωση. Τα κατάφεραν. Τα Τρία Λιοντάρια ναι μεν προς στιγμή ξεθάρεψαν, αλλά η ορμή των Ελλήνων τα έβαλε πίσω στο κλουβί τους.

Τα βιώματα πρόλαβαν ήδη να γεμίσουν με ουσία και συναισθήματα. Αυτή η νύχτα στο Λονδίνο θα σεργιανίσει στο μέλλον έχοντας πλάι της τη θύμηση ενός παλικαριού που έφυγε, ενός παίκτη που αγάπησε την Ελλάδα όσοι λίγοι και πρόσφερε τα πάντα οσάκις αυτό του ζητήθηκε.

Τα όνειρα πλέον ξεκουράζονται. Γίνονται πραγματικότητα. Νικήσαμε την Αγγλία στο ιστορικό Γουέμπλεϊ. Το έκαναν οι Ελληνες. Για τον Τζορτζ. Για τον Γιώργο, γαμώτο…