Μήπως το κουτάβι σας είναι υπέρ το δέον σκανταλιάρικο και ανυπάκουο; – Πώς μπορείτε να το διαχειριστείτε

Ένα κουτάβι μπορεί να χαρακτηρίζεται από υπερβολική ζωντάνια, σβελτάδα και κινητικότητα, με αποτέλεσμα κάποιες στιγμές να… βγάζει από τα ρούχα τους, τους κηδεμόνες του.

Εάν έχετε και εσείς ένα κουτάβι αεικίνητο, δεν χρειάζεται να σας πιάνει απελπισία. Υπάρχουν τρόποι να το βάλετε σε τάξη.

Τα κουτάβια έχουν όλη τη γλύκα του κόσμου, όπως λέει η ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων, Ρενάτα Γρυπάρη, αλλά έχουν και την ενέργεια μιας… επαναφορτιζόμενης μπαταρίας.

Συχνά, ένα υπέρ-ενεργητικό κουτάβι γίνεται «πονοκέφαλος» για τον κηδεμόνα του, που αισθάνεται απογοήτευση, άγχος και, έτσι, δεν μπορεί να διορθώσει αποτελεσματικά αυτή τη συμπεριφορά.

Είναι λογικό, όπως υποστηρίζει η κα Γρυπάρη, ένα κουτάβι να έχει περισσότερη ενέργεια από έναν ενήλικο σκύλο, όπως ακριβώς συμβαίνει και με τα παιδιά.

Εξηγεί ότι η ενέργεια κάθε σκύλου μπορεί να είναι ήπια, μέτρια, ή υπερβολική, και επηρεάζεται από τη φυλή, τον τρόπο ζωής και το περιβάλλον. Όπως και από την ηλικία και την ψυχική διάθεση του κηδεμόνα.

Όσο το κουτάβι μας είναι ανυπόμονο, ενθουσιώδες και ανυπότακτο, τόσο συγκροτημένοι, ήρεμοι, και πειθαρχημένοι πρέπει να είμαστε εμείς

Η δυνατή φωνή, η φλυαρία, η νευρικότητα και ο εκνευρισμός, δεν βοηθούν

Στην περίπτωση που έχουμε ένα κουτάβι, δηλαδή έναν μικρό σε ηλικία σκύλο, με υπερκινητικότητα (υπερβολική ενέργεια), η εξίσωση μοιάζει δύσκολη.
Τίποτα, ωστόσο, δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαίνεται, όπως λέει η κα Γρυπάρη.

Τα χαρακτηριστικά ενός υπέρ – ενεργητικού σκύλου

Σύμφωνα με την ενεργειακή εκπαιδεύτρια σκύλων, υπέρ-ενεργητικός σκύλος είναι εκείνος που δείχνει υπερδιέγερση όταν φτάνουν επισκέπτες στο σπίτι και συνηθίζει να πηδά πάνω τους. Είναι ο σκύλος που στη βόλτα είναι ασυγκράτητα ενθουσιασμένος, και δεν μας δίνει καμία σημασία. Τραβάει πολύ κατά τη διάρκεια του περιπάτου και, όταν επιστρέφει σπίτι, έχει πιο πολλή ενέργεια! Κινείται διαρκώς, συμπεριφέρεται απείθαρχα και είναι συνεχώς λαχανιασμένος.

Επίσης, είναι ευερέθιστος σε οποιοδήποτε εξωτερικό περιβάλλον, εκδηλώνει υπερδιέγερση στο παιχνίδι και, συχνά, μπορεί να δαγκώνει πάνω στον ενθουσιασμό του.
«Γαβγίζει όλη την ώρα, είναι ανυπόμονος και χοροπηδά συνέχεια πάνω μας, προσπαθεί να τραβά συνεχώς την προσοχή, κάνει αρκετές ζημιές και θέλει συνέχεια να παίζει.
Δεν σημαίνει, βέβαια, ότι πρέπει να εκδηλώνει όλες τις συμπεριφορές που προαναφέραμε.
Εάν ο σκύλος μας παρουσιάζει αρκετές από αυτές, τότε ναι, είναι υπέρ-ενεργητικός. Έχει, δηλαδή, πλεονάζουσα ενέργεια», διευκρινίζει η εκπαιδεύτρια.

Το «μυστικό» για να κατευθύνουμε αποτελεσματικά το κουτάβι

Όπως χαρακτηριστικά λέει η κα Γρυπάρη, το «κλειδί», βρίσκεται στη δική μας συμπεριφορά, δηλαδή στον τρόπο με τον οποίο θα έρθουμε σε διάδραση μαζί του.
Όσο το κουτάβι μας είναι ανυπόμονο, ενθουσιώδες και ανυπότακτο, τόσο συγκροτημένοι, ήρεμοι και πειθαρχημένοι πρέπει να είμαστε εμείς.
Το ζητούμενο είναι να μεταφέρουμε στο κουτάβι τη δική μας ενέργεια, κι όχι να μας παρασύρει εκείνο στη δική του.

«Η δυνατή φωνή, η φλυαρία, η νευρικότητα, ο εκνευρισμός και οι γρήγοροι ρυθμοί εκ μέρους μας (τρέξιμο, γρήγορες κινήσεις, πολλές χειρονομίες κτλ), είναι ο καλύτερος τρόπος για να… τρελάνουμε ένα υπέρ-ενεργητικό κουτάβι.
Προκειμένου, λοιπόν, να μειώσουμε τη διέγερση του σκύλου μας σε ελεγχόμενα επίπεδα, πρέπει να αυξήσουμε τις στιγμές ηρεμίας. Τόσο στο σπίτι, όσο και στην ψυχολογία μας», επισημαίνει η κα Γρυπάρη.

