Συγκινεί με ένα δικό του ευχαριστώ ο Φοίβος Δεληβοριάς: «Χωρίς μια στοιχειώδη αίσθηση δικαιοσύνης, δε γίνεται»

Ο Φοίβος Δεληβοριάς, στη μεγαλειώδη συναυλία-αφιέρωμα στα Τέμπη που έλαβε χώρα εχθές το Καλλιμάρμαρο, συγκίνησε τα πλήθη με ένα τραγούδι που έγραψε για τους ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους στα Τέμπη. Ο τραγουδοποιός αφιέρωσε το ανατριχιαστικό κομμάτι στους γονείς των θυμάτων, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης στο κοινό.

«Μακάρι όλη η αυτή η ομορφιά, ο σεβασμός και η ωριμότητα των πολιτών που μαζεύτηκαν χτες, για μια φορά βγήκαν μπροστά και έδωσαν το δικό τους δείγμα γραφής να δώσει κάτι».

Τη σημερινή ημέρα, σε συνέχεια της συναυλίας, ο Φοίβος Δεληβοριάς θέλησε να πει το δικό του ευχαριστώ σε όσους συμμετείχαν στην ιστορική βραδιά, αλλά και σε όσους του στέλνουν μηνύματα.

Ο τραγουδιστής, στη συγκινητική αυτή επιστολή, γράφει μεταξύ άλλων: «Μακάρι όλη η αυτή η ομορφιά, ο σεβασμός και η ωριμότητα των πολιτών που μαζεύτηκαν χτες, για μια φορά βγήκαν μπροστά και έδωσαν το δικό τους δείγμα γραφής να δώσει κάτι. Το έχουμε ανάγκη, η εποχή μαζεύει σύννεφα και όλη η απανθρωπιά του πλανήτη βρίσκεται σε τροχιά χαρούμενης και ανεμπόδιστης καταστροφής».

Αναλυτικά το μήνυμα του Φοίβου Δεληβοριά

«Ευχαριστούμε τόσο πολύ για χτες. Όλη αυτή την όμορφη πλευρά των ανθρώπων και του τόπου που μαζεύτηκε τόσο στο Στάδιο, όσο και σε πλατείες σε όλη την Ελλάδα -έχουμε συνηθίσει τόσο το άσχημο, το γκροτέσκο και το κακόβουλο, που δεν πιστεύαμε στα μάτια μας χτες. Ευχαριστώ προσωπικά τους γονείς που με κάλεσαν, δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ τα όσα αισθάνθηκα, τα όσα είπαμε.

«Ας επικρατήσει -όπως τις προηγούμενες φορές- η «λεβάντα» και η «μυρσίνη».

Την κα Καρυστιανού που έχει αναλάβει φοβερή ευθύνη και ζει συνεχώς μια θύελλα μετά την τραγωδία της. Τον μοναδικό μας Θανάση που όχι μόνο πάτησε τον όρκο του και ξαναγύρισε για αυτό ειδικά, αλλά -πέραν της μουσικής- δούλεψε απίστευτα για όλη τη βραδιά και είχε και την συγκινητική ιδέα της δωρεάν προβολής παντού από την e-stage. Την Τάνια που ήταν ένα άφοβο, συγκλονιστικό και συγκλονισμένο ποίημα. Τον Σωκράτη που πάντα ο τρόπος του είναι σαν βροχή που ξεδιψάει. Τον υπέροχο και πάντα μάχιμο Χατζιδακικό συστρατιώτη Λουδοβίκο.

«Η εποχή μαζεύει σύννεφα και όλη η απανθρωπιά του πλανήτη βρίσκεται σε τροχιά χαρούμενης και ανεμπόδιστης καταστροφής».

Την αδερφή μου Μάρθα που μας «δίκασε» συγκλονιστικά. Τον Μυστακίδη, αυτόν τον μέγα μάστορα με τα γελαστά του μάτια. Και τα εκπληκτικά παιδιά: την ολοζώντανη, το λουλούδι Ιουλία, τους έξοχους σε όλα τους Κοινούς Θνητούς, τους φοβερούς Αλέξανδρο Κτιστάκη και Γιάννη Λίταινα που ξεσήκωσαν τον κόσμο. Τους σπουδαίους μουσικούς όλων των σχημάτων -μεγάλα ευχαριστώ Σωτήρη, Κωστή, Γιοέλ για την προσφορά και το φοβερό τρίο που φτιάξαμε σε μια στιγμή. Τους άγρυπνους τεχνικούς. Τους άψογους και πολύ προσεκτικούς ανθρώπους της Novel Vox, την άγγελό μας Χαρά Ζούμα, τον αδερφό Δημήτρη Μακρή. Την υπέροχη Μυρσίνη Χρυσοχοΐδη-μια αποκάλυψη.

«Χωρίς μια στοιχειώδη αίσθηση δικαιοσύνης, δεν γίνεται. Ας σκεφτούμε για τι δουλεύουμε, λοιπόν».

Τέλος, προσωπικό ευχαριστώ για τα χιλιάδες μηνύματα που μου έρχονται από παντού, τα διαβάζω και τα δάκρυα φεύγουν χωρίς να το καταλάβω. Μακάρι όλη η αυτή η ομορφιά, ο σεβασμός και η ωριμότητα των πολιτών που μαζεύτηκαν χτες, για μια φορά βγήκαν μπροστά και έδωσαν το δικό τους δείγμα γραφής να δώσει κάτι. Το έχουμε ανάγκη, η εποχή μαζεύει σύννεφα και όλη η απανθρωπιά του πλανήτη βρίσκεται σε τροχιά χαρούμενης και ανεμπόδιστης καταστροφής. Ας επικρατήσει -όπως τις προηγούμενες φορές- η «λεβάντα» και η «μυρσίνη». Χωρίς μια στοιχειώδη αίσθηση δικαιοσύνης, σαν κι αυτήν που το κενό της διατράνωσαν τα Τέμπη, δεν γίνεται. Ας σκεφτούμε για τι δουλεύουμε, λοιπόν. Αγάπη και δύναμη σε όλους».