Με το αγκάθι της Ταϊβάν να παραμένει, τον ρωσοουκρανικό πόλεμο να μαίνεται και τον οικονομικό «πόλεμο» να σιγοβράζει, οι σχέσεις Πεκίνου-Ουάσιγκτον βρίσκονται στο ναδίρ. Άραγε, ποιόν θα ήθελε το Πεκίνο να αναδειχτεί νικητής στις επερχόμενες αμερικανικές εκλογές;

Το δίχως άλλο, ο Κινέζος ηγέτης Σι Τζινπίνγκ ελπίζει ότι το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών των ΗΠΑ θα μπορούσε να φέρει έναν ηγέτη που θα έχει διαφορετική στάση απέναντι στην Ταϊβάν, καθώς και να βοηθήσει την Κίνα να επιλύσει την οικονομικά της ζητήματα.

Ανάμεσα όμως σε έναν ειλικρινή Ντόναλντ Τραμπ και μια φαινομενικά εύθυμη Καμάλα Χάρις, τι θα προτιμούσε το Πεκίνο;

Επιχειρώντας να απαντήσει στο ερώτημα ο επίκουρος καθηγητής Οικονομικής των Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ, Τσι Μενγκ Ταν, θέτει υπόψιν τα μέτωπα που εμπλέκονται οι δύο υπερδυνάμεις.

Το αγκάθι Ταϊβάν

Όσον αφορά την Ταϊβάν, ο Σι Τζινπίνγκ, είτε μας αρέσει είτε όχι, μπορεί να χρειαστεί να κλιμακώσει την ατζέντα του, υπογραμμίζει ο Ταν. «Αν μπορούσε να κάνει επαρκή πρόοδο προς την ενοποίηση, μπορεί να χαιρετιστεί ως ένας από τους μεγάλους του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, κάτι που θα εδραιώσει την κατάστασή του εντός του κόμματος και θα αποσπούσε την προσοχή από τα οικονομικά δεινά του έθνους» αναφέρει ο ακαδημαϊκός στο The Conversation.

Ο Ταν λοιπόν εκτιμά ότι σε αντίθεση με την Κάμαλα Χάρις, η οποία φαίνεται να παίρνει στα σοβαρά τις συμμαχίες, ο Τραμπ αμφισβητεί τα οφέλη πολλών συμμαχιών που έχουν σφυρηλατήσει οι ΗΠΑ. «Στην πραγματικότητα, οι λίγες φορές που μίλησε για την Ταϊβάν επικεντρώνεται στο πώς το νησιωτικό κράτος έχει αναλάβει την επιχείρηση ημιαγωγών της Αμερικής και θα έπρεπε να πληρώσει περισσότερα στις ΗΠΑ για την άμυνά τους».

Έτσι, ο ειδικός στο Νότινγκαμ πιστεύει ότι δεδομένης της σημασίας των ημιαγωγών για τα ηλεκτρονικά και την τεχνητή νοημοσύνη, θα μπορούσε να προστρέξει στο πλευρό της Ταϊβάν σε περίπτωση επίθεσης. Ωστόσο, καθώς έχει την φήμη του «αρχι-διαπραγματευτή»μπορεί απλώς να κλείσει μια συμφωνία με το Πεκίνο, η οποία διαβρώνει την ανεξαρτησία της Ταϊβάν, κάτι που θα ανησυχήσει την Ταϊπέι.

Το ουκρανικό μέτωπο

Στο ουκρανικό μέτωπο, η Κίνα προμηθεύει τη Ρωσία με τεχνολογία που τροφοδοτεί τη ρωσική πολεμική μηχανή εναντίον της Ουκρανίας, επιδεινώνοντας ακόμα περισσότερο τις σινοαμερικανικές σχέσεις.

Εξάλλου, όπως εξηγεί ο ειδικός, το Πεκίνο χρειάζεται μια ισχυρή Ρωσία για να είναι βιώσιμος σύμμαχος στη μάχη της ενάντια σε μια παγκόσμια τάξη πραγμάτων υπό την ηγεσία των ΗΠΑ.

Ενώ η Χάρις υποστηρίζει το Κίεβο και βλέπει τον πόλεμο ως στρατηγικό και ηθικό ζήτημα, ο Τραμπ έχει επικρίνει τη βοήθεια των ΗΠΑ στην Ουκρανία. Πιστεύει επίσης ότι το Κίεβο πρέπει να παράσχει παραχωρήσεις στη Ρωσία για να τερματίσει τον πόλεμο που στην πραγματικότητα ξεκίνησε το 2014 μετά από δυτικές επεμβάσεις στα εσωτερικά της Ουκρανίας.

«Μια μελλοντική κυβέρνηση Τραμπ μπορεί να ενισχύσει τη Ρωσία αποσύροντας την υποστήριξη προς την Ουκρανία και άροντας τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Και μια πιο ισχυρή Ρωσία είναι καλά νέα για το Πεκίνο» λέει ο Τσι Μενγκ Ταν.

Η οικονομική εχθρότητα των ΗΠΑ

Στο οικονομικό επίπεδο, που μάλλον αφορά περισσότερο την Ουάσινγκτον, η επιστροφή του Τραμπ στον Λευκό Οίκο θα μπορούσε να εντείνει τον εμπορικό πόλεμο που ξεκίνησε το 2018, καθώς οι δασμοί στα κινεζικά προϊόντα θα μπορούσαν να φτάσουν έως και το 60%. Αυτό μπορεί να επιταχύνει την οικονομική αποσύνδεση μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας.

Ο Χάρις, από την άλλη πλευρά, επιθυμεί να ελαχιστοποιήσει τος κινδύνους με την Κίνα, επιδιώκοντας να διατηρήσει το παγκόσμιο ενδιαφέρον των ΗΠΑ, ενώ θα συνδέεται με την Κίνα, το  οικονομικό μεγαθήριο της Ασίας. «Σε ένα τέτοιο σενάριο, το Πεκίνο μπορεί να προτιμήσει μια προεδρία Χάρις, καθώς αφήνει περιθώρια για διαπραγματεύσεις» εκτιμά ο Τσι Μενγκ Ταν.

Ωστόσο, ο ειδικός τονίζει ότι η Χάρις έχει σχετικά μικρή εμπειρία στην εξωτερική πολιτική και αναμένεται να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε ο Τζο Μπάιντεν. «Αυτό σημαίνει ότι οι δασμοί και οι τεχνολογικοί περιορισμοί που αντιμετώπισε η Κίνα υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν θα μπορούσαν να συνεχιστούν υπό την προεδρία της».

Με πολλούς από αυτούς τους παράγοντες να είναι ασαφείς αυτή τη στιγμή, το Πεκίνο θα ελπίζει σε έναν ηγέτη των ΗΠΑ που ενδιαφέρεται περισσότερο για τις οικονομικές νίκες παρά για την προστασία της Ταϊβάν, και έναν με τον οποίο ο Σι μπορεί να διαπραγματευτεί για να αναθερμάνει τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, καταλήγει ο ακαδημαϊκός στο Πανεπιστήμιο του Νότιγχαμ.

Headlines