Νέα εφεύρεση υπόσχεται να κάνει τη ζωή των αστροναυτών στη Σελήνη εύκολη, ίσως και… μόνιμη

Οι άνθρωποι δεν έχουν ταξιδέψει στη Σελήνη από τότε που η αποστολή Apollo της NASA ολοκληρώθηκε το 1972, αλλά το πρόγραμμα Artemis θα επιτρέψει σύντομα στους ανθρώπους να επιστρέψουν στην επιφάνεια της Σελήνης, με την πρώτη επανδρωμένη αποστολή να προγραμματίζεται επί του παρόντος για το 2026.

Οι αστροναύτες της αποστολής Artemis θα επιδιώξουν να κάνουν πράγματα που οι άνθρωποι δεν έχουν ξανακάνει, όπως η κατασκευή μιας κατοικήσιμης βάσης που θα επιτρέπει μακροχρόνιες επισκέψεις και η εξερεύνηση του κρατήρα του νότιου πόλου της Σελήνης.

Καινοτόμοι σε όλο τον κόσμο εργάζονται πάνω σε λύσεις για να τους βοηθήσουν να επιτύχουν τους στόχους τους και να τους κρατήσουν ασφαλείς. Συγκεκριμένα ερευνητές στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (MIT), αναπτύσσουν ένα σύνολο φορητών ρομποτικών άκρων για να βοηθήσουν τους αστροναύτες να ανακάμπτουν από τις πτώσεις.

«SuperLimbs»

Πρόκειται για τα λεγόμενα «SuperLimbs» τα οποία είναι σχεδιασμένα να επεκτείνονται από ένα σακίδιο που περιέχει το σύστημα υποστήριξης ζωής των αστροναυτών. Όταν ο χρήστης πέφτει, ένα επιπλέον ζευγάρι άκρων μπορεί να επεκταθεί για να του ώθηση ώστε να σταθεί, εξοικονομώντας ενέργεια για άλλες εργασίες.

Did you know that astronauts on moonwalks fall down? @MITMechE have developed «SuperLimbs,» a wearable backpack with spider-like limbs to help astronauts maintain stability in space. https://t.co/3QxAbulm4M pic.twitter.com/cvFVxXc7gl

— MIT School of Engineering (@MITEngineering) May 21, 2024

Αυτό θα μπορούσε να είναι πολύ χρήσιμο. Η μερική βαρύτητα της Σελήνης κάνει τη διατήρηση της ισορροπίας δύσκολη. Οι 12 αστροναύτες που περπάτησαν στη Σελήνη στις αποστολές Apollo έπεσαν 27 φορές και είχαν άλλες 21 παρ’ ολίγον πτώσεις, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν.

«Το ακραίο περιβάλλον του Διαστήματος μπορεί να καταστήσει ακριβή και χρονοβόρα τη διαδικασία έγκρισης της τεχνολογίας για χρήση εκτός του πλανήτη Γη»

Όταν ο αστροναύτης Charlie Duke έπεσε στη Σελήνη το 1972, ενώ έκανε δοκιμές στο σεληνιακό έδαφος, χρειάστηκε να κάνει τρεις προσπάθειες για να σηκωθεί. Η μελέτη διαπίστωσε ότι οι πτώσεις ήταν πιο συχνές όταν οι αστροναύτες συνέλεγαν δείγματα ή χρησιμοποιούν εργαλεία — δραστηριότητες που πιθανόν να αναλάβουν οι αστροναύτες της αποστολής Artemis».

«Χρειάζεται περισσότερη δουλειά»

Τα SuperLimbs αναπτύχθηκαν πριν από περίπου μια δεκαετία από τον Harry Asada, καθηγητή στο MIT, και έχουν ήδη δοκιμαστεί από εργαζομένους στην κατασκευή αεροσκαφών και πλοίων.

Τώρα προσαρμόζονται για τους αστροναύτες. Ο Erik Ballesteros, διδακτορικός φοιτητής στο MIT, πέρασε το καλοκαίρι στο Εργαστήριο Αεριοπροώθησης της NASA (Jet Propulsion Lab) εργαζόμενος πάνω στην καινοτόμο κατασκευή ως μέρος μιας υποτροφίας της NASA.

