Κανονική ομάδα σημαίνει πολλά και διαφορετικά κανονικά. Κανονικός προπονητής, σαν τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Κανονικό γκρουπ ποδοσφαιριστών που για ακόμη ένα βράδυ κέρδισε πριν από όλα τον σεβασμό για την προσπάθεια του. Κανονική έδρα σαν την αποψινή sold out κατάσταση του «Γ. Καραϊσκάκης».

Και όταν τα κανονικά μπαίνουν σε μια σειρά, προκύπτει και κανονικό ποδόσφαιρο σαν αυτό που κρατά την Εθνική Ελλάδας μόνη «απόλυτη» στο δεύτερο γκρουπ δυναμικότητας του Nations League. Καμιά άλλη με 4Χ4 όπως η δική μας ομάδα. Και με εκείνο το ξεγυρισμένο 9-1 γκολ που επιβεβαιώνει την νέα ταυτότητα.

Ένα σύνολο που ξέρει να κάνει καλά και τις δύο δουλειές μέσα στο γήπεδο, όπως ακριβώς κόντρα στους Ιρλανδούς. Πρώτα ένα 50λεπτο με 15-16 τελικές προσπάθειες, ως ότου να έρθει το 1-0 από τον συγκινητικό Τάσο Μπακασέτα. Έπειτα μια απαραίτητη προσαρμογή στα νέα δεδομένα –αλλά και στην κούραση από την υπερπροσπάθεια του Γουέμπλει, μόλις τρία βράδια πριν-. Και μέσω της second unit του προπονητή, τελικά και το 2-0. Όλες οι δουλειές με τη σωστή σειρά για τους τρεις βαθμούς της νίκης.

Χωρίζεται σε δύο «επίπεδα» αυτό που προσπαθεί η εθνική μας ομάδα στο Nations League. Κόντρα στους Ιρλανδούς και τους Φινλανδούς πρέπει να παίξει ποδόσφαιρο κατοχής. Να πάρει τη μπάλα. Να φτάσει σωστά στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου. Να δημιουργήσει. Να εκτελέσει. Στα τρία ματς απέναντι τους, μέσα-έξω με το ΕΙΡΕ και στο Φάληρο με τους Φινλανδούς το συνολικό σκορ λέει 8-0. Και δεν χρειάζεται δα καμία σοφία για να καταλάβει ο καθένας πως σε τέτοια ματς αν δεν δεχτείς γκολ, αν παραμείνεις στο σενάριο που εξ αρχής έχεις επιλέξει, τότε και μάλλον θα πάνε όλα καλά.

Με τους Άγγλους η ιστορία είναι διαφορετική. Απαιτεί ένα διαφορετικό σχέδιο. Άλλο μοτίβο ποδοσφαίρου. Κρίμα που δεν ήταν απόψε ξανά τα «Τρία Λιοντάρια» απέναντι μας. Γιατί πιθανότατα θα είχαμε κλειδώσει ήδη την πρωτιά του ομίλου. Όποιος τους είδε στο Ελσίνκι κόντρα στους Φινλανδούς καταλαβαίνει. Όποιος δεν τους είδε, φτάνει να ακούσει τον προπονητή τους, Λι Κάρσλεϊ: «Νομίζω ότι αυτή η θέση αξίζει έναν προπονητή παγκόσμιας κλάσης που έχει κερδίσει τρόπαια. Βρίσκομαι ακόμη στο ξεκίνημα αυτού του μονοπατιού», είπε. Κοινώς… δεν την παλεύει με αυτό που βλέπει από ένα σύνολο με τρέχουσα χρηματιστηριακή αξία μεγαλύτερη του ενός δισεκατομμυρίου.

Αν θα είναι έτσι η Αγγλία σε ένα μήνα (14/11) στον «τελικό» με την Ελλάδα, όπου μας φτάνει και ο βαθμός της ισοπαλίας για την πρώτη θέση; Δεν μπορεί να το ξέρει κανείς. Μπορεί όμως να είναι βέβαιος ότι θα είναι το ίδιο σοβαρή με τώρα η δική μας εθνική ομάδα. Είτε έχει τον Φώτη Ιωαννίδη που έλλειψε από τα δύο ματς. Είτε δεν έχει τον Δημήτρη Κουρμπέλη που συμπλήρωσε κάρτες και χάνει το επόμενο. Η σοβαρότητα μοιάζει πλέον να γίνεται ξανά το σήμα κατατεθέν της. Όπως κάποτε…

Απαραίτητη σημείωση: Η μαγική αυλή του Ρέντη δεν πρέπει να καμαρώνει μόνο για εκείνους που έπαιξαν στον Ολυμπιακό, αλλά και για τους άλλους που δεν έπαιξαν. Ο Μανώλης Σιώπης, αυτό το minigun με σιγαστήρα, υπηρετεί ένα ποδοσφαιρικό στιλ που αντίστοιχο δεν έχουμε στα μέρη μας. Απόψε τους Ιρλανδούς τους έκανε… μια χαψιά ο 30χρονος μέσος που τα έφερε έτσι το ταξίδι που έπαιξε μόλις τρεις φορές με την Ερυθρόλευκη…

Headlines