Το επίκαιρο βιογραφικό δράμα που εξιστορεί την ιστορία του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ εξοργίζοντας τον, το έγκλημα στη Δυτική Όχθη, η Ιρλανδία που κάνει επανάσταση με χιπ χοπ ρίμες και η δολοφονία χαρακτήρα του Τζούλιαν Ασάνζ των WikiLeaks γιατί υπερασπίστηκε την αλήθεια είναι ανάμεσα στις έντεκα νέες ταινίες που κάνουν πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες αυτή την εβδομάδα.

Πέρα από τα εξαιρετικά ντοκιμαντέρ το εγχώριο κινηματογραφικό κύκλωμα φέρνει στις αίθουσες δύο animation για μικρά και μεγάλα παιδιά, παραγωγές από Γαλλία, Ιαπωνία και Κίνα και το «Smile 2», sequel της εμπορικής επιτυχίας τρόμου «Χαμογέλα» που ταιριάζει στο κλίμα του Halloween και μας συστήνει κινηματογραφικά τον γιο του Τζακ Νίκολσον.

Ποπ κορν και οι αλήθειες και ψέμματα ξεκινάνε προβολή σε μεγάλη οθόνη.

Το Θηρίο (La Bete)

Ένας από τους αντισυμβατικούς σκηνοθέτες του γαλλικού σινεμά, ο ιδιοσυγκρασιακός και γνωστός για την τόλμη του, Μπερτράν Μπονελό («Zombi Child», «Οίκος Ανοχής») συναντιέται με τη γραφή του φημισμένου συγγραφέα Χένρι Τζέιμς και τη νουβέλα του «The Beast in the Jungle», που εκδόθηκε το 1903, για να φιλοσοφήσει, ενίοτε παιχνιδιάρικα ή αφοπλιστικά δημιουργικά πάνω σε ένα κείμενο που διασκευάζει ιδιαιτέρως ελεύθερα, αλλάζοντας και το φύλο του κεντρικού χαρακτήρα.

Η ταινία, που προβλήθηκε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Βενετίας, δεν είναι εύκολη, αφού είναι ένας συνδυασμός ρομάντζου εποχής, φουτουρισμού, ψυχολογικού δράματος και μυστηρίου, με ιδιαίτερους αναχρονισμούς και ένα σενάριο εγκεφαλικό – ίσως και παραφορτωμένο.

Σε αυτή μια νέα κι ένας νέος συναντιούνται μυστηριωδώς, ξανά και ξανά, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και τόπους –από τη γαλλική Μπελ Επόκ, σε μια έπαυλη του Παρισιού το 1910, στο Λος Άντζελες του 2014.

Το σκοτεινό ρομάντζο του Μπονελό, που παίζει με τον χρόνο και τον χώρο, εισχωρεί τολμηρά και ανανεώνει ευφάνταστα τη νουβέλα του Χένρι Τζέιμς συνθέτοντας το πραγματικό «θηρίο» που πρέπει να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος.

Το πρωταγωνιστικό ζευγάρι, η πάντα θελκτική και εκφραστική Λέα Σεϊντού και ο ταλαντούχος Τζορτζ ΜακΚάι, έχοντας να αντιμετωπίσουν πολυσύνθετους και διαφορετικούς χαρακτήρες, σε διαφορετικούς χρόνους και κοινωνικές αφετηρίες, τα πάνε περίφημα, αν και ορισμένες φορές – ειδικά η πρώτη – φαίνεται να εμπιστεύονται τη μανιέρα, για να τα βγάλουν πέρα.

Η Ηλιαχτίδα μου (My Sunshine)

Σε σκηνοθεσία Χιρόσι Οκουγιάμα η ιαπωνική παραγωγή που προβλήθηκε και στο Τμήμα Ένα Κάποιο Βλέμμα του φεστιβάλ Καννών αφηγείται τη ζωή σε ένα μικρό νησί της Ιαπωνίας όπου με την  πρώτη χιονονιφάδα τα αγόρια πρέπει να αλλάξουν το μπέιζμπολ για το χόκεϊ.

Ο ντροπαλός Τακούγια όμως ενδιαφέρεται περισσότερο για μια συμμαθήτριά του που θέλει να κάνει καριέρα στο καλλιτεχνικό πατινάζ. Μολονότι χάνει τα λόγια του κοντά της, ο προπονητής της επιμένει να τους βάλει να εξασκούνται μαζί, παρότι στη μικρή κοινωνία θεωρείται άθλημα για κορίτσια.

