Γιατί εκατομμύρια Ινδές έχουν χάσει τον ύπνο τους μετά τον Αύγουστο

Εάν οι σκοτεινές γωνιές μιας υποβαθμισμένης περιοχής αποτελούν σίγουρα σημείο αποφυγής για μια γυναίκα το βράδυ, θα περίμενε κανείς ότι μέσα σε ένα μεγάλο νοσοκομείο θα υπήρχε ασφάλεια. Για εκατομμύρια Ινδές όμως, φαίνεται να μην υπάρχει πουθενά «καταφύγιο» εάν θέλουν να βγάλουν το ψωμί τους.

Ο βιασμός και η δολοφονία μιας ασκούμενης γιατρού στην Καλκούτα, τον περασμένο Αύγουστο υπενθύμισε στις Ινδές που εργάζονται, τους κινδύνους που παραμονεύουν σε δημόσιους χώρους όπου οι γυναίκες είναι πολύ λιγότερο ορατές από τους άνδρες, από τις ερημικές γωνιές ενός νοσοκομείου ή ενός πάρκου μέχρι τα μέσα μαζικής μεταφοράς και τους δρόμους.

Η 31χρονη βρέθηκε νεκρή σε αίθουσα σεμιναρίων δημόσιου νοσοκομείου, αφού έκανε διάλειμμα σε νυχτερινή βάρδια. Ενώ συνελήφθηκε ένας εθελοντής στο νοσοκομείο ως ύποπτος. Η δολοφονία προκάλεσε διαμαρτυρίες γυναικών σε όλη τη χώρα.

Τις ημέρες που ακολούθησαν μετά το περιστατικό, ξέσπασε βία στο νοσοκομείο όταν μια ομάδα περίπου 100 ατόμων βανδάλισαν το κτίριο και συγκρούστηκαν με διαδηλωτές γιατρούς και την αστυνομία, σύμφωνα με τοπικούς γιατρούς και βίντεο που προβλήθηκαν στην ινδική τηλεόραση.

Όπως αναφέρει ρεπορτάζ των New York Times, για πολλές Ινδές, η λήψη μέτρων για την αποτροπή μιας βίαιης επίθεσης και η διαβεβαίωση των οικογενειών τους ότι είναι ασφαλείς κατά τη δουλειά και τις μετακινήσεις τους, είναι μια «αόρατη» μορφή εργασίας που αποτελεί κεντρικό στοιχείο της επαγγελματικής τους ζωής.

Ορισμένες γυναίκες επιλέγουν να αποχωρήσουν από την εργασία μόλις το επιτρέψουν οι οικονομικές συνθήκες

Πριν από μια δεκαετία, είχε αναθεωρηθεί η ινδική νομοθεσία για τα εγκλήματα κατά των γυναικών μετά τον ομαδικό βιασμό μιας 23χρονης γυναίκας σε ένα εν κινήσει λεωφορείο. Ωστόσο,  σύμφωνα με ακτιβιστές ότι οι εδραιωμένες πατριαρχικές συμπεριφορές δεν έχουν υποχωρήσει σημαντικά και αποτελούν τη ρίζα της συχνής βίας κατά των γυναικών, τόσο στο σπίτι όσο και έξω από αυτό.

Μόνο το 30% των γυναικών στην Ινδία ηλικίας 15 έως 64 ετών ήταν στο εργατικό δυναμικό το 2022, σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, καθώς οι συντηρητικές αξίες οδηγούν πολλές οικογένειες να αποθαρρύνουν τις γυναίκες που εργάζονται έξω από το σπίτι.

Η Αμρίτα Μπατατσάρια (Amrita Bhattacharya), μια 29χρονη μόνιμος γιατρός σε άλλο νοσοκομείο της Καλκούτα, ακόμα και για να διανύσει κάτι παραπάνω από ένα χιλιόμετρο που είναι η απόσταση του σπιτιού της μέχρι τη δουλειά, ζητά από έναν άντρα συνάδελφο ή φίλο να τη συνοδεύσει.

Επίσης κλειδώνει οπωσδήποτε την κεντρική είσοδο της πολυκατοικίας που μένει. «Μετά το φρικτό περιστατικό, αισθάνομαι ότι με κλείνουν και είναι απαραίτητο σε μια κοινωνία σαν τη δική μας», είπε. «Είναι ένα άγχος να αντιμετωπίζεις τέτοιο φόβο κάθε μέρα».

Τα στατιστικά στοιχεία για τις σεξουαλικές επιθέσεις δείχνουν ότι οι γυναίκες στην Ινδία είναι πιο πιθανό να βιαστούν από ένα μέλος της οικογένειας, ρομαντικό σύντροφο ή φίλο, παρά από έναν γνωστό, εργοδότη ή άγνωστο. Ωστόσο, οι επιθέσεις με μεγάλη δημοσιότητα σε εργαζόμενες γυναίκες συνδυάζονται με τις υπάρχουσες πεποιθήσεις που υποστηρίζουν πολλοί ότι η θέση της γυναίκας είναι στο σπίτι, διαμορφώνοντας τις αποφάσεις που λαμβάνονται από τις γυναίκες και τις οικογένειές τους.

Μια έρευνα του Ερευνητικού Κέντρου Pew το 2019 έδειξε ότι το 40% των Ινδών πιστεύει ότι οι άνδρες πρέπει να είναι οι κουβαλητές του σπιτιού και οι γυναίκες να φροντίζουν το σπίτι και τα παιδιά. Είναι ένα ποσοστό σημαντικά υψηλότερο από τον παγκόσμιο μέσο όρο του 23%.

Ορισμένες γυναίκες επιλέγουν να αποχωρήσουν από την εργασία μόλις το επιτρέψουν οι οικονομικές συνθήκες, ενώ άλλες προτιμούν τις χαμηλότερες αμειβόμενες επιλογές εργασίας κοντά στο σπίτι παρά να ταξιδεύουν σε πιο απομακρυσμένες τοποθεσίες. Αυτή η αντίληψη ότι η εργασία σε δημόσιους χώρους είναι επικίνδυνη και τα σπίτια είναι ασφαλή εμφανίζεται στους νεότερους εργοδότες της Ινδίας – τις πλατφόρμες εργασίας για συναυλίες. Οι εταιρείες που επικεντρώνονται στις παραδόσεις έχουν δυσκολευτεί να προσλάβουν σημαντικό αριθμό γυναικών.

Οικονομολόγοι και ερευνητές λένε ότι το χαμηλό μερίδιο των Ινδών γυναικών στο εργατικό δυναμικό κοστίζει την οικονομική ανάπτυξη της Ινδίας.

Το οικονομικό προνόμιο μπορεί να προσφέρει ένα πρόσθετο επίπεδο ασφάλειας—όπως ένα προσωπικό όχημα για τη μετακίνηση στην εργασία ή πρόσβαση σε υπηρεσίες κοινής χρήσης που συνοδεύονται από ορισμένα ενσωματωμένα μέτρα ασφαλείας. Ωστόσο, το αίσθημα ανασφάλειας παραμένει.