Τονίζει ότι δεν είναι ηθικό, ούτε αποτελεσματικό, να τιμωρούμε τον σκύλο μας.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να το διορθώνουμε τη στιγμή που πρέπει με τον σωστό τρόπο. Για να αρχίσει να καταλαβαίνει ότι η υπερκινητικότητα δεν ανταμείβεται, καθώς έτσι δεν κερδίζει αυτό που επιζητά.

Έξι τρόποι για να διαχειριστούμε την κατάσταση και να ηρεμήσουμε ένα υπερδραστήριο κουτάβι

Η κα Ρενάτα Γρυπάρη προτείνει έξι τρόπους που πρέπει να ακολουθήσουμε κατά γράμμα για να έχουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα:

1) Επιφορτίζουμε το κουτάβι με μια δουλειά: Το να του αναθέσουμε να κάνει κάτι και να έχει ένα στόχο, μπορεί να αποδειχθεί πολύ αποτελεσματικό.
Με τον τρόπο αυτό, προσανατολίζουμε την ενέργειά του σε κάτι πιο δημιουργικό. Για παράδειγμα, μπορούμε να κρύβουμε διάφορα αντικείμενα/λιχουδιές, και να τον προτρέπουμε να τα βρει.

2) Αδιαφορία: Στις περιπτώσεις που το κουτάβι διεκδικεί την προσοχή μας, η καλύτερη λύση είναι να το αγνοήσουμε. Εάν, για παράδειγμα, αρχίσουμε να χαϊδεύουμε ένα κουτάβι που πηδά πάνω μας, απλώς τροφοδοτούμε τον ενθουσιασμό του. Και το αποτέλεσμα είναι, να ενισχύουμε τη συμπεριφορά που θέλουμε να διορθώσουμε.
Δείχνοντας αδιαφορία προς το κουτάβι -δηλαδή, όχι οπτική επαφή, χάδι, ή λεκτική επικοινωνία-, η συμπεριφορά του θα αλλάξει τόσο γρήγορα, που θα εκπλαγείτε. Μόλις ηρεμήσει, επιβραβεύουμε.

3) Διόρθωση: Κάθε φορά που το κουτάβι παρουσιάζει υπερδιέγερση, το διορθώνουμε. Αν δεν ανταποκριθεί, μόνο τότε το απομακρύνουμε και το απομονώνουμε σε άλλον χώρο, για πέντε λεπτά.
Όταν ηρεμήσει, το απελευθερώνουμε και το επιβραβεύουμε. Μόλις αρχίσει ξανά την ίδια συμπεριφορά, ακολουθούμε την ίδια διαδικασία, αυξάνοντας μόνο τον χρόνο απομόνωσης.

4) Άσκηση: Εκτονώνουμε το κουτάβι μας με πολλές βόλτες και παιχνίδι.

Ας αναλογιστούμε ότι ένα υπέρ-ενεργητικό κουτάβι δεν είναι ένας ευτυχισμένος σκύλος. Και η υπερένταση αυτή οφείλεται στο ότι δεν έχει αρκετές ευκαιρίες για να εκτονώσει την ενέργειά του με τις σωστές δραστηριότητες.

5) Βασική εκπαίδευση: Εκπαιδεύουμε το κουτάβι μας, ώστε να μειώσουμε την ανυπομονησία του και να βελτιώσουμε την επικοινωνία μας μαζί του.

6) Ελέγχουμε τη δική μας ενέργεια: Ο σκύλος μας είναι ο καθρέφτης μας. Εάν εμείς δεν είμαστε ήρεμοι, πώς περιμένουμε να είναι εκείνος;

Εάν είμαστε αγχωμένοι, αναστατωμένοι, ή νευρικοί, θα το προδώσουν η «γλώσσα του σώματος» και η φωνή μας. Έτσι, θα επηρεάσουν, με τη σειρά τους, άμεσα την ενέργεια του κουταβιού μας.

Επιπλέον, οι φωνές και η επιθετικότητα προς ένα κουτάβι με υπέρ-κινητικότητα οδηγούν σε περαιτέρω διέγερση, κι έτσι επιτείνουν το πρόβλημα.

Έτσι, κερδίζουμε την εμπιστοσύνη του κουταβιού

Καταλήγοντας, η κα Γρυπάρη συμβουλεύει: «Αυτό που πρέπει να προβάλουμε ως κηδεμόνες, είναι ηρεμία και αυτοπεποίθηση, κάνοντας αργές κινήσεις και μιλώντας σε χαμηλό και καθησυχαστικό τόνο. Έτσι, ώστε να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη του σκύλου μας».

● Η κυρία Ρενάτα Γρυπάρη είναι απόφοιτη της Σχολής Εκπαίδευσης Σκύλων Boss.

Εδώ και αρκετά χρόνια εφαρμόζει την ενεργειακή εκπαίδευση, η οποία εστιάζει στο ισορροπημένο ψυχικό δέσιμο μεταξύ κηδεμόνα και σκύλου και τη διαμόρφωση του σωστού ενεργειακού περιβάλλοντος, στο οποίο είναι καλό να ζει και να εκπαιδεύεται ένας σκύλος.

Έχοντας μια ιδιαίτερη ευαισθησία για τους φοβικούς σκύλους, ειδικεύτηκε στη διαδικασία της ψυχικής τους αποκατάστασης.

Συμμετέχει, επίσης, στο σεμινάριο «Κατοικίδια στην εγκυμοσύνη και τη λοχεία», όπου γίνεται προετοιμασία ζευγαριών για την αρμονική συμβίωση βρέφους και κατοικιδίου.