Ο 28χρονος σκηνοθέτης («Jesus»), σε αυτή τη δεύτερη ταινία του, αφηγείται με φρεσκάδα μία απλή, νεανικού έρωτα, ιστορία, που θα ζεστάνει τις καρδιές, αν και διαδραματίζεται σε ένα λαμπερό χιονισμένο τοπίο.

Αποφεύγοντας το έντονο μοντάζ και τα κλισέ ενός αθλητικού φιλμ, ο Οκουγιάμα θα ανιχνεύσει σταδιακά τον συντροφικό δεσμό των δυο παιδιών, σε συνδυασμό με το ήρεμο κλίμα του νησιού, τον χειμώνα που δίνει τη θέση του στην άνοιξη και σε ότι ανθίζει.

Ένα μικρό κινηματογραφικό διαμαντάκι, που καθηλώνει με τα αγνά και ανεπιτήδευτα συναισθήματά του, την εξαιρετική διεύθυνση φωτογραφίας και την αισθητική του, ενώ ικανοποιητικά γλιστρούν πάνω στον πάγο και οι δύο νεαροί πρωταγωνιστές.

Σύντομη Ιστορία μιας Οικογένειας (Brief History of a Family)

Με το κρύο αίμα και τη γνώση ενός ανατόμου, ο νεαρός Κινέζος σκηνοθέτης Λιν Ζιανζέ κάνει ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο με αυτό το ψυχολογικό θρίλερ, που έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ Βερολίνου.

Θέτοντας βαριά ψυχολογικά, κοινωνικά ζητήματα, όπως το νέο φρούτο της μεσοαστικής οικογένειας στην Κίνα, αλλά και γενικότερα θέματα, όπως οι κοινωνικές αντιθέσεις, η αποξένωση της οικογένειας που ζει μέσα στην αφθονία, η έλλειψη επικοινωνίας, ο Ζιανζέ στήνει ένα υποβλητικό θρίλερ με απαισιόδοξα χρώματα και φωτισμούς, αμφισβητώντας καθιερωμένες αξίες, ακόμη και τον πυρήνα της κοινωνίας, την εικόνα της ιδανικής οικογένειας.

Η ταινία αφηγείται όσα συμβαίνουν σε μια μεσοαστική οικογένεια της Κίνας που οι φαμίλιες ήταν αναγκασμένους να μεγαλώνουν μοναχοπαίδια όταν ένα μικροατύχημα ανοίγει την κερκόπορτα για να εισβάλει ανατρέποντας δυναμικές. Ένα νεαρό αγόρι που αρχικά συστήνεται ως «φίλος», αλλά σταδιακά διεκδικεί όλο και πιο έντονα τη θέση του μοναδικού παιδιού φέρνει αλλαγές και η συνέχεια σε μια οθόνη που καταδύεται στην ενδοχώρα του κινέζικου πυρήνα.

Καμία Άλλη Γη (No Other Land)

Επίκαιρο και συνταρακτικό ντοκιμαντέρ από μία παρέα Παλαιστίνιων και Ισραηλινών ακτιβιστών για την καταστροφή της περιοχής Μασάφερ Γιάτα, στη Δυτική Όχθη και τον τρόμο με τον οποίο ζουν οι κάτοικοί της, περιμένοντας κάθε βράδυ τις ισραηλινές δυνάμεις να τους γκρεμίσουν το σπίτι και να τους διώξουν απ’ τον τόπο τους.

Ο Παλαιστίνιος ακτιβιστής Μπάσελ Άντρα, με την απροσδόκητη βοήθεια ενός Ισραηλινού δημοσιογράφου, του Γιούβαλ Άμπραχαμ, για περισσότερα από πέντε χρόνια καταγράφει τον μεθοδικό ξεριζωμό των Αράβων κατοίκων από τους 19 οικισμούς της περιοχής στα όρια της Δυτικής Όχθης.

Στο ντοκιμαντέρ ορυλιαχτό απόγνωσης που συγκλονίζει συνεργάζονται ο Παλαιστίνιος ακτιβιστής Μπάσελ Άντρα και ο Ισραηλινός δημοσιογράφος Γιούβαλ Άμπραχαν καταγράφοντας το συστηματικό ξεριζωμό των Αράβων από το Ισραήλ

Το πολυσυζητημένο ντοκιμαντέρ, που καθίσταται δικαίως ως κορυφαία στιγμή στην ερευνητική δημοσιογραφία, θα κερδίσει το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στο φεστιβάλ Βερολίνου, όπου το κοινό θα το αποθεώσει και θα του χαρίσει και το δικό του βραβείο.

