«Δεν έμαθα ποτέ τίποτα από κανέναν» – Η Ιζαμπέλ Ιπέρ για τα 50 χρόνια στον κινηματογράφο

-Ο Φρανσουά Οζόν είναι ένας σπουδαίος σκηνοθέτης και το «8 Γυναίκες» ήταν μια φανταστική ταινία. Τι σας έφερε να συνεργαστείτε ξανά μαζί του για την ταινία Το Έγκλημα μου; (BenderRodriguez)

Μου άρεσε πολύ που έκανα το «8 Γυναίκες» και μόλις είδα την τελευταία του ταινία στο Σαν Σεμπαστιάν, το When Fall Is Coming, και είναι πραγματικά υπέροχη. Είναι πολύ ευπροσάρμοστος. Πηγαίνει από το ένα στυλ στο άλλο, σαν ένας Γάλλος Στίβεν Φρίαρς. Το Έγκλημα μου είναι περισσότερο στη γραμμή του «8 Γυναίκες». Είναι μια κωμωδία, μια διασκευή ενός παλιού θεατρικού έργου που μετέτρεψε σε πιο σύγχρονο υλικό- κάτι πιο φεμινιστικό και πιο ενημερωμένο. Ο Φρανσουά Οζόν είναι πολύ ζωντανός και πολύ, πολύ, πολύ γρήγορος, οπότε όταν δουλεύεις μαζί του σου δίνει ένα συγκεκριμένο είδος ενέργειας.

-Έχοντας παίξει σε ένα τόσο ευρύ φάσμα ταινιών, τι σας ελκύει όταν επιλέγετε νέα έργα; Είναι ο ρόλος, η ιστορία ή η ευκαιρία να συνεργαστείτε με έναν συγκεκριμένο σκηνοθέτη; (VerulamiumParkRanger)

Κυρίως ο σκηνοθέτης, γιατί πάντα πιστεύω ότι είναι το βασικό κομμάτι του συνόλου. Τι θα ήταν «H Δασκάλα του Πιάνου» ή το «Elle», αν δεν υπήρχε ο Μίχαελ Χάνεκε ή ο Πολ Βερχόφεν; Η δημιουργία ταινιών είναι μια πραγματικά συλλογική τέχνη.

Όσο για το σενάριο, νομίζω ότι οι ελκυστικοί διάλογοι μπορούν να σε κάνουν πρόθυμο να κάνεις μια ταινία, επειδή ως ηθοποιός προβάλλεις πραγματικά τον εαυτό σου μέσω του διαλόγου, μέσω του τρόπου που θα πεις μια φράση. Για μένα, είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα.

Η Ιζαμπέλ Ιπέρ λατρεύει τη μόδα 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Isabelle Huppert (@isabelle.huppert)

-Έχετε νιώσει ποτέ ότι η εποχή του μεγάλου, νοηματοδοτούμενου κινηματογράφου έχει τελειώσει; Γίνονται ακόμη και σήμερα ταινίες που έχουν τη δύναμη να μεταμορφώσουν τη ζωή ενός ανθρώπου; (Dmitry_S)

Να αλλάξω τη ζωή κάποιου; Δεν είμαι σίγουρη, αλλά ίσως μπορεί να αλλάξει τη μέρα κάποιου – ας είμαστε πιο μετριοπαθείς. Το να βρίσκεσαι σε έναν κινηματογράφο για μερικές ώρες σου δίνει τέτοια ευχαρίστηση, έναν τρόπο σκέψης, έναν τρόπο ψυχαγωγίας. Αυτό κάνει σε μένα.

Στις αρχές του, ο κινηματογράφος ήταν αποκλειστικά ψυχαγωγικός, αλλά, με την πάροδο του χρόνου, έχει επεκτείνει τη δύναμή του να προβληματίζεται, να αμφισβητεί, να γίνεται όλο και πιο πολιτικός. Είναι ένα ισχυρό όπλο.

-Ο Χάνεκε μου φαίνεται ότι είναι ο σημαντικότερος σκηνοθέτης της εποχής μας. Έχετε συνεργαστεί μαζί του τέσσερις φορές – έχετε αναπτύξει κάποιους κωδικούς με την πάροδο των χρόνων; (Markj74)

Είναι υπέροχο να δουλεύεις μαζί του. Περιμένει κανείς να είναι ιδιαίτερα δύσκολος και συμβαίνει το αντίθετο. Τα πάντα είναι πολύ απλά και είναι προσκολλημένος σε συγκεκριμένα, πρακτικά πράγματα. Λέει πολύ λίγα. Σε αφήνει να το κάνεις ακριβώς όπως θέλεις, αλλά θέλει να είναι πραγματικά αληθινό.

