Ήταν σαφές μετά το αποτέλεσμα της προηγούμενης Κυριακής ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης είχε το «πάνω χέρι» των εκλογών στο ΠΑΣΟΚ. Η διαφορά των 8,5 μονάδων από τον δεύτερο Χάρη Δούκα του έδινε έναν «αέρα» νίκης, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι θα πήγαιναν λιγότεροι ψηφοφόροι σήμερα στις κάλπες. Όπερ κι εγέννετο, κάπου 88.000 άτομα αποφάσισαν πως η διαδρομή τους ολοκληρώθηκε την πρώτη Κυριακή και κάπως έτσι φτάσαμε στην επικράτηση Ανδρουλάκη.

Πολλοί ήταν εκείνοι που εκτιμούσαν πως αν το αποτέλεσμα ήταν διαφορετικό την προηγούμενη Κυριακή και στη θέση του Χάρη Δούκα βρισκόταν ο Παύλος Γερουλάνος, τα πράγματα θα ήταν δύσκολα για τον Νίκο Ανδρουλάκη. Στην πολιτική ωστόσο δεν πορεύεσαι με βάση το «αν», αλλά με την πραγματικότητα.

Αυτή τη στιγμή το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ έδειξε ότι η βάση του κόμματος αποφάσισε να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στον πρόεδρό του, που δεδομένης της παρούσας συγκυρίας ίσως να είναι και η τελευταία.

Συνθήκες

Παρά την επικράτησή του ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ οφείλει να γνωρίζει ότι πλέον δεν έχει την άνεση που είχε όταν εξελέγη την πρώτη φορά. Επανεκλέγεται σε μια περίοδο που ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. βρίσκεται σε έντονη περιδίνηση και πολύ κοντά σε μια νέα διάσπαση. Αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ πιθανό το επόμενο διάστημα να βρεθεί το ΠΑΣΟΚ τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Την ίδια ώρα η κυβέρνηση βρίσκεται σε φθορά διαρκείας κι όσο κι αν πασχίζει να σηκώσει κεφάλι στις δημοσκοπήσεις, δεν δείχνει σημάδια ανάκαμψης. Το μομέντουμ είναι ιδανικό για τον κ. Ανδρουλάκη.

Η χώρα χρειάζεται αντιπολίτευση και αντιπολίτευση δεν υπάρχει. Αυτή είναι μια πραγματικότητα που οφείλουν να την αντιληφθούν στο ΠΑΣΟΚ, καθώς η ευθύνη τους είναι μεγαλύτερη, ειδικά μετά τις τελευταίες εξελίξεις στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο.

Δάφνες

Το χειρότερο για το ΠΑΣΟΚ και τον πρόεδρό του θα ήταν να επαναπαυθεί στις δάφνες του και να ακολουθήσει τη λογική του «ώριμου φρούτου», να περιμένει ότι η ΝΔ θα πέσει από μόνη της. Το λάθος αυτό έγινε κι από άλλους στο παρελθόν χωρίς να επιφέρει κάτι θετικό για το κόμμα τους. Η κοινωνία έχει αλλάξει, οι όροι της πολιτικής αντιπαράθεσης επίσης, κατά συνέπεια το βασικό ζητούμενο για το κόμμα της Χαριλάου Τρικούπη είναι να βρει ένα σωστό, αντιπολιτευτικό βηματισμό.

Κίνδυνος

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τον Νίκο Ανδρουλάκη είναι να θεωρήσει απόψε πως δεν οφείλει να αλλάξει τίποτε στη φυσιογνωμία και στο στίγμα του ΠΑΣΟΚ. Να πιστέψει ότι «είχε» τους αντιπάλους του εξ αρχής και ότι απλώς επιβεβαιώθηκε η δύναμή του στο εσωτερικό του κόμματος. Να νομίζει ότι θα έρθουν ορδές ψηφοφόρων από παντού για να τον εκλέξουν πρωθυπουργό στις επόμενες εθνικές εκλογές. Τίποτε τέτοιο δεν θα συμβεί, αν ο κόσμος δεν πειστεί να το κάνει.

Αν το ΠΑΣΟΚ επιθυμεί να επανέλθει στην εξουσία, η μοναδική δεξαμενή απ’ την οποία μπορεί να αντλήσει ψηφοφόρους είναι από το κέντρο και από τ’ αριστερά του. Η λογική των ίσων αποστάσεων και οι εμμονές περί αυτοδυναμίας πρέπει να σταματήσουν εδώ. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει μια μοναδική ευκαιρία να δημιουργήσει ένα κόμμα που θα αποτελέσει τον πόλο που θα μπορεί να καθορίσει τις εξελίξεις το επόμενο διάστημα. Κυριολεκτικά μοναδική.

Με απλά λόγια για να προχωρήσεις, οφείλεις να κοιτάξεις πίσω. Και για να πετύχεις οφείλεις να διαφοροποιηθείς, ξεκάθαρα και χωρίς συμβιβασμούς. Το ΠΑΣΟΚ θα πορευθεί και πάλι με τον ίδιο πρόεδρο. Εκείνο που χρειάζεται σίγουρα είναι ένα νέο αφήγημα.

Headlines