Το φιλμ, μπορεί να πλημμυρίζει από εικόνες απόγνωσης και θλίψης, να σοκάρει και να ξεσηκώνει ακόμη και τον πλέον κυνικό θεατή, αλλά ταυτόχρονα προσφέρει ένα όραμα για το τι θα μπορούσε να γίνει στην εύφλεκτη περιοχή, όπου Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι, ελεύθεροι, θα μπορούσαν να συνεργάζονται στο όνομα της δικαιοσύνης και μιας στοιχειώδους ευημερίας.

Σκλήρό στη θέαση του στη μιάμιση ώρα διάρκειας του ντοκιμαντέρ της βλέπεις τη σταδιακή καταστροφή του χωριού του Μπάσελ Αντρά από θηριώδεις μπουλντόζες, που προστατεύουν πανίσχυρες στρατιωτικές δυνάμεις, στη μεγαλύτερη επιχείρηση εκτοπισμού στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.

Η Μασάφερ Γιάτα, βρίσκεται σε μία όμορφη ορεινή περιοχή και ανάμεσα στα 20 αρχαία παλαιστινιακά χωριά, στο νότιο άκρο της Δυτικής Όχθης, με τους κατοίκους να ζουν φτωχικά ως αγρότες. Χωριά, που έχουν σβηστεί από τους Ισραηλινούς χάρτες, παρά την παγκόσμια κατακραυγή.

Ένα ντοκιμαντέρ ουρλιαχτό απόγνωσης, όχι μόνο για τα όσα συμβαίνουν στην περιοχή, αλλά και όσα δεν συμβαίνουν στον «πολιτισμένο» κόσμο μας.

Kneecap

Η μουσική βιογραφία, ιρλανδικής παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Ριτς Πέπιατ έχει ξέφρενο και αιρετικό πνεύμα, δηλητηριώδη αστεία, και ηλεκτρικούς όσο και δυνατούς ήχους της μουσικής είναι και ο πρωταγωνιστής σε ένα στόρι για την προέλευση και την απίστευτη επιτυχία του χιπ χοπ γκρουπ Kneecap που τραγουδά και μιλάει – βασικά – στα γαελικά, δηλαδή την κυνηγημένη ιρλανδική γλώσσα στη Βόρεια Ιρλανδία, όπου τελεί ακόμη υπό βρετανική κατοχή.

Με όπλο το έντονο, κοφτερό μοντάζ, στο ντεμπούτο του ο Πέπιατ -ο οποίος σημειωτέον είναι Βρετανός και προέρχεται από τον χώρο των μουσικών video clips- συνδυάzει το βέβηλο χιούμορ με τις πολιτικές αναφορές, και απαθανατίζει τις περιπέτειες των τριών μελών της μπάντας με ντοκιμαντερίστικο στιλ παραδίδοντας μας μία από τις πλέον ζωντανές ταινίες.

«Κάθε λέξη της ιρλανδικής γλώσσας είναι μια σφαίρα για την ελευθερία»

Δυο νεαροί, έμποροι ναρκωτικών του δυτικού Μπέλφαστ, ο Λίαμ και ο Νάσι, «η γενιά της εκεχειρίας», διδάχτηκαν από τον πατέρα του δεύτερου (ο σταρ Μάικλ Φασμπέντερ), μέλους του IRA, ότι «κάθε λέξη της ιρλανδικής γλώσσας είναι μια σφαίρα για την ελευθερία». Οι δυο τους, που σκορπούν τον χρόνο τους αλητεύοντας, θα έρθουν κοντά με έναν καθηγητή σχολείου της ιρλανδικής γλώσσας, ο οποίος θα εντοπίσει τις δυνατότητές τους στη μουσική και τους στίχους του Λίαμ. Έτσι, θα σκαρώσουν ένα ταραχώδες τρίο χιπ χοπ και θέτουν το υπόβαθρο για την αναβίωση της ιρλανδικής γλώσσας ενάντια στο κατεστημένο.