Στις αρχές του, ο κινηματογράφος ήταν αποκλειστικά ψυχαγωγικός, αλλά, με την πάροδο του χρόνου, έχει επεκτείνει τη δύναμή του να προβληματίζεται, να αμφισβητεί, να γίνεται όλο και πιο πολιτικός. Είναι ένα ισχυρό όπλο

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Isabelle Huppert (@isabelle.huppert)

-Η καριέρα σας στον κινηματογράφο υπήρξε παραγωγική. Υπάρχει κάποια αγαπημένη ταινία που να ξεχωρίζει στη μνήμη σας; (Colette7)

Το Heaven’s Gate (Η Πύλη της Δύσεως) επειδή η όλη ιστορία είναι τόσο μεγάλη, τόσο ασυνήθιστη. Ήταν μια τόσο σπουδαία ταινία και ένα τόσο απαιτητικό πράγμα που έπρεπε να κάνω, επειδή ήμουν εκεί για δύο μήνες και τελικά έμεινα επτά μήνες. Αποδείχθηκε καταστροφή όταν πρωτοκυκλοφόρησε, αλλά τώρα είναι ένα εμβληματικό αριστούργημα.

-Ήταν δυνατόν, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Heaven’s Gate, να υποψιαστείτε ότι θα κατέληγε να είναι μια τέτοια αποτυχία; (Oldetonian1)

Όχι, δεν είχαμε ιδέα, φυσικά, επειδή ο Μάικλ Τσιμίνο, ο σκηνοθέτης είχε πάρει πέντε Όσκαρ για τον Ελαφοκυνηγό και έτσι βρισκόταν πραγματικά στην κορυφή του λόφου. Μόνο όταν έγινε η πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη και μπορούσες να ακούσεις τα καθίσματα να κάνουν μπουμ, μπουμ, μπουμ καθώς ο κόσμος έφευγε από την αίθουσα, καταλάβαμε ότι ήμασταν σε κακή κατάσταση.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Isabelle Huppert (@isabelle.huppert)

-Έχετε διανύσει μια αξιοσημείωτη καριέρα. Ωστόσο, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι τέλειο και έχοντας τη δύναμη της εκ των υστέρων γνώσης, ποιο πράγμα θα κάνατε διαφορετικά την επόμενη φορά; (Ignatzratzkywatzky)

Τίποτα.

-Έχετε αρνηθεί ποτέ να παίξετε έναν ρόλο όπως σας έχουν καθοδηγήσει ή είχατε διαφωνία με τον σκηνοθέτη; (gleebitz)

Όχι. Πολλές φορές με ρωτούν: ήταν δύσκολο, ή ριψοκίνδυνο, ή οτιδήποτε άλλο; Αυτό που είναι πραγματικά ριψοκίνδυνο είναι να κάνεις μια ταινία με έναν κακό σκηνοθέτη. Αυτό δεν μου έχει συμβεί ποτέ. Πρέπει να είναι εφιάλτης να μοιράζεσαι όλο αυτό το χρόνο με κάποιον με τον οποίο διαφωνείς.

-Ποιες πιστεύετε ότι είναι οι κύριες διαφορές μεταξύ του αμερικανικού και του ευρωπαϊκού κινηματογράφου; (michaelskadden)

Είναι περισσότερο θέμα οικονομίας: μια πολύ μεγάλη ταινία με ένα τεράστιο ποσό χρημάτων και εκατοντάδες ανθρώπους ή μια πολύ μικρή ταινία. Ποτέ δεν έκανα ένα είδος εμπορικής χολιγουντιανής Marvel ταινίας και, στην πραγματικότητα, όλες οι αμερικανικές ταινίες που έκανα ήταν περισσότερο στη γραμμή των ταινιών που θα έκανα στην Ευρώπη. Ακόμη και ο Curtis Hanson, ο Ira Sachs, ο David O Russell είναι πολύ προσωπικοί σκηνοθέτες.

-Όταν ήσασταν ανερχόμενη ηθοποιός τη δεκαετία του 1970, νιώσατε ποτέ να σας τρομάζουν οι Ρόμι Σνάιντερ ή ο Ιβ Μοντάμ όταν γυρίζατε το César και τη Rosalie, για παράδειγμα, ή άλλοι γνωστοί ηθοποιοί; Και τι μάθατε, αν μάθατε κάτι, από αυτούς; (Rochelle60)

Δεν έμαθα ποτέ τίποτα από κανέναν. Ήμουν πολύ νέα όταν έκανα αυτή την ταινία, και η Ρόμι Σνάιντερ ήταν επίσης νέα, αλλά πολύ μεγάλη σταρ. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήταν πολύ ζεστοί και καλοί. Αυτή είναι πραγματικά η ανάμνηση που κρατάω: μου έδωσαν πραγματικά τόσο θετικές ιδέες που με έκαναν πρόθυμη να συνεχίζω και να συνεχίζω.

*Με στοιχεία από theguardian.com | Αρχική Φωτό: Ιζαμπέλ Ιπέρ – Wikimedia Commons