SuperLimbs, a system of wearable robotic limbs built by Professor Harry Asada and Erik Ballesteros is designed to physically support an astronaut and lift them back on their feet after a fall, helping them conserve energy for other essential tasks. https://t.co/T5Qqt17HW5 pic.twitter.com/zYSucHIq4r

— MIT MechE (@MITMechE) May 24, 2024

Το σύστημα χρειάζεται περισσότερη δουλειά, είπε ο Ballesteros, αλλά ελπίζει ότι θα είναι έτοιμο για επίδειξη μέχρι τον Ιανουάριο.

Πιστεύει ότι μέσα σε ένα ή δύο χρόνια, θα είναι έτοιμο για επίδειξη με άνθρωπο, αλλά η ομάδα πρέπει πρώτα να λύσει πολλά ζητήματα σχετικά με την ασφάλεια, όπως ανέφερε στο CNN. «Δεν μπορούμε απλά να χρησιμοποιήσουμε ταινία και να το συναρμολογήσουμε πρόχειρα, πρέπει να είμαστε πολύ ακριβείς και πολύ προσεκτικοί», είπε.

Θα μπορούσαν να υπάρξουν και άλλες προκλήσεις. Ο Δρ. Jonathan Clark, επίκουρος κλινικός καθηγητής Νευρολογίας και Διαστημικής Ιατρικής στο Κολέγιο Ιατρικής Baylor, δήλωσε στο CNN ότι το ακραίο περιβάλλον του Διαστήματος —από τις θερμοκρασίες, έως τα μολυσματικά σωματίδια όπως η σκόνη, και την ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία— μπορεί να καταστήσει ακριβή και χρονοβόρα τη διαδικασία έγκρισης της τεχνολογίας για χρήση εκτός του πλανήτη Γη».

Οι άνθρωποι δεν έχουν μέχρι στιγμής πολλές ευκαιρίες να εργαστούν στη Σελήνη. Οι αστροναύτες της αποστολής Apollo 17 κατέχουν το ρεκόρ για την πιο μακροχρόνια περιπατητική αποστολή στη Σελήνη, διάρκειας επτά ωρών και 37 λεπτών.

Αντίθετα, οι συμμετέχοντες στις αποστολές Artemis θα περάσουν έως και μια εβδομάδα στη Σελήνη, μαθαίνοντας να ζουν και να εργάζονται μακριά από τη Γη, ως προετοιμασία για ανθρώπινες αποστολές στον Άρη.

Η Κίνα έχει τα δικά της σχέδια για να φτάσει στη Σελήνη μέχρι το 2030, όπου θα κατασκευάσει έναν ερευνητικό σταθμό.

«Θέλω να γίνουν σχεδόν σαν μια φυσική επέκταση των σωμάτων τους…»

Ο Ballesteros σκοπεύει να περάσει τα επόμενα χρόνια της διδακτορικής του διατριβής για να μετατρέψει τα SuperLimbs σε ένα σύστημα για αστροναύτες που μπορεί να «καλύψει διαφορετικές περιπτώσεις χρήσης, αλλά να έχει ένα ενιαίο σχεδιασμό».

Στη συνέχεια, σκοπεύει να εργαστεί για να κάνουν τα άκρα να λειτουργούν ως ένα επιπλέον ζευγάρι ποδιών.

«Έτσι, θα σας επιτρέπει να πηγαίνετε από το σημείο Α στο Β πολύ πιο γρήγορα και χωρίς να χρησιμοποιείτε τόση ενέργεια», είπε. «Και αν αρχίσουν να χάνουν την ισορροπία τους λίγο, μπορεί να τους βοηθήσει να σταθεροποιηθούν», εξήγησε ο ίδιος.

Αφού ολοκληρώσει αυτό, θα στραφεί στην κατανόηση του πώς τα άκρα μπορούν να αξιοποιούν εργαλεία για να βοηθήσουν σε εργασίες όπως η εκσκαφή, η διαχείριση δειγμάτων και η κατασκευή.

«Θέλω να γίνουν σχεδόν σαν μια φυσική επέκταση των σωμάτων τους… έτσι ώστε ο αστροναύτης να νιώθει σχεδόν άβολα χωρίς αυτά», πρόσθεσε ο Ballesteros.

Στο μέλλον, ελπίζει ότι τα επιπλέον άκρα θα γίνουν το νέο φυσιολογικό. «Ο στόχος μου είναι να κάνω αυτά τα άκρα να γίνουν σχεδόν σαν το νέο παράδειγμα για τους αστροναύτες», κατέληξε.