Με μια μανιακή, ασεβή ενέργεια, η ταινία ενσωματώνει το ταραχώδες σκηνικό του Μπέλφαστ, που ακόμη ζει με τους εφιάλτες της βίας και της βάρβαρης καταστολής, με τα κινούμενα σχέδια και τα γκράφιτι, τη ζόρικη μουσική του γκρουπ και τις επικρίσεις για τη στάση των Βρετανών. Και βεβαίως την παρατήρηση ότι «ένα έθνος χωρίς γλώσσα, είναι μισό έθνος».

Τους τρεις βασικούς ρόλους κρατούν, με το απαιτούμενο κέφι και ενέργεια, τα μέλη του συγκροτήματος, τα οποία στην τελευταία τους συναυλία το καλοκαίρι – όταν η Αγγλία ζούσε μία «ακροδεξιά εξέγερση» – εκδήλωσαν τη βαθιά ικανοποίησή τους όταν είδαν ανάμεσα στο πλήθος δίπλα στις ιρλανδικές σημαίες και αυτές της Παλαιστίνης.

The Apprentice

Το πολυσυζητημένο βιογραφικό δράμα του Αλί Αμπάσι έχει δυνατό cast (Σεμπάστιαν Σταν, Τζέρεμι Στρονγκ, Μαρία Μπακάλοβα, Μάρτιν Ντόνοβαν κα.) και εξιστορεί ακριβώς όσα μαρτυρεί και ο τίτλος του που παραπέμπει στο γνωστό ριάλιτι που παρουσίαζε ο Τραμπ. Από τα πρώτα πλάνα πιστεύεις ότι θα δεις ένα διασκεδαστικό λιβελογράφημα για τον πρώην και νυν υποψήφιο «πλανητάρχη» και καταλήγεις να παρακολουθείς το αποτέλεσμα μίας παραγωγής παραδόξων και αντίθετων αποτελεσμάτων απ’ αυτά που προφανώς ήθελαν οι δημιουργοί της.

Στην ταινία ο Ντόναλντ Τραμπ είναι ο μαθητευόμενος, στα νιάτα του ακόμη, ένα ανέμελο παιδί ενός πλούσιου και σκληρού επιχειρηματία, που ήθελε να ανέβει γρήγορα και να εντυπωσιάσει το αμερικάνικο κατεστημένο. Δάσκαλος του είναι ο διαβόητος Ρόι Κον, σύμβουλος του ΜακΚάρθι και διαβολικός δικηγόρος που αναλαμβάνει να του διδάξει τις μεφιστοφελικές επιχειρηματικές πρακτικές και τα κόλπα που θα τον ανεβάσουν ψηλά.

Το στόρι ξεκινά όταν ο νεαρός Ντόναλντ Τραμπ οραματίζεται να ανακαινίσει το ξεπεσμένο ξενοδοχείο Commodore, στο κέντρο της τότε καταχρεωμένης και απειλητικά εγκληματικής Νέας Υόρκης. Η συνάντησή του με τον Ρόι Κον, στυγνό εκτελεστή χαρακτήρων, δικτυωμένο με τους πολιτικούς και τη μαφία, δημιουργεί μεταξύ των δυο αντρών την απαραίτητη χημεία μαθητή και δασκάλου. Η μέθοδος του Κον συμπυκνώνεται σε τρεις αρχές: πρώτον, «επίθεση, επίθεση, επίθεση», δεύτερον, «μην παραδέχεσαι τίποτα, ν’ αρνείσαι τα πάντα» και τρίτον, «ότι κι αν συμβεί, ποτέ μην ομολογήσεις ήττα, φέρσου σαν νικητής». Στρατηγική εμπνευσμένη από τον Ρίτσαρντ Νίξον, με τις δηλώσεις του οποίου, υποστηρίζοντας την αθωότητά του στο σκάνδαλο Γουότεργκέιτ, ξεκινά η ταινία.

Η συνάντησή του Ντόναλντ Τραμπ με τον Ρόι Κον, στυγνό εκτελεστή χαρακτήρων, δικτυωμένο με τους πολιτικούς και τη μαφία και μία από τις ακραίες απάνθρωπες φιγούρες της αμερικάνικης ιστορίας, δημιουργεί μεταξύ των δυο αντρών την απαραίτητη χημεία μαθητή και δασκάλου

Στα θετικά της ταινίας η θαυμάσια απόδοση της ατμόσφαιρας της δεκαετίας του ’80, η μίξη παρακμής και ακραίας χλιδής, κοστούμια και περούκες και βεβαίως τις δυνατές ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστών, του Σεμπάστιαν Σταν, που ενσαρκώνει δημιουργικά τον Τραμπ και του Τζέρεμι Στρονγκ, που υποδύεται τον Κον παγωμένος σαν την ψυχή του.

