Παντελής Βούλγαρης: Κοντά στις αγιογραφίες…

Ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης, με καταγωγή από τη Νάξο και τη Σάμο, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1940, στις 23 Οκτωβρίου κατά τας πηγάς.

Μετά την αποτυχημένη προσπάθειά του να ακολουθήσει σπουδές στη Νομική και τη Φιλοσοφική, ενεγράφη το 1960 στη Σχολή Λυκούργου Σταυράκου, προκειμένου να σπουδάσει κινηματογράφο στο πλευρό δασκάλων όπως ο Ροβήρος Μανθούλης, ο Γρηγόρης Γρηγορίου και ο Ντίνος Δημόπουλος.

Από το 1961 εργάστηκε σε ταινίες της «Φίνος Φιλμ», ανεβαίνοντας όλη την κλίμακα της ιεραρχίας.

Το 1965 παρουσίασε την πρώτη του ταινία μικρού μήκους, τον «Κλέφτη», και την επόμενη χρονιά την επίσης μικρού μήκους ταινία «Τζίμης ο τίγρης».

Το 1969 γύρισε —παράνομα, επί δικτατορίας— το ντοκιμαντέρ Ce n’est pas que le début και το 1971 το ντοκιμαντέρ «Ο χορός των τράγων».

Το 1972 ολοκλήρωσε την ταινία μεγάλου μήκους «Το προξενιό της Άννας», που σημείωσε μεγάλη επιτυχία και στο εξωτερικό.

Ακολούθησαν ταινίες που γνώρισαν εμπορική επιτυχία και τον οδήγησαν στην καλλιτεχνική καταξίωση («Ο Μεγάλος Ερωτικός», Happy Day, «Πέτρινα χρόνια», «Η φανέλα με το 9», «Ήσυχες μέρες του Αυγούστου», «Ακροπόλ», «Όλα είναι δρόμος», «Νύφες», «Μικρά Αγγλία», «Το τελευταίο σημείωμα»), με τιμητικές διακρίσεις και βραβεύσεις εντός και εκτός Ελλάδας.

Μεταξύ αυτών, και η ταινία «Ψυχή βαθιά», που γυρίστηκε από τον Παντελή Βούλγαρη το φθινόπωρο του 2008 στα βουνά της Δυτικής Μακεδονίας, στα χώματα της Καστοριάς.

Το 2009 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις «Καστανιώτη» σε έντυπη μορφή το σενάριο της ταινίας, δημιούργημα κι αυτό του Βούλγαρη.

Σε μια από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ο σπουδαίος σκηνοθέτης κατέθεσε τις σκέψεις του για τη συγκεκριμένη ταινία, για τον εμφύλιο σπαραγμό:

Εικόνες και σκέψεις για τον αδελφοκτόνο πόλεμο
που σημάδεψε τη χώρα μου για πολλά χρόνια.

Το σενάριο είναι προϊόν έρευνας πολλών ετών
και βασίστηκε σε γραπτές και προφορικές μαρτυρίες.

Έγινε προσπάθεια η ταινία να ενώσει και όχι να χωρίσει τους θεατές.

Ήρωες υπήρξαν και από τις δύο πλευρές.

Στιγμές οδύνης και σκληρότητας και στιγμές βαθιάς ανθρωπιάς.

Γράμμος-Βίτσι: βουνά της Δυτικής Μακεδονίας.
Κόκκινα το φθινόπωρο. Λαμπαδιασμένα απ’ τις ναπάλμ.

Πρόσωπα χλομά, πεινασμένα μάτια: κοντά στις αγιογραφίες.

Τελικός στόχος: ένα κερί αναμμένο στη μνήμη των ανταρτών και των φαντάρων
που χάθηκαν άδικα στον παράλογο Εμφύλιο Πόλεμο.