Στα αρνητικά το αδύναμο σενάριο που αλλοιώνει τους χαρακτήρες τους και τους δίνει διαφορετική υπόσταση. Και αν ο Τραμπ, είναι μία προσωπικότητα που θα κριθεί – σε πρώτη φάση στις επικείμενες προεδρικές εκλογές – ο Κον έχει ήδη κριθεί και είναι απαράδεκτο να παρουσιάζεται ως ένας ακόμη διεφθαρμένος πανέξυπνος παράγοντας, που ταλαιπωρήθηκε ως «κρυφός γκέι» και πέθανε από AIDS περιφρονημένος, ενώ αποτελεί μία από τις ακραίες απάνθρωπες φιγούρες της αμερικάνικης ιστορίας. Ένας άνθρωπος που πρωταγωνίστησε σε μία από τις πιο μελανές ιστορίες της Αμερικής (Μακαρθισμό) και τόσο υποκριτής, που ευθύνεται, μεταξύ άλλων, σε μεγάλο βαθμό για την κρατική αδιαφορία έναντι των πρώτων ασθενών τού τότε θανατηφόρου ιού.

Ένα φιλμ που θέλει απλώς να κάνει ντόρο, για το επίκαιρο θέμα της και με έναν σκηνοθέτη, που νιώθει υπερβολικά και αλαζονικά σίγουρος με τον εαυτό του η ταινία προδίδει τις προθέσεις της.

The Trust Fall: Julian Assange

Από τις ταινίες, που πρέπει να λειτουργούν ως πορτοκαλί φωτάκι στο μυαλό, ένας συναγερμός της συνείδησης, ακόμη και της λογικής, όταν γεγονότα παγκόσμιας διάστασης έρχονται και γίνονται εφιάλτες. Όπως η βαρβαρότητα των πολέμων ή κατακλυσμιαίων οικονομικών ή κοινωνικών κρίσεων, με αμέτρητα αθώα θύματα και τα πανίσχυρα συμφέροντα να κρύβονται πίσω από ωραία ιδεαλιστικά λόγια, ακόμη και δήθεν ρεαλιστικές προσεγγίσεις.

Όπως η εξαιρετική αμερικάνικη ταινία «Vice: Ο δεύτερος στην ιεραρχία» του 2018, έτσι και αυτό το ντοκιμαντέρ του Αυστραλού Κιμ Στέιτον, έρχεται να μας θυμίσει ότι αυτά που λέγονται επισήμως ή και ανεπισήμως, με τη μορφή «έγκυρων πληροφοριών», ως απόλυτη ή έστω σχετική αλήθεια, πολύ σύντομα αποδεικνύεται ότι ήταν φτηνά χονδροειδή ψέματα.

Το φιλμ, που ταξιδεύει σε δέκα πόλεις τριών ηπείρων για δύο χρόνων γυρίσματα, εξετάζει το νόημα και τη σημασία των πληροφοριών που μοιράστηκε το WikiLeaks με τον κόσμο, τη συμπεριφορά των εμπλεκόμενων κυβερνήσεων, τον τεράστιο προσωπικό κίνδυνο που ανέλαβε ο Τζούλιαν Ασάνζ και τα ευρύτερα θεμελιώδη ζητήματα σχετικά με την ελευθερία και τη φίμωση του Τύπου.

Η ταινία το κραυγαλέο γεγονός ότι ενώ ο Ασάνζ έχει κατηγορηθεί ποινικά, εκείνοι που διέπραξαν τα αποδεδειγμένα εγκλήματα της κατασκευής του προσχήματος για τον πόλεμο στο Ιράκ (και στο Αφγανιστάν), μένουν εντελώς ατιμώρητοι, συνεχίζοντας με τις ίδιες τακτικές να κουμαντάρουν τον κόσμο

Ένα ντοκιμαντέρ, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως υμνολογία για τον Ασάνζ, όπως θεωρούν οι επικριτές του, καταδεικνύει με ευκρίνεια και πειστικότητα το κραυγαλέο γεγονός ότι ενώ αυτός έχει κατηγορηθεί ποινικά για διαρροή απόρρητων πληροφοριών, εκείνοι που διέπραξαν τα αποδεδειγμένα εγκλήματα της κατασκευής του προσχήματος για τον πόλεμο στο Ιράκ (και στο Αφγανιστάν), μένουν εντελώς ατιμώρητοι, συνεχίζοντας με τις ίδιες τακτικές να κουμαντάρουν τον κόσμο.

Η ταινία φωτίζει τις καταιγιστικές εκστρατείες για κατασυκοφάντηση του Ασάνζ, τον ψυχολογικό πόλεμο στο πρόσωπο του και τη δολοφονία του χαρακτήρα του. Οι ιστορίες συνοδεύονται από εικόνες ενός κατεστραμμένου ανθρώπου, που στερείται τη δικαιοσύνη, στο όνομα της «εθνικής ασφάλειας» ενώ παράλληλα, τεκμηριώνει λεπτομερώς τον ρόλο των WikiLeaks στην αποκάλυψη των εγκλημάτων πολέμου των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και στοιχειοθετεί την αγαστή συνεργασία που είχαν οι ΗΠΑ, με τις κυβερνήσεις της Βρετανίας και της Αυστραλίας για να τον εξαφανίσουν.

Ζούμε τη Στιγμή (We Live in Time)

Ένα νεαρό ζευγάρι ζει την κάθε στιγμή του μεγάλου έρωτά του, σε αυτή την προσεγμένη αμερικάνικη αισθηματική δραμεντί, που υπογράφει ο ο άνισος σκηνοθέτης του υποψήφιου για τρία Όσκαρ «Brooklyn», Τζον Κρόουλι και στην οποία πρωταγωνιστούν οι ταιριαστοί Άντριου Γκάρφιλντ και Φλόρενς Πιου.

Μια ταλαντούχα σεφ, ένα βράδυ πέφτει κατά λάθος πάνω σε έναν άντρα με το αμάξι της και στη συνέχεια τον οδηγεί στο νοσοκομείο, όπου θα γεννηθεί ένας κεραυνοβόλος έρωτας. Ένας βαθύς έρωτας που εξελίσσεται στη διάρκεια μιας δεκαετίας και που αλλάζει για πάντα τη ζωή τους. Το σενάριο της δακρύβρεχτης ταινίας (γαλλοβρετανικής παραγωγής 2024) υπογράφει ο Νικ Πέιν του τηλεοπτικού «The Crown».

Smile 2

Τα 200 εκατομμύρια δολάρια που μάζεψε η ταινία τρόμου «Χαμογέλα» πριν δυο χρόνια, ήταν αναμενόμενο να φέρει και το sequel (αμερικάνικης παραγωγής 2024), σε σκηνοθεσία και πάλι του Πάρκερ Φιν.

Τώρα, το στόρι αφορά μία pop star (Ναόμι Σκοτ), η οποία βιώνει μία σειρά από ανεξήγητα φαινόμενα, τα οποία την ταράζουν και την υποχρεώνουν να συναναστραφεί ξανά σκοτεινές εμπειρίες από το τραυματικό παρελθόν της.

Μία συνέχεια, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις, που θα απολαύσουν, όμως, οι φαν του horror σινεμά, μαζί με κουβάδες ποπ-κορν.

Η Γιούκου και το Λουλούδι των Ιμαλαΐων (Yuku and the Flower of the Himalayas)

Βραβευμένη παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων, γαλλοβελγικής παραγωγής του 2022, από τους Ρεμί Ντουίν και Αρνό Ντεμούινκ. Animation που απευθύνεται κυρίως στα νήπια και με ήρωα τη Γιούκου, ένα μικρό ποντίκι, που θα αφήσει την ασφάλεια της φωλιάς του και του αγαπημένου του γιουκαλίλι για ένα ταξίδι αυτογνωσίας μέχρι την κορυφή των Ιμαλαΐων.

Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.

200% Λύκος (200% Wolf)

Διασκεδαστικό παραμύθι κινουμένων σχεδίων, φετινής παραγωγής, από τον Άλεξ Στέιντερμαν, που βασίζεται στη σειρά παιδικών βιβλίων «The Werewolf Saga». Ένα μικρό ροζ κανίς εύχεται να γίνει λυκάνθρωπος για να ταιριάξει με την οικογένειά του και να αντιμετωπίσει τους κινδύνους που το απειλούν. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά.

Χάρης Αναγνωστάκης, AΠΕ-ΜΠΕ

Εισιτήρια για τις ταινίες στο tickets.in.gr

Headlines